http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Incubate 2015: De dinsdag en de woensdag
The Melvins, The Weather Station, Merzbow en keuzes maken.
17 september 2015, Diverse locaties, Tilburg
Tekst: Maurice Dielemans en Hans van der Linden
Beeld: Niels Vinck
Publicatiedatum: 19 september 2015
Dinsdag
Ongeveer een half uurtje voor aanvang van het optreden van The Weather Station in Theaters Tilburg lijkt alles nog uitgestorven, totdat plotseling een zachte stem door de catacomben klinkt. De zangeres en bassist uit Canada en een Belgische drummer zijn alvast aan de soundcheck begonnen. Als even later het optreden begint, is de studiozaal toch nog redelijk gevuld. Het duurt enige tijd voordat de zang van Tamara Lindeman een plekje in je hart weet te vinden. Behalve dat de kleine, blonde zangeres verkouden is, sturen haar twee mannelijke begeleiders haar soms de verkeerde richting op. Het is dan ook een verademing als de heren even het podium verlaten, zodat Lindeman enkele nummers solo kan vertolken. Daarmee is de dromerige pop even verruild voor de zalvende intimiteit, zoals ook te horen op het onovertroffen debuut All of It Was mine. Uiteindelijk is het de vertrouwde combinatie van betoverende zang en het verfijnde gitaarspel waarmee The Weather Station indruk maakt. Dat de folkmuziek van Tamara Lindeman het beste tot uitdrukking komt als soloact, is de constatering bij het geslaagde optreden op Incubate.
Hoewel Khyam Allami als bassist en drummer in diverse bandjes ook in de wereld van rockmuziek actief was, legt hij zich nu meer toe op traditionele Arabische muziek. De oed, het oude snaarinstrument dat hij bespeelt, is de voorloper van de luit. Wat opvalt, is dat er geen fretten aan te pas komen. Dat Allami de oed goed bestudeerd heeft, valt te zien en te horen in de stilte en duisternis van de Tilburgse jazzclub Paradox. Op de beste momenten werken de instrumentale klanken uit het Midden-Oosten hypnotiserend. Zijn album Resonance/Dissonance is een bijzonder indrukwekkend meesterwerk, vooral vanwege het tijdloze en bezwerende karakter van de muziek. Door het live te presenteren, krijgt de authentieke muziek nog meer dynamiek en urgentie. (MD)
Woensdag
To Live and Shave in L.A. (TLASILA) timmert in de studio van de Tilburgse Theaters aan een flexibele geluidsgolf. Geluiden uit gitaar, elektronica, glas (Lucas Abela versterkt de geluiden die hij op een stuk glas produceert), percussie en stem versmelten tot een vloeiende massa die schippert tussen chaos en gekanaliseerde energie. De percussie van Balázs Pándi is hierbij verantwoordelijk voor structurele koerswijzigingen. Indrukwekkend is de krachttoer die zich in de tweede helft van de set ontspint als de energieke ritmiek heel TLASILA met zich meetrekt in een sonische wervelwind. Deze passage wordt gevolgd door een uitgeleide waarin Smiths stem de tot rust gekomen instrumenten domineert en waarbij hij zelfs tussen het publiek gezeten verder zingt.
Jasper Stadhouders zorgt eveneens voor een goed gevuld podium in de Paradox, alwaar hij heel de week resideert. Van de tien verzamelde muzikanten spelen er twee percussie, één staande bas, één piano, en de anderen koperblazers, terwijl Stadhouders zelf de gitaar ter hand neemt. De set lijkt een oefening in contrasten, van exuberant samenspel tot ingetogenheid waarin individuele muzikanten het woord nemen. Aangenaam zijn de solopassages van John Dikeman, Stadhouders kompaan in Cactus Truck, en Mette Rasmussen.
The Melvins brengen op Incubate twee exclusieve shows. Op basis van een ervan is het moeilijk te zeggen wat daar zo speciaal aan is maar de set die de band op woensdag in de Midi neerzet is krachtig, doordacht en afgewerkt. King Buzzo en Dale Crover worden op deze tour weerom bijgestaan door personeel van Big Business: Jared Warren op bas en Coady Willis op drums. Dit resulteert in een dubbele drum die het geheel zo mogelijk nog krachtiger maakt en een goede voedingsbodem biedt voor Buzzo's loodzware gitaarwerk. De set lijkt op een medley van Stoner Witch, waarvan meerdere nummers, of flarden, passeren en die de klankkleur voor de set bepaalt. Het is goed om te zien dat King Buzzo na drie decennia nog steeds als een hogepriester waardig (met aangepast kleed) over het podium schrijdt en de band met strakke hand aanvoert. Vermeldenswaardig is een knappe versie van 'Youth of America' van The Wipers dat door de uitgesponnen lengte een extra dimensie krijgt en enkele a capella - doch met drums begeleide - uitjes, onder meer een antihippielied, waarbij de bassist zich in het publiek begeeft. Puur vakmanschap. Of zoals de T-shirts in de merchandise aangeven: "The Melvins Rule. You Do Not."
Het slot van de set van Martin Philipps is ideaal om nog even tot rust te komen. De frontman van de Nieuw-Zeelandse Chills staat solo in een matig gevulde Dudok en speelt mooie liedjes die zich kenmerken door eenvoud en melodie, het handelsmerk van The Chills. We horen vooral nieuw werk, en Philipps geeft aan dat er wellicht volgend jaar een nieuwe tour aankomt. Een (te) korte impressie van een mooie afsluiter. Helaas betekent Incubate vaak keuzes maken. (HvdL)
http://www.kindamuzik.net/live/incubate/incubate-2015-de-dinsdag-en-de-woensdag/26220/
Meer Incubate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/incubate
Deel dit artikel: