http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Incubate 2010 - Vrijdag
Magie in het bos en de terugkeer van een hiphoplegende.
17 september 2010, Diverse locaties, Tilburg
Tekst: Maurice Dielemans, Ruud van Esch en Martÿn ter Haar
Beeld: Niels Vinck
Publicatiedatum: 21 september 2010
De meeste bezoekers stuiten per toeval op de optredens in platenzaak Sounds. Lokale postrockband Atlantis biedt met zijn zorgvuldig opgebouwde nummers meer dan genoeg reden om te blijven plakken, zodat er aan het eind van de set een aardig groepje mensen staat te kijken. (RvE)
Ergens uit de diepste diepten van de Bible Belt komt folkartiest Frank Fairfield. Met de broek opgetrokken tot op de borst en de haren nat van de Brylcreem lijkt hij rechtstreeks van de set van O Brother, Where Art Thou te zijn weggelopen. Het excentrieke wordt nog verder versterkt door Fairfields bizarre presentatie: tussen de nummers mompelt hij half in zichzelf en half tegen het publiek en lacht hij vaak met een rare, beetje maniakale lach. Maar spelen kan hij. Als een razende gaat hij tekeer op zijn gitaar, banjo of fiddle, zichzelf begeleidend door op de grond te stampen. Als hij echt enthousiast wordt, gooit hij er zelfs een echte "Yee-haw!" uit. Veel dichter bij de muziek van een dorpsfeest in de Appalachen anno 1915 dan nu in de Pauluskerk kan je niet komen. (MtH)
Horse Feathers [foto hierboven] laat ondertussen in 013 horen dat binnen een redelijk conservatief genre als americana ook ruimte is voor zekere vernieuwing. De band komt uit Portland, net onder de rook van Seattle. Als er ergens op aarde iets spannends speelt op het gebied van folk en country, dan is het toch wel daar. De complexe arrangementen waarmee de muziek zich onderscheidt maakt echter lang niet zoveel indruk als de verstilde momenten en die ontzettend breekbare stem van zanger Justin Ringle. (MD)
Bad Seeds doet aan als een no-nonsense rockband in Little Devil. Invloeden van The Melvins en No Means No klinken door in het logge geluid van de band die voor een goed gevulde kroeg staat te spelen. Een potsierlijke gitaar met twee halzen en het flauwe gemompel van de zanger tussen de nummers door doen enigszins afbreuk aan de rechtdoorzee-aanpak van Bad Seeds, dat verder een prima optreden weggeeft. (RvE)
Het Haagse Santa Cruz begint het daaropvolgende concert in het rockcafé door minutenlang hetzelfde simpele patroon te herhalen op een bizar hoog volume. Zo blijven al snel alleen de diehard liefhebbers van drone metal over in de Little Devil. Die horen dat de groove langzaam wordt uitgebouwd naar een monumentaal einde waar zelfs plaats is voor zang. Dit is het Nederlandse antwoord op Boris.
Ook Accadians is een nieuwe Nederlandse band om in de gaten te houden. De Groningers laveren met hun muziek ergens tussen de new wave en de elektronische kant van Radiohead. De band geeft aan net begonnen te zijn en dat is te zien aan de performance, die nog wel wat overtuigender kan. De muzikale ideeën zijn er in ieder geval wel.
Hank Shocklee had eerder op de dag op de Incubate Pirate Conference een uitstekend verhaal over sampling en auteursrecht. 's Avonds treedt hij op als dj onder zijn producersnaam The Bomb Squad. Shocklee heeft de laatste jaren weinig van zich laten horen en blijkbaar is de angst voor een wanvertoning groter dan de wens de producer achter een legendarisch album als It Takes a Nation of Millions to Hold Us Back aan het werk te zien, want de Kleine Zaal van 013 is zeer matig gevuld. Wie er bij is, hoort dat Shocklee nog steeds een dj van de hoogste klasse is. Het geluid is duidelijk herkenbaar als van The Bomb Squad - druk, agressief, opzwepend en met boze samples - maar wel gemoderniseerd met bijvoorbeeld diepe dubstepsubbassen voor nog meer bass in your face. (MtH)
De misantropische inslag van blackmetalband Hell Militia wordt gestalte gegeven door een ijzig optreden zonder dynamiek. De anonieme verschijning van de wit beschilderde gezichten werpt, mede door de stoïcijnse uitvoering van het repertoire, slechts een spaarzame vrucht af. (RvE)
Van een heel andere categorie is de experimentele kijk op het genre van Liturgy. Zanger Hunter Hunt-Hendrix ziet eruit of hij ongeveer zestien is. Het frisse koppie weerhoudt hem er niet van met zijn band een ongelofelijke bak herrie te maken. Herrie met een hoop vernuft erin verwerkt, maar dat valt in muziekcafé Little Devil een beetje weg. Vaak is gitarist Bernard Gann zo te zien allerlei ingewikkelde dingen aan het doen, maar wordt het geluidsbeeld volkomen overheerst door de als een natuurkracht drummende Greg Fox. Door het matige geluid komen de rustigere nummers een stuk beter uit de verf dan de snelle. Dat Liturgy een enorme power en energie heeft, laat het optreden wel duidelijk horen. En bij vlagen komt toch ook de diepte in de muziek wel door. (MtH)
De gevreesde regen bij het optreden van Black Mountain [bovenste foto] in het openluchttheater in Oisterwijk blijft, op wat miezer na, uit. De vintage sound van de band weerklinkt kraakhelder door het donkere woud en de vocalen van Stephen McBean en Amber Webber worden een met de natuur. Wanneer Black Mountain vanuit ingetogen, integere liedjes doorstoot naar een climax als 'Tyrants', valt alles op zijn plek. Het is alsof de band natuurgeweld veroorzaakt met zijn instrumentarium. In eerste instantie blijft het publiek netjes op de stenen trappen zitten. Wanneer McBean opmerkt dat hij nauwelijks mensen kan ontwaren, verplaatst het grootste deel van het publiek zich richting het in rookwolken gehulde podium. Maar om de setting van een band in de bosrijke omgeving echt mee te krijgen, verdient een plek bovenaan de kleine arena de voorkeur. De akoestiek is prachtig, de muziek van hoog niveau en het optreden onvergetelijk. (RvE)
http://www.kindamuzik.net/live/incubate/incubate-2010-vrijdag/20658/
Meer Incubate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/incubate
Deel dit artikel: