• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

I Am Oak

I Am Oak hoeft niet niet van zich af te schreeuwen om iets te zeggen.
31 mei 2012, Tivoli, Utrecht

Tekst: Eric van den Outenaar

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 03 juni 2012

Wie na een avond I Am Oak naar huis gaat, doet dat zeker niet met suizende oren. De zangstem van de singer-songwriter Thijs Kuijken, de harmonieën van zijn band, werken eerder als een nachtmutsje. Je komt dromerig thuis en vraagt je af: ben ik eigenlijk wel weggeweest?

Zonder al te heftige wendingen koerst de band je de druilerige donderdagavond uit. De ironische opmerkingen tussen de nummers door suggereren dat het leven niet al te zwaar dient te worden opgevat. Ze zouden de uitvinder kunnen zijn van de uitspraak 'een understatement afgeven', als die zou bestaan.

Aan het feit dat er reden voor een feestje was, de kick-off van hun vorige week verschenen derde plaat Nowhere or Tammensaar, werd dan ook op de droge Oakwijze uiting gegeven. "Oh ja, dit zijn nieuwe nummers", zegt Kuijken ergens op het midden van de avond. "Tijdens een cd-presentatie hoor je dankjewel te zeggen. Bij deze dus, dankjewel."

Kuijken - een vaal vestje aan - speelt zijn muziek op een houtje-touwtje akoestisch gitaar en wisselt die soms af met een cleane elektrische gitaar. Hij neemt de tijd om te stemmen tussen de nummers door. Aanleiding voor zangeres-toetsenist Aino Vehmasto iets op te merken. "We dachten dat als we twee gitaren zouden aanschaffen, we tijd zouden besparen. Maar het blijkt juist twee keer zoveel stemmen." Basist Stefan Breuer - lange, zwarte baard - valt haar bij. "Hij was echt heel duur hoor, wel 177 euro, een mooi rond bedrag."

De band doet soms onverwacht mooie dingen met het ritme of het spelen met verwachtingen. Vooral het nieuwe materiaal, zoals 'Grow' en 'Famine', springen er uit. Hoewel de klanken zoet zijn, betekent dat niet dat je je moet blijven inspannen. Een aantal studenten achter in de zaal is vooral bezig met het bedienen van hun smartphone.

Tijdens de toegift 'Birches' schrikt de zaal op. Kuijcken slaat heel even als een Springsteen zijn gitaar aan, en schreeuwt tijdens het refrein "We sang hyms on the holy ground." We verlaten de avond dus toch nog met een kleine knal.

http://www.kindamuzik.net/live/i-am-oak/het-understatement-van-i-am-oak/22951/
Meer I Am Oak op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/i-am-oak