Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met 'If Not I'll Just Die' leidt Lambchop [foto boven] een nieuwe editie van Incubate in. De band uit Nashville, Tennessee speelt in de Tilburgse theaters, serene locaties die de ingetogenheid van Lambchops muziek tot haar recht laten komen. Speciaal voor de gelegenheid heeft veejay Michelle van Mil begeleidende beelden gemaakt. En die synergie werkt wel, want de abstractie en het minimalisme dat uit haar beelden spreekt, leidt de aandacht niet af van Lambchops muziek. Het zestal onder leiding van Kurt Wagner zet gedurende anderhalf uur een knappe set neer die balanceert tussen americana, lichte jazz en kamermuziek, dit alles opgesmukt met enkele obligate grapjes van pianist Tony Crow. Wagners zang- en gitaarspel wordt begeleid door percussie, piano, bas, gitaar en een resem koperblazers. De variatie zit vaak in minimale wissels binnen het instrumentarium. Lambchop genereert hiermee een muzikaal continuüm en zet een subtiele set neer waarin de nummers van Mr. M de rode draad vormen. Als kers op de taart krijgt het publiek in de bisronde nog een oud protestnummer mee dat Wagner in het begin van zijn muzikale carrière schreef, het heeft de tand des tijds bijzonder goed doorstaan.
White Hills is de laatste jaren wel vaker in Europa te zien. Hun passage op Incubate verschilt niet echt van voorgaande, zo blijkt als de glamoureuze spacerock de kleine zaal van 013 ingeblazen wordt. Over de versterkers hangen glitterstoffen en ook de kleding van Dave W. en Ego Sensation verraadt een gelijkaardige voorliefde. Riffs vliegen in het rond, de ritmiek wordt op gepaste tijden opgevangen door feedback of rustige gedeelten en occasioneel weerklinkt er zelfs vrouwelijk gezang, terwijl drummer Lee Hinshaw het geheel wat extra structuur meegeeft. Het is duidelijk dat White Hills het muzikale format beheerst, maar jammer genoeg overstijgt de band zichzelf zelden.
Justin Broadrick is vaste gast in Tilburg, is het niet op Roadburn, dan is het wel op Incubate. Deze keer treedt hij aan met Jesu [foto hierboven], waarmee hij gelaagde gitaarmuren met zoete zang vermengt. Bijgestaan door een bassist en percussie uit een laptop (tot daar gaat de vergelijking met Godflesh op), weeft hij het ene dromerige klankenpallet na het andere. Op een scherm dat aan de zijkant van de zaal gemonteerd is, trekken trage monochrome beelden voorbij. Abstracte voorstellingen worden afgewisseld met contrastrijke flatgebouwen, terwijl Jesu voor een passende soundtrack zorgt. Herhaling en onderdompeling zijn sleutelwoorden en het feit dat de band na bijna vijf kwartier nog steeds boeit, geeft aan dat de kracht van Jesu in het ontwikkelen van eindeloze structuren ligt.
http://www.kindamuzik.net/live/incubate/incubate-2013-de-maandag/24280/
Meer Incubate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/incubate
Deel dit artikel: