Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De eerste band op Incubate 2012 is Dead Neanderthals. Een logische keuze, want het Nijmeegse jazzgrindduo staat voor precies de excentrieke benadering die het festival nastreeft. De liefde komt ook van twee kanten, want Dead Neanderthals is zo te spreken over het feit dat ze twee optredens mogen geven op het festival dat ze er speciale T-shirts voor hebben laten maken.
De combinatie van een alle kanten op gierende en door een vrachtwagenlading effectpedalen gespeelde baritonsaxofoon en rockende drums is ook een goede: Dead Neanderthals is een stuk minder cerebraal en heeft meer rauwe energie dan een act als Zu. Het 'lekker doorbeuken'-effect wordt nog versterkt doordat de band zich de helft van het concert alleen laat uitlichten door een het publiek op ooghoogte frontaal in het gezicht flitsende stroboscoop. Het voor een maandagavond behoorlijk opgekomen publiek blijft hier volkomen stoïcijns onder; wie naar Incubate gaat calculeert sensorische shock & awe in (MtH).
Vanuit de sonische en visuele aanval van Dead Neanderthals is de overgang naar Dr. Doom een verdieping lager niet eens zo groot. De band kondigde een poos geleden al aan op te houden met bestaan, uitgerekend in het jaar dat het prima album Everything Is Guilty het levenslicht ziet. Vanavond speelt Dr. Doom een van zijn laatste shows.
Met een intro waar S.O.D. zich niet voor zou schamen is de aftrap goed. Zodra zanger Michel Nienhuis zijn strot opengooit maar niet te horen is, wordt een reeks kleine technische problemen in gang gezet. Later in de set zijn het nog kabels, een basdrummicrofoon en een ontstemde gitaar die de vaart uit de set halen. Ook Nienhuis' conditie laat het niet toe om een volle set lang de longen uit zijn lijf te schreeuwen. Een beetje jammer want de kwaliteit van het songmateriaal is luid en duidelijk aanwezig. Dr. Doom kan zijn mannetje staan tussen de nieuwe generatie grindbands en heeft goed begrepen dat fulltime razen geen interessante set oplevert. Hard gaat het er altijd aan toe, maar gelukkig zit er in de tempo's veel afwisseling en blijft het geluid transparant. Hopelijk gaat de echte afscheidsshow wel van een leien dakje, vanavond moeten we het vooral van goede momenten hebben. (RvE)
Tussen de frontale grindcore-aanvallen van Dr. Doom en Napalm Death is ter afwisseling een loodzware doommetalband geprogrammeerd. Lesbian (vier mannen) heeft het beste geluid van de avond. De leadgitarist speelt ook in de pijpenla Stage01 over twee Marshallversterkers voor die zo essentiële moddervette gitaartoon. Helaas blijkt Lesbian zo een band waarbij geluid belangrijker is dan composities. Nummers van de band lijken uit tamelijk lukraak aan elkaar geplakte passages te bestaan, een overtuigende spanningsopbouw is volstrekt afwezig. Zo is Lesbian toch vooral een tweederangs YOB. (MtH)
Ook als je al 31 jaar in het grindcorevak zit is het nog nodig om op te warmen. Genrestichter Napalm Death is nooit de band geweest die volgens militaire precisie opereert en ook vanavond is het Barney, de gezelligste frontman in extreme metal, die er zijn band met vermakelijke praatjes doorheen sleept. Aanvankelijk refereert hij met de eerste paar nummers nog aan het meest recente album Utilitarian, later volstaat hij een paar keer met de mededeling dat Napalm Death "tons of albums" heeft uitgebracht, om vervolgens 'Quarantined', 'Next of Kin to Chaos' of publieksfavoriet 'Suffer the Children' met succes uit de kast te trekken.
De dieselmoter op hoge toeren komt vanaf 'Practice What You Preach' goed op gang. Het geluid staat eindelijk goed afgesteld en vooraan ontwaken headbangers en pitbazen uit hun coma. Zeker niet slecht voor een eerste festivaldag op de meest ongunstige avond van de week. Dan is het jammer dat 'Breed to Breathe' vervolgens veel te snel afgeraffeld wordt; op het oorspronkelijke tempo heeft het nummer precies de goede riffs om de boel tot een kookpunt te brengen. Na de verplichte Dead Kennedyscover 'Nazi Punks Fuck Off' sluiten Barney en consorten af met 'Instinct of Survival', afkomstig van Scum, het album dat Napalm Death, grindcore en Birmingham op de kaart van de extreme metal zette.
Hoewel de eerste Incubateavond nog geen memorabele optredens heeft opgeleverd, is het startsein voor een spannende week met een luide knal de wereld in geslingerd (RvE).
(Foto van Napalm Death door Niels Vinck, uit het KindaMuzikarchief.)
http://www.kindamuzik.net/live/incubate/incubate-2012-maandag/23205/
Meer Incubate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/incubate
Deel dit artikel: