• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

HorrorPops: Toeren is zwaar, ik ben er dol op

Het was nooit de bedoeling een plaat uit te brengen. Eigenlijk willen de HorrorPops alleen live spelen. Nu blijkt dat de cd Hell Yeah! de Deense groep alleen maar meer optredens bezorgt, heeft frontvrouw Patricia er vrede mee. "Toeren is zwaar en je hebt last van de zweetvoeten van een ander, maar ik ben er dol op."

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Stephan Mehrer

Publicatiedatum: 11 mei 2004

Tijdens een popfestival in 1996 ontmoette Patricia (die geen achternaam gebruikt) Kim Nekroman van Nekromantix en besloot samen met hem een nieuwe band te formeren. "Mijn band, Peanut Pump Gun, hield toen op te bestaan. Met de band van Nekroman gaat het nog steeds erg goed."

Snugger
In januari dit jaar kwam de cd Hell Yeah! uit in Nederland. De songs van die plaat nam de band in twee keer op, met jaren ertussen. Patricia: "Het was nooit de bedoeling een plaat uit te brengen. De HorrorPops horen niet in de studio thuis. Studio's zijn saai. We houden ervan onderweg te zijn, veel optredens te doen en plezier te maken. De enige reden dat we de studio indoken, was om een goede demo te maken waarmee we meer optredens konden regelen. En wil je na een tijdje weer nieuwe optredens versieren, dan moet je nieuw materiaal kunnen rondsturen. Dus namen we een paar jaar later nog eens zes songs op. Snugger als we zijn, bedachten we dat we er een plaat van moesten maken omdat die ons nog meer optredens kon bezorgen. En dat werkte!"

Subcultuur
Onafhankelijkheid staat hoog in Patricia's vaandel. Ze ziet er niet alleen buitengewoon eigengereid en fraai uit, ze komt ook uit een streng subculturele achtergrond. "Ik loop er al tien jaar zo bij en ben te vaak uitgescholden om me er iets van aan te trekken. Sommige van de lui die eerst op me neerkeken, zeggen nu dat ik er goed en trendy uitzie. Dat is toch gestoord?" Uit haar standpunt over platen uitbrengen, begrijpen we Patricia niet graag in de pas loopt met de muziekindustrie. "Voor ons staat altijd het muziek maken voorop en niet de business eromheen. We komen allen uit een subcultuur waarin je vrij bent om te spelen wat je wilt en je je niet tot één genre hoeft te beperken. Dus laten wij ons echt niet labelen door een platenmaatschappij!"

Christiania
Do-it-yourself -attitude of niet, de HorrorPops schrijven behoorlijk catchy songs met wellicht commerciële potentie. Patricia: "Dat komt ervan als je als band plezier kunt maken. Onze eigenzinnige opstelling staat het schrijven en spelen van aantrekkelijke songs niet in de weg. En dat het ineens trendy is om er uit te zien als ik doe, interesseert me geen moer." Patricia's houding in leven en muziek is mede gevormd door de ideële vrijstaat Christiania in Kopenhagen. Een gemeenschap van kunstenaars, hippies en punks. "Onze drummer woont daar. Ik zou er uren over kunnen vertellen. Veel van hoe men in Christiania tegen de wereld aankijkt, vind je terug bij de HorrorPops. De regels van Christiania zijn die van de HorrorPops: wie harddrugs gebruikt word eruit getrapt en sommige tekens, zoals die van de Hell's Angels, zien we liever niet op je jasje."

Psychobilly
In Christiania's Ventura studio nam de band de dertien songs van de plaat op. Heerlijk frisse en poppy psychobilly. Met dit laatste is Patricia niet helemaal akkoord: "Dankjewel, maar wij zien onszelf niet als een psychobilly band. Dat ik staande bas speel, maakt onze muziek nog geen billy. Ik speel het instrument meer als een gewone elektrische bas. Er bestaat trouwens een derde regel in de HorrorPops en die zegt dat we nooit een naam noemen van een verwante band. Als iemand dat doet, breekt onmiddellijk de pleuris uit in de band. Dat kan op een flink handgemeen uitlopen. Een paar dagen geleden hadden we ruzie over Guns n' Roses. Drie bandleden dreigden uit de bus te stappen en vertikten het om nog verder te gaan." Dan spelen de HorrorPops zeker geen covers, als ze het nergens over eens kunnen worden. Patricia: "Toch wel. Nee geen fifties-song maar iets uit de jaren tachtig. Van de enige persoon die alle bandleden cool vinden. Let maar op wat we vanavond spelen."

Billy Idol
Ze bedoelt verdorie Billy Idol, aan wiens muziek niet iedereen goede herinneringen bewaart. Een paar uur na het interview spelen de HorrorPops 'Rebel Yell' van Billy Idol als toegift. Dat de band iets heeft met de eighties is al duidelijk wanneer Patricia hartstochtelijk het gitaarwerk van Depeche Mode prijst. 'Personal Jesus' is een favoriet nummer van haar en Martin Gore een held. "Ik vind dat Depeche Mode sterke melodieën heeft. Maar de ware reden dat de naam van deze band in onze bio opduikt, is dat we allemaal één naam mochten noemen. Zoals je weet, kunnen we het onderling toch niet eens worden. Iemand noemde Iron Maiden. Ik wilde Dolly Parton opschrijven, maar dat vonden ze bij ons label niet goed, haha. Als je mijn platencollectie ziet, zou je in lachen uitbarsten. Bob Marley staat er tussen Dolly Parton en Europe. Als iets een lekkere melodie heeft, maakt het mij verder maakt geen fuck uit wie of wat het speelt".

Deense wave
Er lijkt de laatste maanden sprake van een heuse Deense wave. Tal van bandjes uit die vrolijke en vrije Deense muziekscene veroveren ons land. De HorrorPops maken volgens Patricia echter nauwelijks deel uit van die stroming. "Kitty Wu komt uit een heel ander gebied van Denemarken. The Raveonettes kennen we wel. Sune woonde bij ons in de buurt. Niemand in de HorrorPops zal ons met The Raveonettes willen vergelijken. Wij zijn toch te alternatief en Sune is altijd erg popminded geweest. Het is grappig dat dit soort bands er al zo lang zijn en nu ineens doorbreken."

Zweetvoeten
Al die verschillende muzikale achtergronden van de bandleden maken de HorrorPops tot een bont geheel. Hanteert Patricia het democratisch principe of manifesteert ze zich als leider van de troep? "Ik beschouw mezelf niet als de leider van de band. Eerder als degene die de kloteklussen moet doen, zoals iedereen 's ochtends uit zijn bed slepen en 's avonds het podium op jagen." Ze zegt het met een glimlach op haar gezicht. Zo vlak voor een optreden is zij duidelijk in haar element en tiert ze er flink op los als mensen haar interview verstoren. Een laatste vraag naar de toekomst van de band. Patricia: "Ik heb geen idee waar het heen gaat. Kan me eigenlijk ook niks schelen. Als we maar kunnen onderweg zijn en veel spelen. Wel vreemd, want toeren is zwaar en je hebt last van de zweetvoeten van een ander, maar ik ben er dol op."

http://www.kindamuzik.net/interview/horrorpops/horrorpops-toeren-is-zwaar-ik-ben-er-dol-op/5955/
Meer Horrorpops op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/horrorpops