Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Health&Beauty trapt de zondag af in de Paradox. De band uit Chicago begeleidde Ryley Walker op het in 2015 verschenen Primrose Green en brengt een intrigerende vorm van jazzpop. De synthese van verschillende uiteenlopende invloeden maakt het interessant. Brian Sulpizio zorgt op zang en gitaar voor popmelodieën met een vleugje dissonantie waar keyboardspeler Ben Boye en drummer Frank Rosaly gepast mee aan de slag gaan. Het is vooral Rosaly dit als veelzijdig improvdrummer voor de nodige weerhaken en uithalen zorgt. Health&Beauty klinkt spannend en zorgt voor een mooi begin van deze Incubatehoogdag.
Het ritueel van Aluk Todolo [bovenste foto] voltrekt zich in het duister. Onder het licht van een enkele gloeilamp die centraal vooraan op het podium hangt, schetst het Franse trio de contouren voor een donkere trip op basis van repetitieve ritmes en gitzwarte metal. Voortgestuwd door basgitaar ontspint zich een krautrockritmiek die zowel de band als het publiek meesleept. Later in de set nemen ook gitaar en drums het voortouw in de geluidszee, terwijl de anderen zich overgeven aan abstracte duistere ambient. Op een gegeven moment is de gitarist zelfs het paneel met zijn gitaareffecten aan het behandelen alsof het een keyboard is.
In Cycle wordt Dirk Serries' gitaar bijgestaan door Martina Verhoeven op staande bas en Karen Willems op percussie. Deze laatste is de bepalende factor die de soundscape, die onder de noemer freejazz doorgaat, vormgeeft. Vellen worden geschraapt en bespeeld, kettingen, deksels en ander gerief maken opwachting en Willems gebruikt zowel de binnen- als de buitenkant van haar drums. Bas en gitaar voegen sfeer toe, nu eens ingetogen, dan net iets harder. De compositie is gevarieerd (op het vlak van percussie) maar eerder lineair en eclectisch met onvoldoende interactie.
Wolf Eyes [foto hierboven] bewijst steeds de grenzen van het eigen muzikale kunnen te verleggen. De set is gebouwd op smeulende brokstukken industrial en freejazz maar laat zich niet in woorden vangen. De soundcheck mondt uit in een eerste episode die zich misschien nog het best laat omschrijven als een nachtelijke ambienttrip op peyote. John Olson is in de weer met saxofoon en ambachtelijk gekunstelde fluitjes, Crazy Jim brengt opzwepende structuren aan met gitaar en Nate Young is op 'secrets en electronics'. Buitenaardse soundscapes, vage beats, vervormingen en noise schetsen de contouren voor een unieke luisterervaring in vier delen. Een absoluut hoogtepunt.
Nurse with Wound treedt aan met een vijfkoppige bezetting, waaronder voor de gelegenheid ook het Belgische experimentele boegbeeld Timo van Luijk. Onder leiding van Steve Stapleton brengt de band van achter een naar het publiek gerichte werkbank een complexe geluidsmassa in beweging die zich ontwikkelt als een meerdimensionale drone. In een eerste fase vormen blaasinstrumenten, stemmen, elektronica en samples de basis voor een abstracte doch organisch opgebouwde drone waar alle muzikanten elkaar vinden. Door de geleidelijke toevoeging van snaren worden de kiemen voor minimale ritmische structuren gelegd die de tweede helft van de set domineren. Een innemende auditieve tocht onder het toeziend oog van psychedelische visuals.
Bij het naar buiten gaan krijgt iedereen nog een zakje snoepgoed mee met alvast enkele bandnamen die op de septembereditie van Incubate ten dans zullen spelen. Geldt dit vriendelijke gebaar als zoethoudertje? Ook al waren er mooie concerten te beleven, er moet toch nog wat geschaafd worden aan de nieuwe format om het Incubategevoel van weleer ten volle te benutten.
Foto's uit het KindaMuzik archief door Niels Vinck (Aluk Todolo) en Tim Broddin (Wolf Eyes).
http://www.kindamuzik.net/live/incubate/incubate-zondag/26711/
Meer Incubate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/incubate
Deel dit artikel: