Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de jaren vijftig en zestig verrichtte bassist Henry Grimes baanbrekend werk in het kielzog van Albert Ayler en andere grootheden. Hij werd dan ook niet voor niets onlangs op deze webstek de wegbereider voor The New Thing genoemd. Het verhaal is intussen gekend. Grimes verdween plots van het toneel en werd in 1984 als overleden opgegeven. Maar niets was minder waar want enkele jaren geleden herrees hij uit het niets en trad weerom in het daglicht, mét bas uiteraard.
In Antwerpen maakt Grimes zijn opwachting met Marilyn Crispell en Andrew Cyrille. Beiden verdienden reeds ruimschoots hun sporen met talloze samenwerkingen in de improv jazzwereld en het gezelschap werd dan ook geheel terecht aangekondigd als een vijfsterrentrio.
Crispell profileert zich onmiskenbaar als de centrale speler van de avond. Haar pianospel stuurt de composities steeds in een bepaalde richting. Als ze niet op tournee is bekwaamt ze zich in het geven van improvisatieworkshops en dat werpt blijkbaar vruchten af. Ingetogen, extravert, het maakt niet uit. Steeds weet ze gepast te reageren op de sfeer van het moment. Dat kan eveneens gezegd worden van Andrew Cyrille die met zijn drumpartijen de nummers ingenieus inkleurt. Op een gegeven moment geeft hij zelfs een drumsolo ten beste die toch aantoont dat hij heel wat in zijn mars heeft. En dan is Grimes er nog. In pak gestoken en met zijn eeuwige hoofdband staat hij statisch zijn bas te bespelen terwijl zijn vingers razendsnel over de fretloze hals glijden. Inventief is het zeker maar als piano en drums loos gaan, wordt het geluid van zijn bas een beetje in de kiem gesmoord en verdwijnt Grimes onherroepelijk naar de achtergrond.
Het mooie aan improvisaties is dat ze door het bewust samenbrengen van instrumenten tot mooie resultaten kunnen leiden. Dit is iets wat het Henry Grimes Trio in Antwerpen zelden gegeven is. Het drietal bouwt steeds wel aan dezelfde weg maar de resultaten blijven vaak uit.
Toch zijn er momenten waarop het drietal op het goede pad is. Crispell begint op een gegeven moment op de bovenkant van haar piano te trommelen en aan de snaren te plukken terwijl Cyrille met zijn drumstokjes tegen het ijzeren gestel van zijn drumstel slaat. Daarbij loopt hij over het podium en integreert hij zelfs zijn voetstappen in zijn percussie. Dit mondt na verloop van tijd uit in een spannende improvisatie waarbij ook Grimes zijn steentje bijdraagt. Helaas gebeurt dit iets te weinig. Het belang van Grimes blijkt dan toch voornamelijk in het verleden te liggen.
http://www.kindamuzik.net/live/henry-grimes/the-henry-grimes-trio-featuring-marilyn-crispell-and-andrew-cyrille/9445/
Meer Henry Grimes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/henry-grimes
Deel dit artikel: