http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Incubate 2013 - De vrijdag
Filmische set van Date Palms en Wolf Eyes in nieuwe bezetting.
20 september 2013, Diverse locaties, Tilburg
Tekst: Ruud van Esch en Hans van der Linden
Beeld: Niels Vinck
Publicatiedatum: 22 september 2013
Na een veel te lange autorit van Hamburg naar Tilburg mag Plankton Wat na aankomst in de Paradox bijna meteen het podium op. De stijl van Dewey Mahoods soloproject is duidelijk in evolutie, en het sluit steeds minder aan bij de muzikale aanpak van Eternal Tapestry, de band waarin Mahood eerder gitaar speelde. Wat er voor in de plaats gekomen is, is zo mogelijk nog beter. Plankton Wat zet aan de lopende band pakkende instrumentale composities neer. Intense riffs worden doorbroken met een ingetogen passages op basis van e-bow. Plankton Wat klinkt een beetje zoals Neil Young op de soundtrack van Jim Jarmusch' Dead Man, en dat kan alleen maar een compliment zijn. (HvdL)
Om eenkennige metalheads waar voor hun geld te geven, vindt er vrijdag vindt er een festival binnen een festival plaats, met een hoofdrol voor black metal. Khold [bovenste foto] blijkt voornamelijk heel erg saai. Door het gladde geluid, het keurige spel en de statische presentatie wordt het optreden geen moment grimmig. Gelukkig doet Verbum Verus dit onmiddellijk vergeten. Met Sauron en Funeral Goat op de kerfstok staat er flink wat blackmetalervaring op het podium. De wierrook en bloedige T-shirts zijn geen noodzaak, maar geven het optreden net dat beetje extra smerigheid. En juist het ondefinieerbare geluid - met name de drums zijn nauwelijks te ontcijferen - versterkt de rituele sfeer van alweer een goede blackmetalband uit Tilburg. (RvE)
In V39, traditioneel het punkhol van Incubate, begint Age of Woe [foto hierboven] te laat aan zijn set. Niet erg handig gezien het overvolle vrijdagavondprogramma. Hoewel show-zappen vanavond voor de hand ligt, dwingt de logge sludgecore van Göteborg-makelij genoeg respect af om te blijven kijken. Brutal Truth (foto rechts) doet dat even later ook, maar dit optreden overlapt door de vertraging met de set van Immortal. Aan de andere kant: het grindcore-instituut heeft maar dertig seconden nodig om zijn punt te maken. Rommelig spel wordt ruimschoots goedgemaakt door de vermakelijke combinatie van stoner Danny Lilker, cowboy Kevin Sharp en maniak Richard Hoak, die goed gedijen in dit soort te kleine zaaltjes, bij het publiek op de lip.(RvE)
Er bestaat geen blackmetalband met een grotere knipoog dan Immortal [foto hieronder]. Achter de dikke laag facepaint, de talloze foute poses, kwaadaardige artiestennamen en grim and frostbitten thematiek schuilt echter wel een verzameling topriffs. Die worden met groots vertoon en een aardige vuurwerkshow afgevuurd op een gretige zaal. Abbath is een feest om te aanschouwen: of hij nu stokstijf voorovergebogen bij zijn microfoon staat, headbangt of een crabcore move uitvoert. De show voldoet aan alle verwachtingen: een groot spektakel waarbij het publiek volledig meegaat in het toneelstuk dat de Sons of Northern Darkness opvoeren. Occultisme met een grijns van oor tot oor. (RvE)
Date Palms zet een haast filmische set neer. Gregg Kowalsky en Marielle Jakobsons, respectievelijk op keyboards en viool, worden bijgestaan door gitaar en bas en ze zetten op basis van het onlangs uitgebrachte Dusted Sessions een set neer. Net zoals bij die opname ademt het livegeluid een zonovergoten rust uit, al lijkt het soms of bepaalde aspecten in de uitvoering iets minder de idylle oproepen.
Wolf Eyes is weer aan een nieuwe bezetting toe. John Olson en Nate Young - beiden onlangs het nachtelijk uur met zonnebril - worden in versie drie bijgestaan door Crazy Jim. Dat deze wijziging ook van invloed is op hun muzikale productie lijkt evident, zeker aangezien Wolf Eyes sowieso continu nieuwe grenzen opzoekt. De set in Little Devil is sterk. Trage beats vormen de ondertoon waarop Young met vervormde stemmen aan de slag gaat. Als hij niet in zijn microfoon krijst, verhakkelt de machinerie zijn teksten tot een dadaïstisch manifest. Olson heeft een kastje omgegord waarmee hij vreemdsoortige geluidscollages maakt die Crazy Jim met abstract gitaargegier beantwoordt. Die drie componenten komen samen in een unieke mix die toch weer typisch is voor Wolf Eyes. Het geheel is misschien nog best te omschrijven als minimale industrial met vervaarlijke noise-explosies. (HvdL)
http://www.kindamuzik.net/live/incubate/incubate-2013-de-vrijdag/24295/
Meer Incubate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/incubate
Deel dit artikel: