• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

I Am Kloot

Brave orgie in de Orangerie.
31 oktober 2005, Botanique, Brussel (B)

Tekst: Ute Egghe

Beeld: Kenn Verstraeten

Publicatiedatum: 07 november 2005

I Am Kloot is zo’n band waarvan de meesten naam kennen (gniffel), maar niet weten voor welke muziek het staat. Toch is het drietal uit Manchester al zes jaar bezig. Hun derde en nieuwste product heet Gods and Monsters, een plaat met enkele sterke nummers zoals ‘Avenue of Hope’, ‘Dead Men’s Cigarettes’ en ‘I believe’.

I Am Kloot heeft de laatste tijd goed geboerd, zo lijkt het. Zanger John Bramwell ziet er piekfijn uit in de Orangerie van de Botanique: trendy kapsel in plaats van een warrige haardos en een net zwart hemd boven een bijpassende broek. In zijn schaduw staat een fijne collectie gitaren, terwijl hij zich vroeger met minder tevreden stelde. Bramwell zelf moet ook wennen: “I still get confused, sometimes I’m afraid to take the wrong one!”. Hij blijft een bescheiden man. Ook de rest van de muzikale uitzet doet vermoeden dat er meer volk gaat optreden. Naast gitaren en en drums, staan er ook nog twee keyboards te pronken.

De Orangerie is goed gevuld, maar de grote massa bleef weg. Daar zijn de driehonderd aanwezigen allerminst rouwig om. De band begint rustig aan zijn set. De eerste nummers kabbelen voort zonder veel brokken te maken. Het is vooral genieten van de heerlijke metalen stembanden van Bramwell Hij is klein van gestalte, maar groots wat présence betreft. “This next song is about illicit sex and drinking”, kondigt hij elk nummer grijnzend aan. Het is pas na een zestal nummers dat er vaart in de set komt. Met ‘Strange Without You’ en ‘Read the Wwords’ is iedereen mee en de zanger wéét het. Het vuur schiet uit zijn ogen, zo zelfverzekerd. Het prachtige ‘To You’ maakt van hem dan weer een nederige slaaf van de liefde.

Af en toe mogen de muzikanten van het voorprogramma een deuntje meespelen. Dat voorprogramma was Indigo Jones, niet echt een groep om over naar huis te schrijven. Mierzoete akoestische kampvuurmuziek gezongen door iemand die mijn oma ‘langharig gespuis’ zou noemen. Ik vroeg me alleen maar af of er niemand een tube Pattex meehad om zijn gebroken hart te lijmen. Maar goed, als gastmuzikant bij I Am Kloot mocht hij minutenlang één en dezelfde noot spelen en dat deed hij uitstekend. Op verzoek van het publiek galmt ‘I Believe’ door de boxen. Maar I Am Kloot brengt pas echt bezwerende rock 'n roll tijdens ‘Live in a Day’. Drummer Andy Hargreaves leeft zich helemaal uit, terwijl gitarist en toetsenist Pete Jobson, een goed geoliede kettingroker, er rustig onder blijft.

Spijtig dat ‘Avenue of Hope’ niet aan bod is gekomen. Na het concert vertelde Bramwell me dat ze het niet konden veroorloven ook nog een trompet en piano mee te nemen. En zonder kan je dat fijne nummer niet brengen.
I Am Kloot is een brave rockband met alles erop en eraan: een resem fijne afgewerkte nummers, een indrukwekkende zanger in goed gezelschap en veel... illicit sex and drinking.

http://www.kindamuzik.net/live/i-am-kloot/i-am-kloot-11116/11116/
Meer I Am Kloot op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/i-am-kloot