Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Jozef Van Wissem (foto boven) is geen onbekende op Incubate. Dit jaar treedt hij wederom solo aan, al is hij de laatste tijd misschien wel bekender door zijn samenwerking met Jim Jarmusch, zowel op muzikaal als op filmisch vlak.
Van Wissem kluistert met zijn luitspel het aandachtige publiek aan zijn lippen. Hij vermengt oud en nieuw werk, zelfs 'The Mystery of Heaven', van zijn samenwerking met Jarmusch passeert de revue, maar op zich zijn dat geen extreem uit elkaar liggende tegenpolen.
Van Wissems intieme luitgetokkel is mooi en de subtiele melodie die hij erin verweeft, is tijdloos. Het is wel jammer dat de feedback die de microfoons teweegbrengen niet helemaal in het geluid geïntegreerd wordt en op die manier wat storend overkomt. Halfweg de set staat Van Wissem op en tokkelt hij al wandelend verder, eerst over het podium, en vervolgens de zaal in tot het geluid wegebt en Van Wissem aan de einder verdwenen is.
Het merendeel van het publiek vermoedt dat het voorbij is. Als hij na enige tijd terugkomt is het moeilijk om de aandacht terug te trekken. Toch volgt er nog een bisnummer waarbij Van Wissem door minimale pianoklanken begeleid wordt. Of het nu omkeerbare palindromen zijn of niet, Van Wissem heeft iets met het verweven van ingetogen melodieën en dat maakt hem interessant. (HvdL)
Omdat Piatcions verstek laat gaan in Extase, is Wolvon uit Groningen opgetrommeld. Het trio beweegt zich op het kruispunt van noise, dreampop en indie en streeft een bewonderenswaardig imperfectionisme na. De zang is plagerig onzuiver, de drummer kijkt alsof hij zijn eerste meters zonder zijwieltjes aflegt en frontman Ike De Zeeuw houdt zijn presentatie opzettelijk achteloos. "Kom een stukje naar voren", mompelt hij van achter zijn lange manen. "Of doe ook maar niet, veel te gevaarlijk." Het geluid van de kleine band groeit groter naarmate de set vordert. Charmant optreden. (RvE)
Black Pus (foto boven) zorgt voor een groot contrast. Brian Chippendale vraagt een goed gevulde Extase om zoveel mogelijk van het geluid te absorberen. Het geluid van zijn drumstel bereikt immers op zich al de toegestane decibelnorm en dan heeft hij al zijn apparatuur nog niet aangezet, en die is ook niet min.
Drums, een wirwar aan pedalen en elektronica en een oscillator vormen de basis voor Black Pus en het moet gezegd, solo gaat Chippendale er zeker zo wild tegenaan als in Lightning Bolt. De oscillator zorgt voor pompende riffs waarbij hij er vrolijk op los drumt en zingt. Het gaat er hectisch aan toe en Black Pus verkent extreme geluidsniveaus.
Naar goede traditie is zijn microfoon in een masker gemonteerd en voorzien van vreemde effecten waardoor de bindteksten zich steevast verdrievoudigen. "Heeft iemand de viool gehoord?", grapt Chippendale over de chaotische geluidszee, en voor de rest zingt hij gewoon door de pauzes tussen de verschillende nummers door. Wat een aangename chaos! (HvdL)
http://www.kindamuzik.net/live/incubate/incubate-de-donderdag/24294/
Meer Incubate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/incubate
Deel dit artikel: