Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op basis van het debuut hadden we nogal wat verwachtingen van Jesu, de nieuwe band van Justin Broadrick - bij insiders meer dan legendarisch om zijn rollen binnen Napalm Death, Techno Animal en vooral Godflesh. Jesu klinkt behoorlijk als die laatste, maar voegt meer melodie en een vleugje menselijkheid toe. Bepaald niet verkeerd. Nog een aanrader zijn de drums door Ted Parsons (onder andere ex-Prong), de drummer die strakker speelt dan een computer. Maar helaas, tot zover het goede nieuws. Ted Parsons is er live niet bij, de zachte zang van Broadrick komt niet door de mix heen, de uitstraling is vergelijkbaar met een zak hooi, en het volume is niet van dusdanige aard dat het monotone gebeuk voor een trancegevoel kan zorgen. En dan mogen de nummers op plaat heel prettig zijn, live blijft er maar een saai geheel over. Fikse tegenvaller.
Dat laatste kan bepaald niet gezegd worden van Isis, misschien wel de beste postrock/metal band van het moment. De kwaliteit van het fenomenale Panopticon-album van vorig jaar werd minstens geëvenaard en het vijftal speelde vrijwel dat volledige album plus nog wat oudjes. De kunst van spanning opbouwen wordt tot in de perfectie beheerst en komt het hoogst melodieuze werk behoorlijk te goede. Het zijn echter vooral de crescendi, de heftige uitbarstingen die eindeloos indruk maken: als een stel bezeten exorcisten worden ze één met hun muziek, spelen ze met een urgentie die bijna eng te noemen is. Hier is geen pose, dit is puur en echt zoals puur en echt kan zijn. Dan kunnen we wel kritisch gaan zitten zijn en zeggen dat duidelijk is dat de oudere nummers compleet in het niet vallen bij de Panopticon-stukken, maar dat is onbenullige muggenzifterij: Isis live is een louterende ervaring. Sublieme band.
http://www.kindamuzik.net/live/isis/isis-jesu/9488/
Meer Isis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/isis
Deel dit artikel: