Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een spektakel voor het oog, een feest voor de oren en een slapping bass voor de onderbuik. De Horrorpops doen een avondje Utrecht. De flink getatoeëerde frontvrouw Patricia wandelt met drie glaasjes whisky naar haar microfoon, gevolgd door haar bandleden onder wie die in psychobillykringen op handen gedragen gitarist Nekroman en twee go-godanseressen.
'Clash City Rockers' denk je als de Deense Horrorpops hun 'Julia' inzetten. Patricia staat stevig middenvoor op het podium en werpt onweerstaanbaar verleidelijke en toch coole blikken naar de eerste rijen in de niet zo heel goed gevulde zaal. Wie verzint het ook: een zondagavondje psychobillypop met vuilbekkende zangeres schuin tegenover het politiebureau. Patricia neemt het eerste applausje in ontvangst en legt het publiek uit dat ze geen "Yeah" wil horen maar "Hell Yeah!" als ze vraagt of iemand misschien het volgende liedje wil horen. Dat wordt snel opgepikt. Tevreden giet Patricia een van de meegebrachte glaasjes in één keer achterover.
Tijdens de nummers die volgen, 'Ghouls', 'Where They Wander' en die andere knallers van de prettige cd Hell Yeah, ontspint zich een waar theaterstukje waar Patricia goedkeurend op toeziet: de gestoorde go-go girls aan weerszijden van het podium die hun belachelijke, simultane figuurtjes dansen, de vriendelijke punk op drums die bandleden probeert te raken met het werpen van z'n stokjes en Nekroman die ver voorover gebukt zijn solo's speelt alsof z'n gitaar dan ineens te zwaar is om te torsen. Patricia leegt weer een glaasje en ruilt haar staande bas tegen Nekromans gitaar voor publieksfavoriet 'Psychobitches outta Hell'. Als het uurtje bijna is volgespeeld grijpt Patricia nog 'es naar een glaasje. De band speelt een stampende versie van 'Cool Flat Top' en een potje ska en dan houdt men het voor gezien.
Gaan jullie eerst maar hard om meer staan roepen, sneert Patricia als ze het podium afbeent. We doen het en krijgen er alleen de mannelijke bandleden mee terug. "We doen het verder zonder de vrouwen," zegt Nekroman. "Hell No!" antwoordt de zaal. Dat helpt. Patricia komt met haar danseresjes tevoorschijn en geeft ons een inkijkje in haar ware popziel door zonder blikken of blozen gepassioneerd Billy Idols 'Rebel Yell' te vertolken.
Als Patricia een psychobitch outta hell is, wie hoeft er dan nog naar de hemel?
http://www.kindamuzik.net/live/horrorpops/horrorpops/5590/
Meer Horrorpops op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/horrorpops
Deel dit artikel: