• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Into The Great Wide Open: Zondag

Eerst naar de kerk, dan naar een strandfeest.
06 september 2009, Camping en Sportveld Stortemelk, Vlieland

Tekst: Bart Breman, André Rozendaal, Dirk Verhoeven en Hans Vrijmoed

Beeld: René Passet

Publicatiedatum: 09 september 2009

Vooraf ben je een beetje bang dat de breekbare folkliedjes van Alela Diane gaan verzuipen op het grote podium. Die vrees blijkt volledig ongegrond. Vroeg op de dag grijpen de frêle Amerikaanse en haar band je stevig bij de kladden met een aangrijpend mooie set. De serene folk is bij tijden zo mooi dat je de Spinal Tap-achtige maniertjes van de bassist niet eens meer ziet. Na een wonderschone uitvoering van 'The Rifle', slechts met gitaar en back-upzang, reikt het kippenvel rijen ver en is iedereen een beetje verliefd op Alela.

Het kleine kerkje, midden in het dorp, is 's middags de locatie voor een viertal bands die het muzikaal graag rustig aandoen. Van het kwartet maakt het Groningse Audiotransparent, ondanks de vanwege ziekte afwezige drummer, de meeste indruk. De melancholische (post)rock schrijdt heel plechtstatig voort. Droeve strijkers en de sterk zingende Bart Looman zorgen dat de eerste bladeren al van de bomen vallen. Eveneens weinig opgewekt klinken de fluisterzacht gespeelde singer-songwriterliedjes van Kim Janssen en het iets meer poppy klinkende Awkward I. De laatste speelt onversterkt en klinkt dankzij een tweetal strijkers behoorlijk elegant. De afsluiter in de kerk is het wel erg enthousiast spelende LPG. Een tweetal drumstellen is iets te veel voor hun melodieuze, in de jarenzestigsferen gehulde popliedjes.

Voor Efterklang [foto geheel boven] is niets teveel. De Deense band laat onder meer viool, trompet, dwarsfluit en de nodige elektronica voorbijkomen en smeedt dat tot een rijk, spannend en sprookjesachtig geluid. Nieuwe nummers als 'Mirror Mirror' klinken als een kleine zonsopgang. De zang van frontman Caspar Clausen en de gitaren geven Efterklang een toegankelijk vleugje Coldplay/Novastar mee. Daarbij zijn de jongens verreweg de sympathieksten van het hele festival en mogen hun snorren er ook zijn.

Het jonge Amsterdamse trio Lola Kite [foto links] vlecht new wave gitaarspel, elektronica, beats en drums aan elkaar. Een goed nummer kunnen ze schrijven, maar de uitvoering laat soms te wensen over. Een Gang of Fourgitaarrif klinkt te braaf en de zanger doet te veel aan mooizingerij. Een onderkoelde stijl zou hem wellicht beter passen, zeker wanneer ze af en toe de Martin Hannetsound benaderen. Nu pakken ze het publiek net niet bij de strot en blijft het te lief en richtingloos.

Red Snapper mag het festival uitluiden en is geknipt voor deze taak. Met een magnifiek optreden weten ze bijna iedereen aan het dansen te krijgen met hun beproefde recept van jazz, dub en pop. De band geeft, het publiek ontvangt en geeft terug, de band geeft weer meer. Zo wordt als vanzelf een kookpunt bereikt en wordt de olijke presentator van het hoofdpodium gejouwd door het publiek dat alleen maar meer wil. Een prachtige ontknoping van een wonderschoon festival.

Vooral dankzij sfeervolle acts als Alela Diane en Efterklang is de zondag de moeite waard. Niet de gehele programmering is even interessant of uitdagend te noemen, al is popmuziek in een kerk op zondag natuurlijk altijd raak. Maar wie dacht dat Into the Great Wide Open was afgelopen bij de slotakkoorden van Red Snapper, heeft het mis. Veel bezoekers gaan pas maandag terug met de boot en eindigen het weekend in stijl. Op het strand genieten tientallen bezoekers bij kampvuren, een beukende geluidsinstallatie en veel blikjes bier tot zonsopgang van een onvergetelijke laatste nacht.

Into the Great Wide Open zal na een eerste uitverkochte editie ongetwijfeld een vervolg krijgen. Met de bottlenecks van boot- en campingcapaciteit lijkt er echter - en gelukkig maar - niet veel ruimte voor groei. Camping Stortemelk kon het nu al nauwelijks aan. Een bescheiden festivaltent erbij is geen overbodige luxe. Zolang het daar bij blijft. Na alle voorafgaande opklopperij van media en hysterie van hippe types dat dit 'het nieuwe Lowlands' ging worden, kunnen we nu allemaal uitgerust met frisse moed het zalenseizoen in. Into the Great Wide Open is vooral een verademing na alle massale festivals. Hier kun je tussen de konijnen bijkomen van al die zomerfeesten waar je bij moest zijn. Te midden van bands, songwriters en gezinnen met bekertjesverzamelende kinderen die voldoende maar niet alle aandacht opeisen, zodat er ook nog oog blijft voor de grootste trekpleister van het festival: het eiland.

Foto Efterklang door Anna van der Kruis.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/into-the-great-wide-open/into-the-great-wide-open-de-zondag/19111/
Meer Into the Great Wide Open op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/into-the-great-wide-open