• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ieperfest 2012

Opvallend zonnige jubileumeditie Ieperfest.
10 augustus 2012, Ieper (België)

Tekst: Hans Wetzels

Publicatiedatum: 19 augustus 2012

Voor het eerst in tijden vindt Ieperfest in een alles verzengende zon plaats. Waar het jaarlijkse hardcorefestijn normaal gezien vaak geplaagd wordt door hoos- en plensbuien loopt het kwik dit weekend behoorlijk op. Goed voor de sfeer, maar niet altijd voor de publieksparticipatie. Al is dat natuurlijk een klein beetje muggenziften om het muggenziften, want de kwaliteit van bands is hoog, de sfeer gemoedelijk en ook de organisatie van het op duurzame en veganistische leest geschoeide hardcorefestival is prima.

VRIJDAG
De zon brandt al behoorlijk als het Amerikaanse Kylesa 's middags zijn set inzet. De door stonerrock beïnvloede metal doet hier en daar denken aan een band als Baroness en krijgt behoorlijk wat hoofdjes aan het knikken. Al blijft het merendeel van de aanwezigen rustig staan kijken, waarschijnlijk naar de ondergetatoeëerde bevallige dame die gitaar speelt in de band.

Het New Yorkse zooitje ongeregeld van Skarhead zou veel beter moeten kunnen dan de show die hier op Ieperfest weggeven wordt. De roodharige zanger Lord Ezec praat vooral tegen zijn eigen bandleden en de show komt dan ook nooit écht op gang. Een gemiste kans. Want voor wie van de klassieke New Yorksound houdt, zijn nummers als 'Hardcore' wel gesneden koek. Mits strakker gebracht helaas. De stukken complexere metalcore van Norma Jean op het hoofdpodium is vervolgens vele malen strakker. De felle zon weerhoudt de band er in elk geval niet van een aanstekelijk goede performance neer te zetten.

De uit het Belgische vaderland afkomstige punkrockformatie Homer speelt helaas in een halflege Marqueetent. Desondanks is de immer olijke frontman Johan Quinten ook dit optreden goedgeluimd en komt er zelfs een cover van de recentelijk herenigde Amerikaanse punkband Good Riddance voorbij, dus diegenen die de biertent prefereren boven Homer missen een alleszins geslaagd optreden.

Het Londense Knuckledust [bovenste foto] staat bekend om zijn lompe maar effectieve hardcore. De band speelt een aantal nummers van het gloednieuwe album getiteld Bluff, Lies and Alibis, maar ook genoeg oud materiaal om dan eindelijk een behoorlijke publieksreactie uit te lokken. De boomlange gitarist Wema is blij met de zon en spoort het publiek in een kenmerkende plat Londense tongval aan er een feestje van te maken: "Get on this fucking stage and punch me in the face or something. I don't care."

In de More Than Music-tent kan de geïnteresseerde festivalbezoeker informatie krijgen over de normen en waarden die de organisatie van Ieperfest wil uitdragen. Er zijn stands van verschillende maatschappelijke organisaties aanwezig en er worden presentaties gegeven over bijvoorbeeld de desastreuze gevolgen die ongebreidelde visconsumptie heeft op de visstand. Maar ook voor interviews met leden van spelende bands wordt tijd ingeruimd. Zo krijgen bassist Mike di Gallo en hardcorelegende Vinnie Stigma van Agnostic Front [foto links] de mogelijkheid om te snel en te veel te vervallen in semiamusante one-liners over unity en gehaktballen in tomatensaus.

De bejaarden van Mucky Pup laten de jeugd vervolgens even zien hoe een kwaliteitsoptreden eruit dient te zien. De mannen beheersen hun instrumenten tot in de puntjes. De vrolijke cross-over wordt afgewisseld met een sample hier en daar, terwijl zanger Chris Milnes er met het publiek samen een groot feest van maakt.

De eveneens door Skarheadzanger Lord Ezec aangevoerde formatie Crown of Thornz zet hierna op het hoofdpodium een beetje een saaie performance neer. De muzikale groove wordt dan wel op zijn New Yorks lekker neergelegd, maar het is wederom zanger Ezec die een beetje de zwakke schakel is. Hij lult tussen de nummers door vooral tegen zijn eigen bandleden en hangt de microfoon wel wat erg vaak in het publiek. Een publiek dat nummers als 'Lovesick' en afsluiter 'The Juggernaut' gretig meezingt. Dat dan weer wel.

De melodische post-hardcore van Funeral for a Friend [foto hieronder] lijkt op deze line-up een beetje misplaatst. De zanger verontschuldigt zichzelf dan ook tegenover het publiek voor het feit dat zijn band geen 'echte hardcoreband' is. Verontschuldigingen die op hun beurt weer misplaatst zijn want de vijf Welshmen slaan zich behoorlijk goed door hun professioneel neergezette set heen.

De Marqueetent is inmiddels volgestroomd voor het op voorhand al legendarische optreden van een herenigd Congress. De vijf West-Vlamingen spelen een thuiswedstrijd in Ieper en doen dat op een erg geslaagde manier met erg krachtige uitvoeringen van klassiekers als 'Lifting the Ban' en 'The Release'. Zanger Pierre laat communicatie met het publiek voor wat het is maar haalt wel weer zijn aloude vuurspuwact van stal, waarmee de band de tent in vuur en vlam weet te zetten. Figuurlijk natuurlijk.

De zelfbenoemde oervaders van de hardcore uit New York, Agnostic Front, mogen de eerste Ieperdag vervolgens op het hoofdpodium afsluiten. De band is ondertussen helaas verworden tot een soort karikatuur van zichzelf. Daar kan zelfs openen met de absolute culthit 'Victim in Pain' niets aan doen. Gitarist Vinnie Stigma loopt meer met zijn gitaar boven zijn hoofd te poseren dan dat hij daadwerkelijk zijn instrument beroert en de zang van Roger Miret is als vanouds nagenoeg onverstaanbaar. Het publiek smult echter van meezingers als 'Gotta Go' en 'Riot, Riot Upstart'. Daarom zijn de vijf New Yorkers tóch een meer dan waardige headliner te noemen.

ZATERDAG
Het Friese Cornered speelt zo'n beetje op het heetste punt van de zaterdag, maar doet dat met verve. De hardcore is zo voorspelbaar als wat maar de pissigheid druipt ervan af. Als zanger Niels het afsluitende nummer opdraagt aan zijn thuisprovincie verschijnt er spontaan een stagediver op krukken ten tonele die er wonderwel zonder kleerscheuren van afkomt.

Pianos Become the Teeth uit Baltimore speelt wat ingetogenere emotionele hardcore die behoorlijk wat raakvlakken vertoont met bands als Ruiner en Modern Life Is War. Het vijftal is nog redelijk onbekend. Maar dat maakt de band niet per se onbemind want de Amerikanen worden goed ontvangen door het aanwezige publiek.

De uit de Londense klei getrokken cross-over van het Engelse TRC is niet altijd om over naar huis te schrijven. Veel wordt echter goedgemaakt door het aanstekelijke enthousiasme van de lange spierbundel die als een witte rapper zijn teksten op een nietsvermoedend Belgisch publiek afvuurt. De boze Amerikanen van Reign Supreme zetten vervolgens een bijzonder harde show neer op datzelfde hoofdpodium. Zanger Jay Pepito legt uit dat hij ook ooit de wereld wilde veranderen maar nu nog maar gelooft in één ding: geweld. De voetjes gaan dan ook aardig van de vloer en het publiek slaat enthousiast aan het violent dancen. Tot groot genoegen van de meezingers sluit de band af met 'Persevere and Overcome' van het meest recente album Testing the Limits of Infinite.

Het contrast tussen de zware hardcore van Reign Supreme en de poppunk van de MxPx Allstars kon onmogelijk groter zijn. De poppunkformatie bestaat uit MxPx-bassist Mike Herrera en wat sessiemuzikanten en is een welkome afwisseling tussen alle hardcoregeweld. Puberale punkrockliedjes als 'Responsibility' zijn misschien voor een aanzienlijk deel van het publiek inmiddels volkomen gedateerd maar liggen nog steeds lekker in het gehoor en krijgen live ook zeker een prima uitvoering.

Hierna wederom een Engelse band op het hoofdpodium: ditmaal mag Your Demise zijn opwachting maken. Originaliteit lijkt aan de Britten niet besteed, een professionele hardcoreshow neerzetten wel. De hippe melodische zanglijnen die op het dit jaar uitgebrachte album The Golden Age opeens hun opwachting maakten komen live totaal niet uit de verf, al blijkt de band populair genoeg om dit te maskeren door de microfoon lekker vaak in het publiek te laten verdwijnen. Een trucje waar Your Demise geen patent op heeft, overigens.

Frontman Mieszko Talarczyk van de Scandinavische grindcoreformatie Nasum [foto hierboven] verloor het leven tijdens de tsunamiramp in 2004. Nasum neemt nu definitief afscheid van zijn fans door nog een laatste reeks optredens te doen. En hoe: de machine walst als vanouds over het massaal aanwezige publiek heen. De technische grindcore gaat erin als koek en de band is in ieder geval niet van plan compromissen de sluiten tijdens zijn allerlaatste tour.

Ook het Californische Ignite [foto hierboven] staat op Ieperfest met een invalzanger, al is dat gelukkig vanwege andere redenen. Zanger Zoli is vanwege een rugblessure thuisgebleven, maar hij wordt op een prima manier vervangen door voormalig Sensefieldfrontman Jonathan Bunch. Bunch haalt logischerwijs niet alle zanglijnen die Teglas normaal pakt, maar zet verder een dermate goede performance neer dat dit de beste man in geen geval te verwijten is.

Nadat de legendarische grindcoreband Pig Destroyer de oren van de aanwezigen laat bloeden door een erg sterke, en bassistloze, performance in de Marqueetent is het de taak van Sick of It All [foto hieronder] om de tweede dag van deze jubileumeditie van Ieperfest af te sluiten. Het New Yorkse viertal doet dat, zoals we inmiddels gewend zijn, met verve. Ondanks het slechte geluid weten de broertjes Koller en kompanen er een geweldig feest van te maken. De band geeft bovendien de voorkeur aan het spelen van oudjes als 'My Life' en 'Friends like You' boven nummers van de nieuwste plaats Based on a True Story. Dit tot groot genoegen van de aanwezige fans die dit laten merken door bij klassiekers als 'Us vs. Them' massaal het podium te beklimmen.

ZONDAG
Het Leuvense A Strength Within schudt de Ieperfestbezoekers op zondagochtend op gepaste wijze wakker met een niet al te originele, maar daarom niet minder effectieve vorm van hardcore zoals we die kennen van bands als Terror en ons eigen No Turning Back. Heel vernieuwend is het allemaal niet maar er zijn vervelendere manieren te bedenken om de zondagochtend door te komen.

Naysayer en Brutality Will Prevail hebben problemen met hun tourbus en het hoofdpodium blijft dus een tijdje leeg. De organisatie probeert het ontstane gat in de programmering op te vangen door een Engelse dierenrechtenactivist te interviewen over zijn activiteiten en beweegredenen.

In de Marqueetent hebben de Belgen van Deformity dan inmiddels het podium bestegen. De band bestaat uit ex-leden van Congress en Regression, maar hangt vele malen meer tegen de death metal aan dan de voorgaande bands van de leden. De tent staat in elk geval propvol met geïnteresseerden die een erg sterke show van Deformity gadeslaan.

Het Amerikaanse Cruel Hand [foto hierboven] zet op het hoofdpodium een heerlijk groovende set hardcore neer. Ondanks de inmiddels weer verzengend warme zon speelt de band een erg enthousiaste show. Het vijftal speelt in Ieper het laatste optreden van de tour en is blij om eindelijk weer naar huis te kunnen gaan. Maar dat is niet af te lezen aan de prima prestatie die Cruel Hand hier neerknalt, inclusief slechte tourgrappen en veel lol op het podium.

De oude mannen van 7 Seconds weten een mooie sfeer te kweken op een bloedheet hoofdpodium. Kevin Seconds weet het qua vocalen allemaal nog maar net bij te benen, maar als de band Sham 69-cover 'If the Kids Are United' en de eigen klassieker 'Young 'till I Die' na elkaar speelt gaat het spreekwoordelijke dak eraf.

Deez Nuts uit Australië grossiert in op geen enkele wijze originele en zelfs belachelijk saaie hardcore. Het imago van de vier stoere mannen lijkt de nogal overbodige muziek vele malen te overklassen. Desondanks is de band blijkbaar behoorlijk gehyped want het publiek voorin zingt enthousiast mee met nummers als 'I Hustle Everyday'. Dan is de instrumentbeheersing die de metalheads van Cattle Decapitation vervolgens aan de dag leggen een ware verademing. De technische grindmetal wordt onmenselijk strak gespeeld en het is een waar genot om deze rasmuzikanten aan het werk te zien. Zelfs het geluid is opvallend helder in de tent waardoor de afzonderlijke instrumenten goed te horen zijn.

Terror [foto hierboven] weet onder de bezielende leiding van frontman Scott Vogel het publiek zoals gewoonlijk tot een kookpunt te brengen en doet zijn normale kunstje: simplistische hardcore dermate enthousiast spelen dat het onmogelijk níét aanstekelijk kan werken.

De zes Amerikanen van Set Your Goals moeten hun ding voor een maar half gevulde Marqueetent doen. Jammer, want de band geeft een goede performance weg. Voor Set Your Goalsbegrippen komt zelfs de zang redelijk goed uit de verf. Van de andere kant geeft de wat mindere opkomst de show wel een vorm van intimiteit mee die erg prettig is. Al stromen de aanwezigen naar het einde van de show toe wel in groeiende mate de tent uit richting hoofdpodium waardoor afsluiter 'Mutiny' alleen nog door de echte enthousiastelingen voorin meegezongen wordt. Het veld voor het hoofdpodium staat tegen die tijd vol met op Crowbar wachtende festivalbezoekers. Het is het wachten maar deels waard. Want hoewel zwaar en lomp gebracht, contrasteert de metal van de mannen uit Louisiana nogal met de opgefokte energie van de meeste hardcorebands die dit weekend acte de présence geven.

Lokale helden Rise and Fall zetten voor een overvolle Marqueetent een intense set neer. Aan de professionele performance van de band is goed te merken dat Rise and Fall inmiddels een voltijds toermachine is geworden. De set bestaat voor een aanzienlijk deel uit materiaal van de meest recente boreling Our Circle Is Vicious en wordt enthousiast ontvangen. Zanger Björn vertelt dat de uit Gent afkomstige bandleden vroeger zelf ook naar Ieperfest gingen toen ze nog zestien waren en dat het ondanks de schaalvergroting die het festival sinds de jaren negentig doorgemaakt heeft, een eer is om hier te mogen spelen.

Converge [onderste foto] begint zijn set op het hoofdpodium met een lang uitgesponnen ingetogen nummer. De Amerikanen worden geplaagd door een matig geluid, dat naarmate de set vordert wel beter wordt. Alhoewel de band verder prima speelt, is en blijft de zang vandaag helaas ver onder de maat waardoor Converge zijn gebruikelijke intensiteit volledig mist. Als een band als deze op stoom is wordt alles in de buurt genadeloos neergemaaid, maar vandaag zijn de vier bandleden verre van de stoomwals die ze wel kunnen zijn.

Foto's uit het KindaMuzik archief door Casper de Bruin (Knuckeldust), Joost Doensen (Funeral for a friend, Cruel hand), Jan Mulders (Converge), William van der Voort (Terror), Niels Vinck (Agnostic front, Nasum, Ignite), Rob Funcken (Sick of it all)

http://www.kindamuzik.net/live/ieperfest/ieperfest-2012/23129/
Meer Ieperfest op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ieperfest