http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Incubate 2011 - Zondag
Mark E. Smith is Incubate.
18 september 2011, Diverse locaties, Tilburg
Tekst: Ruud van Esch, Martÿn ter Haar, Hans van der Linden en Hans Wetzels
Beeld: Jelmer de Haas en Niels Vinck
Publicatiedatum: 20 september 2011
Chris Corsano blijkt het lekkerste voor het laatst bewaard te hebben, Spilt Milk en Man from the South laten horen dat Nederland singer-songwritertalent te bieden heeft en The Fall toont zich de perfecte afsluiter.
Kafee 't Buitenbeentje
Het Amsterdamse Spilt Milk (bovenste foto NV) zet een perfecte zondagmiddagshow neer in de daartoe niet geheel geëigende setting van 't Buitenbeentje (dat is meer een plek om zo rond drie uur 's nachts out te gaan na iets te veel flessen bier van € 1,60). De teksten van bekende dichters worden uitgevoerd op muziek waarin naast folk ook duidelijk de rustige kant van The Velvet Underground doorklinkt. (MtH)
Little Devil
De Little Devil is het perfecte decor voor de intense, donkere hardcore van de Engelse band Kerouac. De band speelt hard en meeslepend en zet een trefzekere performance neer. (HW)
Afgaand op Ozzy Osbourne-achtige vocalen van Gregory Meleny is Danava te bestempelen als een (geslaagde) ode aan Black Sabbath. De jarenzeventighardrock van de heren uit Portland, die vandaag tot hun grote spijt het laatste optreden van de tour spelen, is echter verrijkt met een flinke scheut spierballenpsychedelica. Net als Saviours en High on Fire strooit Danava met denderende twin-leads alsof het niks is, terwijl op de achtergrond de drummer met een stoïcijnse blik een compleet bos aan het omhakken is. Hoewel de podiumpresentatie spanning ontbeert, is het een genot om de geoliede machine aan het werk te zien.
Lecherous Gaze (onderstaande foto NV) is Annihilation Time met een andere zanger. Helaas. Want de nieuwe aanwinst vervult ook de rol van zwakke schakel. Als vermakelijke frontman doet hij zijn werk goed: "This next one is about running out of time when you wanna do shit. Like rock-'n-roll." Het is de karakterloze stem die de muziek de das om doet. Erg jammer, want de jarenzeventiggaragerock van Lecherous Gaze is verder erg verkwikkend dankzij het onderhoudende spel van gitaarnerd Graham Clise. (RvE)
Midi Theater
Op zaterdagnacht bleek de zaal van het Midi Theater al wat aan de grote kant. Zondagavond is de zaal uiteraard nog veel leger. Te weinig bezoekers hebben de juiste mate van zefierzekerheid of dronkenschap om de dansvloer op te gaan terwijl ze van alle kanten bekeken kunnen worden. Zowel Julio Bashmore als Jackmaster zijn echter stilstaand ook zeker de moeite waard. Het wordt duidelijk waar het curerende magazine XLR8R voor staat: melodieuze, maar nergens populistische dance die zich niet te veel gelegen laat aan strikte genrehokjes. (MtH)
NS16
Kevin Drumm & Thomas Ankersmit knutselen met geluiden. Beide heren zitten tegenover elkaar en bedienen zich elk van de benodigde apparatuur. Subtiele geluidslagen vinden elkaar, bouwen over elkaar heen op en veranderen van frequentie. Op deze manier schept het duo een spectrum vol organische geluiden. De elektronisch geproduceerde klanken gaan op enkele momenten vergezeld van atonale saxofoonklanken die Ankersmit uit zijn instrument tovert, terwijl hij korte wandelingetjes over het podium maakt. (HvdL)
Paradox
Chris Corsano (bovenstaande foto NV) blijkt het lekkerste voor het laatst bewaard te hebben. Samen met baritonsaxofonist Mats Gustafsson improviseert hij en ze gaan daarbij van keihard scheuren via melancholieke bluesy passages naar extreem ingetogen minimalisme. Waarna Gustafsson weer achterover buigt en zich de longen uit zijn lijf blaast. (MtH)
Pauluskerk
De setting waarin Stephan Mathieu en Jozef van Wissem aantreden doet recht aan de performance. Na een korte introductie, waarbij Van Wissem enkele nummers op luit ten gehore brengt, voegt Mathieu zich bij hem voor iets wat op een lange improvisatie lijkt. Mathieu bespeelt een soort primitieve piano, hij wekt met e-bows resonantie uit de snaren op en creëert zo minimale ambientgolven. Hier speelt Van Wissem op in, maar zijn luitspel klinkt harder en abstracter dan zijn bij reguliere werk. (HvdL)
De atmosfeer in de Pauluskerk is perfect voor de mooi uitgevoerde, veelal op akoestische gitaar getokkelde, liedjes van de Nederlandse singer-songwriter Man from the South. Als tijdens de set van de Nederlander ook nog eens de zon doorbreekt en via de veelkleurige kerkramen binnenkomt, kan de set al helemaal niet meer stuk. Paul van Hulten, zoals de beste man echt heet, lijkt zelfs een klein beetje verbaasd over het denderende applaus. (HW)
013
Vrolijke muziek kan heel vervelend zijn, namelijk als er een band is die het aan je opdringt: wij zijn leuk, bij ons is het een feestje. Man Man (bovenstaande foto NV) is zo'n band. Dit Amerikaanse collectief van overgekwalificeerde musici - ze spelen individueel ongeveer honderd instrumenten - maakt muziek die teruggrijpt op variété en cabaret en die weigert om ook maar één seconde iets van emotionaliteit te tonen. Het ene pastiche wordt op het andere gestapeld en daardoor is het allemaal ontzettend vermoeiend. (MtH)
De inmiddels flink op leeftijd geraakte rock-'n-rollpunkers van The Kids laten in Stage01 zien dat je ook als je al iets ouder bent nog altijd stevig kunt rocken. De band heeft er duidelijk nog steeds plezier in en hoewel de toeschouwer, mede door het gruizige gitaargeluid, zich terug in de jaren tachtig waant, doet de band nergens gedateerd aan. De professioneel neergezette punky rock-'n-rollshow van de mannen doet precies wat hij moet doen: flink rocken. (HW)
Dit jaar is voor het eerst de Grote Zaal van 013 bij Incubate betrokken. Hier mag The Fall (onderstaande foto JdH) het festival afsluiten. Een risico, want Mark E. Smith is een onberekenbaar icoon. Maar de sterren staan gunstig voor Incubate. De huidige line-up van The Fall - een band die oneindig veel bezettingswisselingen heeft ondergaan - bestaat uit zeer professionele en strak spelende muzikanten. De invloed die The Fall heeft gehad op de Manchesterscene en vooral ook op LCD Soundsystem blijkt zo overduidelijk.
De grote man zelf is aanvankelijk de zwakke schakel. Dat Smith niet kan zingen mag als bekend worden versteld, maar in het begin weet hij ook niet de juiste cadans te vinden in zijn snerende voordracht. Gelukkig komt dat al vrij snel goed. Verder blijft Smith een apart figuur. Hij kent niet al zijn teksten, dus zingt hij ze gedeeltelijk vanaf verfrommelde vellen papier, met zijn rug naar het publiek toe. Ondertussen draait hij continu aan de versterkerknoppen van zijn bandleden en gooit hij af en toe één van zijn twee microfoons in de basdrum voor een extra harde beat.
Maar het is juist die excentriciteit die de stuwende postpunk van The Fall zijn meerwaarde geeft. Mark E. Smith en The Fall staan bovendien symbool voor alles waar Incubate voor wil staan en daarom is de band de beste afsluiter die het festival zich had kunnen wensen. (MtH)
http://www.kindamuzik.net/live/incubate/incubate-2011-zondag/22089/
Meer Incubate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/incubate
Deel dit artikel: