http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Incubate 2015: De Zondag
Technische problemen, ontwapenende meisjes en spelplezier bij The Ex.
20 september 2015, Diverse locaties, Tilburg
Tekst: Maurice Dielemans en Hans van der Linden
Publicatiedatum: 23 september 2015
De slotdag van het festival begint heel gemoedelijk in de Muzentuin met zon en Lady Lamb. De jonge, stoere zangeres verraste eerder al met de albums After en Ripely Pine, waarop ze frisse gitaarpop ten gehore brengt. Ook op het enige buitenpodium van Incubate zorgt haar rammelende rock - waarbij ze met haar donkere zang net iets buiten de lijntjes kleurt - voor een blij gevoel.
Als je acht jaar niet hebt opgetreden, is het even wennen om weer op een podium te staan. Jeff Martin van Idaho doet alles in zijn eentje. Ondanks enkele aandoenlijke technische problemen, zoals sommige video's die niet starten en batterijen die op zijn, is het een boeiend optreden dat je terugvoert naar de tijd van slowcore. Op een groot scherm zijn beelden te zien van Red House Painters, dansende astronauten, palmbomen en mannen met paardenkoppen. De eerste twee songs voert hij uit op een vleugel. Daarna bespeelt Martin, die over een mooie zangstem beschikt, twee elektrische gitaren over kabbelende elektronica. Het is een vroeg hoogtepunt op de zondag.
Folkzangeres Meg Baird wordt bijgestaan op elektrische gitaar door Charlie Saufley, die ook op haar nieuwste album, Don't Weigh down the Light, is te horen. Saufley blijkt een geweldige gitarist en een waardevolle toevoeging doordat hij de fragiele folk van licht psychedelische elementen voorziet. Met een diepe, kristalheldere stem en ragfijn gitaarspel weet Baird een unieke ambiance neer te zetten, waarbij het publiek een volle drie kwartier aan haar lippen hangt.
Het nieuwe album van Great Lake Swimmers, A Forest of Arms, [foto hierboven]zet je een beetje op het verkeerde been vanwege een paar vrolijke songs. Door de hese, breekbare stem van zanger Tony Dekker blijft de americana van het Canadese gezelschap wel het timide karakter behouden. In de Muzentuin vertaalt de nieuwe, luchtige koers zich vooral naar gedrevenheid, waarbij de violiste een belangrijke rol vervult. De band klinkt warm, hecht en gelukkig, zelfs in oudere, meer sombere songs als 'Moving Pictures Silent Films'.
De korte, kale folkpunkliedjes van Girlpool doen ergens aan The Moldy Peaches of The Shaggs denken. Aan de andere kant zijn de twee jonge meisjes uit de VS - die gewapend zijn met Liedjes met onschuldige onderwerpen als kersen plukken en zwemmen in Seattle kunnen de pijn van onzekere schoolmeisjes niet verhullen. Behalve oprecht ontroerend en toch ook grappig zit de antihipstermuziek ook nog eens slim in elkaar. Girlpool is dé ontdekking van deze Incubate-editie. (MD)
De dromerige electro-indiepop van Vök leidt de zondagmiddag in. Het jeugdige IJslandse kwartet oogt hip en de muziek klinkt eveneens zo. Ritmes die een loungesfeer oproepen, worden aangesterkt met een streepje melodieuze elektronica en ijle tonen uit een sax. Ook al klinkt Vök niet uitdagend, ze kleuren wel sfeervol binnen de lijntjes der zeemzoetigheid.
Het programma van Dudok wordt op zondag door The Ex gecureerd. Een van de bands die de Nederlandse groep daar neerzet is Lean Left, [foto hierboven] waarin twee gitaristen van The Ex figureren. Terry Hessels en Andy Moor worden bijgestaan door improvisatie-iconen Ken Vandermark en Paal Nilssen-Love. In het eerste nummer zijn de Ex-gitaren de drijvende kracht. Niet de melodie maar de ritmiek staat centraal, iets waar de ontstemde gitaren aan bijdragen. Als de gitaristen op een gegeven moment gas terugnemen, komt de Vandermark prominenter in beeld en volgt er een meer ingetogen improvisatie. De verschillende individuen nemen beurtelings het voortouw in het sturen van de ritmiek. Tijdens het tweede stuk komt deze eer toe aan Paul Nilssen-Love, die de band weer op de initiële kruissnelheid brengt, maar dat blijkt helaas tevens de voorbode te zijn van het einde van een te korte set.
PC Worship schippert tussen no wave, experiment en minimalisme en hij houdt niet van melodie. De nummers die het drietal uit New York brengt, cirkelen steeds rond monotone percussie. Soms sluiten de bas- en gitaarlijnen daarop aan om vervolgens weer met de nodige abstractie een heel eigen weg te gaan. Met sporadische saxofoon, tapes en stem kleurt PC Worship het geluid nog wat extra in. De band staat eveneens garant voor een bijzondere interactie met het publiek, dat voor de jarige drumster spontaan een lied aanheft, daarna gaat een plateau bier richting podium. Een bizarre ervaring die bijna te abstract is om te beklijven.
Op de zevende dag rusten zit er voor Jasper Stadhouders niet in. Na een zesdaagse residentie met een tienkoppig improvisatiecollectief betreedt hij op de slotdag het podium met Ken Vandermark, Nate Wooley en Steve Heather. Het is de eerste keer dat dit kwartet samen op een podium staat en de vier hebben elkaar voordien maar een uurtje gezien, verhaalt Wooley. Transparantie is alles. Het is interessant om te zien hoe improvisatie in samenspel vorm krijgt. Het viertal neemt individuele composities als uitgangspunt en laat ruimte voor solo-uitingen. Mogelijkheden worden afgetast en connecties worden aangegaan, waarbij het te merken is dat Vandermark en Wooley al samengewerkt hebben. De lijvige set laat het potentieel van de band horen, maar het product moet nog rijpen. Misschien dat dit tijdens de komende tournee van het kwartet het geval zal zijn.
Het spelplezier druipt nog steeds van The Ex af, zelfs na vijfendertig jaar. Op het door de band gecureerde podium brengt Hollands rots in de branding een energieke set die voornamelijk uit nieuw materiaal opgebouwd is. De drie gitaren spreken elk hun eigen taal en elke gelegenheid wordt aangegrepen om een improvisatieduel aan te gaan. Het zweet vliegt in het rond als de dansende heren voor hoogtepunten zorgen met hun rondzwierende gitaren. Maar ook drumster Katherina Bornefeld laat zich niet onbetuigd en komt weer vooraan een liedje zingen. Het aura van The Ex is tijdloos en zorgt zoals steeds weer voor een bijzondere ervaring. (HvdL)
Foto's uit het kindamuzik archief door Niels Vinck, Bart van den Hoogenhoff en Jan Westerhof.
http://www.kindamuzik.net/live/incubate/incubate-2015-de-zondag/26226/
Meer Incubate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/incubate
Deel dit artikel: