• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Into the Great Wide Open Festival 2010: De Zondag

De laatste dag met dansende Hongaren en harde gitaren.
05 september 2010, Diverse locaties, Vlieland

Tekst: Peter Bartlema en Bart Breman

Beeld: Bart van den Hoogenhoff

Publicatiedatum: 08 september 2010

Aangezien er in het festivalprogramma weinig ruimte is voor authentieke Vlielandse cultuur - waar waren de lokale artiesten? - en een beetje bezoeker toch graag wat couleur locale wil opsnuiven, biedt een fietstocht over het autoluwe eiland uitkomst. Fijn dus dat ook het fraai gelegen Posthuys in het programma is opgenomen. Onder de naam 'Hotelgasten' vinden er zaterdag en zondag interviewsessies plaats met aansluitend intieme optredens.

Op de laatste festivaldag vervangt popjournalist Gijsbert Kamer zijn zieke collega Leon Verdonschot voor een ontmoeting met Arno Hintjens [bovenste foto], altijd goed voor de nodige bon mots. Het resulteert in een onderhoudend gesprek over onder meer de politieke situatie in de Lage Landen, de jeugd van de Belgische rockveteraan in Oostende en zijn relaties met verschillende mademoiselles.

Ook zijn verblijf in Amsterdam in de jaren tachtig komt ter sprake, waarbij Arno van zijn liefde voor het Jordanese lied blijk geeft door spontaan wat voorbeelden aan te heffen. Zingen doet hij verder, begeleid door zijn trouwe kompaan en toetsenist Serge Feys, tijdens het korte optreden daarna. De beloofde filmbeelden en geluidsfragmenten zijn in verband met Verdonschots afwezigheid komen te vervallen, maar het geanimeerde zondagse samenzijn is de stevige fietstocht, met op de terugweg flink wind tegen, absoluut waard. (PB)

Op het Sportveld helpen de Vlaamse folkies van Isbells [foto rechts] je de ochtend door. De band klinkt prima op het vroege tijdstip en blijft - waarschijnlijk juist door dat vroege uur - ook overeind op het hoofdpodium. Want de mooie, naar Bon Iver neigende, folk moet je eigenlijk in een intiemere setting horen om het te waarderen. Op het hoofdpodium kabbelt het wat lauwtjes door.

Eigenlijk is het een wonder dat Beth Jeans Houghton en haar band überhaupt op Vlieland zijn aangekomen, vertelt de Britse zangers het publiek in De Bolder. Ze miste de veerboot, kreeg pech met de watertaxi en werd uiteindelijk met een reddingsbootje afgezet. Alleen daarom al verdient ze applaus, maar en passant wordt ook nog even voor een verrassend sterk optreden gezorgd. Houghton klinkt als het extraverte zusje van Belle and Sebastian en beschikt over net zulke uitgekiende popliedjes. Vrolijk huppelen de kwebbelende Britse en haar band door fijne sixtiespop en laten je bijna vergeten hoe vreselijk slecht de akoestiek in het jeugdhonk is. (BB)

Korai Öröm [onderste foto] weet te verrassen. En wel in de zin dat binnen de kortste keren bij de aanwezigen voor het Naar Buiten-podium de voeten van de met dennenappels en -naalden bezaaide vloer gaan. De hier nagenoeg onbekende Hongaren, die in eigen land veel festivalervaring hebben opgedaan tijdens Sziget, mengen diverse stijlen door elkaar. Dat maakt dat ze moeilijk te plaatsen zijn. Het etiket prog lijkt nog het meest op hen van toepassing, maar het optreden heeft een onmiskenbaar jaren zeventigsfeertje. Dat komt niet in de laatste plaats door de tuinbroek waarin de voorman zich heeft gehesen. Die spreekt bovendien wat woorden Nederlands zoals "dank u wel" en "cd tien euro". Genoeg perspectief dus voor een bescheiden doorbraak in deze contreien. (PB)

Een van de headliners is Modest Mouse [foto links], een wonderlijk zooitje Amerikaans trailertrash dat op een behoorlijk schizofrene manier te werk gaat. Zanger Isaac Brock schreeuwt als dokwerker, terwijl drie gitaren rare tempo's en melodietjes volgen. De band gooit country, punk en lo-fi rock in de redneckblender en dat geeft best aardige resultaten. Toch is het optreden niet zo leuk als het had kunnen zijn. De band staat ongeïnspireerd op het podium, het geluid waait alle kanten op en nog voor het uurtje speeltijd erop zit verdwijnen de Amerikanen van het podium. Jammer.

Een stuk geïnspireerder zijn Jon Spencer en Matt Verta Ray, die met Heavy Trash voor een van de hardste optredens van dit weekend zorgen. De versterkers gaan op stand overdrive en het publiek dat het volume aankan beleeft een geweldig optreden. Binnen notime wordt De Bolder veroverd met vuige rockabilly, vettig gitaarwerk en veel gekreun en gehijg. Heavy Trash, al lang geen hobbyproject van Spencer meer, is een dampende ode aan de fifties, Elvis en de rock-'n-roll. Zelfs het wederom ergerlijk slechte geluid kan de pret niet drukken. Een heerlijk optreden. (BB)

De laatste groep op het hoofdpodium, Oi Va Voi, heeft zich in de loop van haar bestaan volop bewezen als festivalact. Vandaag weet het multiculturele collectief uit Londen ook het publiek dat de spullen voor de terugtocht naar het vasteland nog niet bij elkaar heeft gezocht, op het Sportveld in te pakken. Bij de show, die vooral in het teken staat van het laatstverschenen album Travelling the Face of the Globe, is de langbenige en ultrakortgerokte zangeres Bridgette Amofah de grootste blikvanger. Maar ook de rest van de band speelt zich in de kijker met virtuoos spel op onder meer viool en klarinet. De band brengt eigentijdse nummers die sterk leunen op joodse en Oost-Europese traditionele feestmuziek. Eén toegift nog, dan is, op de 'Global Climax'-set van dj Tommi na, het feest op het Sportveld voorbij en kan het gras weer groeien tot volgend jaar, wanneer het festival terugkeert. (PB)

Want dat het festival terugkeert is vanzelfsprekend. Into the Great Wide Open heeft na nog maar twee edities een unieke plaats in het festivallandschap verworven. De kleinschaligheid, een prima programmering en vooral Vlieland zelf maken het tot een uitzonderlijk prettige ervaring. Wel lijkt een dikke 5000 bezoekers het maximum te zijn waarmee die relaxte sfeer gewaarborgd kan worden. Een vraag nog: mogen er volgend jaar misschien wat lichtjes in het bos komen, zodat we niet verdwalen als we in het donker zoeken naar een podium?

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/into-the-great-wide-open/into-the-great-wide-open-festival-2010-de-zondag/20613//
Meer Into the Great Wide Open op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/into-the-great-wide-open