Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De tocht naar Supersilent is lang en moeilijk. De zwarte nacht wordt opgeschrikt door hevig onweer en te vroeg gestrande automobilisten. De aankomst in een goed gevulde Paradox voelt dan ook aan als een verademing. En het optreden van het Noorse Supersilent wist al het voorgaande spontaan uit het geheugen en bevestigt weerom hoe spannend en meeslepend elektro-akoestische improvisatie wel niet kan zijn.
Supersilent wordt bijgestaan door Stian Westerhus, een gitarist die net als de band zelf thuis is op het label Rune Grammofon en die over dezelfde muzikale attitude beschikt. Die attitude bestaat vooral uit het op zoek gaan naar klanken maar er nooit vrede mee nemen, en dus op zoek gaan naar nieuwe combinaties. Arve Henriksen doet dit met percussie en trompet, Helge Stein op een ambachtelijk ineengeknutselde set van keyboards en Ståle Storløkken op keyboards en laptop. Daarnaast heeft het viertal ook een heel arsenaal elektronica ter beschikking.
Westerhus' gitaar staat centraal in de opbouw naar een ritmiek die, eens op kruissnelheid, veel weg heeft van een hectische sciencefictionsoundtrack waar bij elke maat wel een of ander accent verlegd wordt. Henriksens trompet zorgt voor rustige passages en als Westerhus de aandacht op zich wil vestigen, gebaart hij dat bepaalde muzikale onderdelen gewoon stiller moeten. Waarop hij het voortouw neemt en met strijkstok in de aanslag een eigenzinnige ingetogenheid inzet. Later zal Westerhus nog de longen uit zijn lijf roepen in de klankkast van zijn gitaar en worden er her en der opnieuw complexe ritmes opgebouwd.
De legende gaat dat Supersilent nooit zou repeteren en haar muzikale creaties spontaan op het podium tot stand laat komen. Vanavond lijkt niets minder waar. Doordat het viertal elkaar perfect aanvoelt en steeds met elkaar in contact staat, zorgt dit voor pakkende resultaten. Nadat tijdens het eerste nummer (ofwel de set, want het duurt ongeveer een uur) vele uithoeken van het muzikale universum verkend zijn, gaat het er in het kortere bisnummer wat rustiger aan toe, totdat Henriksen over zijn percussie heen begint te roepen. Het kan werkelijk alle kanten op gaan. Het goede is dat het muzikale pad dat Supersilent hiervoor bewandelt, bezaaid is met modulaire brokstukken freejazz, noise en spannende improvisatie.
http://www.kindamuzik.net/live/incubate/incubate-2013-de-dinsdag/24282/
Meer Incubate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/incubate
Deel dit artikel: