• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

INTO THE GREAT WIDE OPEN: DE ZATERDAG

Van jonge zangeressen tot een bejaarde dj.
05 september 2009, Camping en Sportveld Stortemelk, Vlieland

Tekst: Bart Breman, André Rozendaal, Dirk Verhoeven en Hans Vrijmoed

Beeld: René Passet

Publicatiedatum: 09 september 2009

Zo rond een uur of elf komt Vlieland weer tot leven. Het publiek in De Bolder wordt zachtjes wakker gezongen door Lovísa Elísabet Sigrúnardóttir, beter bekend als Lay Low. De charmante IJlandse neemt alvast een biertje, terwijl ze haar ingetogen gitaarliedjes tokkelt. Buiten een erg mooi, in haar moedertaal gezongen liedje over heimwee is haar set naast sympathiek ook een beetje gezapig.

Niet alleen de concertzaal van De Bolder wordt benut, ook in het eetcafé en op het terras vinden optredens plaats. Daardoor stromen grote aantallen luisteraars in en uit het gebouw dat onder de drukte bijna uit zijn voegen barst. Voor de prettige gitaarpop van Anne Soldaat blijven de bezoekers graag op hun plaats staan. Soldaat weet met sfeervolle nummers vol natuurliefhebberij zijn solodebuut prima te promoten. Vriend Maurits Westerik speelt en zingt mee in onder meer een cover van 'Motel Blues' van Loudon Wainwright III en de oude, Beatleske Daryl-Ann-hit 'Surely Justice'. Het publiek laat Soldaat niet stoppen. Enige smet is zijn versie van 'I Think It's Going To Rain Today', waarin zijn stem te veel kanten op schiet om de eigenwijze zang van Randy Newman te doen vergeten. En gelukkig komt Soldaats weersvoorspelling niet uit.

Op het hoofdpodium begint de zaterdag uitstekend met No Blues. Nederpopveteraan Ad van Meurs (Deirdre, The Watchman) op gitaar en Haytham Safia op Arabische luit zijn de aanjagers van een zwoele en organische combinatie van americana, folk, blues en Arabische muziek. De ontspannen voordracht en meerstemmige zang zorgen ervoor dat het nooit zwaar op de hand wordt. De uitstekende muzikanten verweven alle invloeden tot een geolied en zeer aantrekkelijk geheel.

In zijn regenjas en met verwarde haardos staat Antwerpenaar Tom Pintens als een verdwaalde schrijver solo ("de band is waterziek") op het podium. Dit beeld past uitstekend bij de hoogstaande teksten van zijn Nederlandstalige liedjes, die hij met akoestische gitaar begeleidt. Met zijn soms doorrookt klinkende, eikenhouten stemgeluid en innemende voorkomen pakt hij de muisstille zaal volledig in. Een memorabel optreden.

Eén van de vreemdste eilandgasten is The Golden Glows uit België. Het kwartet bestaat uit twee gitaristen en twee in chique jurken gehulde zangeressen. De Vlamingen spelen beschaafd klinkende uitvoeringen van stokoude countrybluesliedjes. Al snel ontstaat er een 'O Brother, Where Art Thou-achtig' sfeertje en ondanks de wel erg braaf gebrachte nummers is het optreden alleszins vermakelijk.

Al voor ze goed en wel begonnen is krijgt Emiliana Torrini [foto geheel boven], ook al uit IJsland, een luid applaus. Ze maakt het warme welkom meer dan waar, want de innemende zangeres zorgt voor één van de beste optredens op de zaterdag. Haar speelse folkpop overtuigt van begin tot eind. De bijzonder strak spelende band verzorgt uitstekende versies van haar breed uitwaaierende muziek. Daardoor komen alle muzikale stijlelementen bij elkaar, blijft de focus behouden en kan de IJslandse zangeres excelleren met mooie zang en een ongedwongen presentatie. De dansende massa tijdens 'Jungle Drum' maakt het feest compleet.

Fink [foto links] maakt geen feestje, daarvoor is zijn muziek te drukkend, maar overtuigen doet hij wel. Fink is een (hard)rocksongwriter. Zijn teksten zijn soms wat te veel van de grote woorden, van kruisen dragen op de vele wegen van het leven, maar het spel van drummer, bassist en Fink op gitaar is bedreigend goed en erg eigen. Fin Greenall en zijn band hadden eigenlijk op de vrijdag moeten optreden, want geen enkele andere artiest kun je zo metaforisch vergelijken met een donkere wolk.

Het Friese The Eve preekt voor de verkeerde parochie van kroegpubliek in het caférestaurant van De Bolder. Dit wordt duidelijk als het publiek gaat meeklappen met handgeklap van de muzikanten die slechts ter ondersteuning van de muziek zijn. Toch is de sfeervolle en melancholieke muziek, laverend tussen The Serenes en Motorpsycho, het aanhoren meer dan waard. Maar dan wel in een andere omgeving, zoals Vera's Kelderbar.

Bij Lykke Li waan je je even terug in Avro's Toppop, als Kate Bush langskwam. Rookgordijnen, wijde armgebaren, balletachtige bewegingen en veel dramatiek. Met behulp van een indrukwekkende lichtshow en dromerige, elektronische indiepop probeert ze haar publiek als een schooljuf aan het dansen en springen te krijgen. Maar mysterie en crowdpleasen gaan nu eenmaal niet samen. Met Lou Reeds 'Walk on the Wildside' lukt het uiteindelijk wel; een teken aan de wand.

Dan klaart de boel op, wanneer DJ Derek [foto rechts] - die vorig jaar al op Lowlands draaide - met zijn platen het podium betreedt. Natuurlijk, iedereen kan de Funkstar Deluxe Remix van Bob Marleys 'Sun Is Shining' opzetten. Maar zeker niet iedereen heeft de oude-opa-good-looks van de 61-jarige Derek, die al decennialang in de ban is van reggae. Hij grapt op flauwe, maar doeltreffende wijze zijn set aan elkaar en het is haast jammer als hij zijn geborduurde vestje uitdoet.

Op de zaterdag ligt het zwaartepunt van het festival en kun je overal wat leuks zien. Opvallend is dat er veel vrouwen uit het hoge noorden op het programma staan. Gelukkig zorgen ze bijna allemaal voor knappe optredens, met de vrolijke Emiliana Torrini als euforische uitschieter.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/into-the-great-wide-open/into-the-great-wide-open-de-zaterdag/19110/
Meer Into the Great Wide Open op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/into-the-great-wide-open