Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Terwijl muziekminnend Brussel al in totale staat van paraatheid verkeerde voor de komst van Arctic Monkeys een etmaal later, beleefde de AB een onuitgegeven topavond met de komst van Infadels. Een knotsgek kwintet uit Hackney dat (ondanks het aardige We Are Not The Infadels) vooralsnog uit het vizier van de media bleef en eigenzinnig zijn ding doet in de luwte. Dat dit niet noodzakelijk van lange duur hoeft te zijn, bewees Infadels vorige maand overtuigend op Eurosonic en gisteren dus in een kolkende bovenzaal van Belgiës meest vermaarde rocktempel.
“Het is de titel van een van Bob Dylans slechtste albums, wij zijn toch zeker wel zo goed als het slechtste album van Bob Dylan, nietwaar?”, liet zanger Bnann zich – verwijzend naar de groepsnaam – recent ontvallen in deze kolommen. Infadels ten voeten uit, een band die een zekere sérieux met sprekend gemak van zich afwerpt.
Ook de muziek neemt je zonder al te veel poespas mee naar een bestemming waar euforie en leedvermaak de lakens uitdelen. Moddervette gitaarriffs, groovy baslijnen en spacy synthesizers. Rock vormt het hoofdbestanddeel van een recept waarvan ook punk en funk deel uitmaken. Bovendien worden de smaakpapillen extra gemasseerd door een pittige mix van dance, disco en electro. Spek voor de bek voor wie wegbereiders als The Rapture en LCD Soundsystem een warm hart toedraagt. Infadels is echter meer dan zomaar een herhalingsoefening. Dodelijk explosief, een handvol nummers vol dynamiet en een spontaneïteit die het nipt haalt van al te vrijblijvend stilisme. Een synergie die gisterenavond groter bleek dan de som der delen.
Dat dit het eerste concert van de nieuwe Europese tournee was, zat er misschien voor iets tussen, maar veel tijd om zich aan te passen gunde Infadels zichzelf niet. Een opener als ‘Love Like Semtex’ had de amper te overschattten impact van een fragmentatiebom, de pompeuze beats van ‘Jagger 67’ en ‘Can’t Get Enough’ lokten navenante reacties uit bij een uitzinnig publiek. ‘Girls That Speaks No Words’ en ‘Stories from the Bar’ haalden de voet van het gaspedaal, maar moesten qua intensiteit nauwelijks onderdoen. De machtige bobo’s van de Belgische muziekindustrie keken mee en zagen dat het goed was. Afspraak dus komende zomer op een festivalterrein nabij Leuven of Hasselt. Daar valt weinig, om niet te zeggen niks, op af te dingen.
Fotos uit het KindaMuzik archief.
http://www.kindamuzik.net/live/infadels/infadels/12101/
Meer Infadels op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/infadels
Deel dit artikel: