• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Hallo Venray, Polgate

Hallo Venray zet Ekko in vuur en vlam.
15 april 2005, Ekko, Utrecht (NL)

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Arjen van de Merwe

Publicatiedatum: 16 april 2005

Met gevaar voor eigen leven betreden we Neerlands brandgevaarlijkste honkytonk. Ekko ondervindt opnieuw problemen, ditmaal door toedoen van de brandweer en achterburen die toestemming moeten geven om een brandtrap te plaatsen. Tot die trap er is, mag de zaal maar halfvol. Hoewel Ekko uitverkocht had kunnen zijn, gezien de mensen die zonder kaartje huilend aan de deur staan, is de zaal dus maar voor de helft gevuld.

De Utrechtse rootsband Polgate is inmiddels een goed geolied vijftal, sinds de uitbreiding met toetsenist Ilja Bruinsma. Zijn bijdragen zijn zeer welkom, zeker als gitarist Ruben Poncia het laat afweten.. In ‘Diner in my Cave’ gaat hij helemaal de mist in en horen we geen noot van zijn op de plaat zo mooie solo. Gelukkig maakt Poncia het aan het einde van de show helemaal goed in het country-reggae liedje ‘Homebound Tree’, dat is uitgegroeid tot de uitsmijter van Polgate. De band speelt verder een solide set, waarin plaats is voor de mooiste nummers van de recente, door Henk Koorn geproduceerde cd Scarfish Love on Wings of Mojo Wire, een dromerig nieuw nummer en enkele klassiekers als ‘On the Beach’ en ‘Falling Free’. Liedjes met diepgang, melancholie en hier en daar een scherp randje.

Voor velen – het lijkt er op dat Ekko toch voller loopt dan de lokale autoriteiten zouden toestaan – is het optreden van Hallo Venray een weerzien met een oude geliefde. In tegenstelling tot Polgate, is de Haagse formatie verkleind tot de harde kern van bassist Peter Konings, zanger/gitarist Henk Koorn en superdrummer Henk Jonkers. De fans van het eerste uur zijn nu midden dertig, maar nog steeds niet te beroerd om een potje te pogoën. Ze worden aangemoedigd door Koorn, die vindt dat er gebruik moeten worden gemaakt van de extra ruimte die noodgedwongen is ontstaan. Hallo Venray hanteert een kiene setlist. Met een paar nummers van Vegetables and Fruit, de voortreffelijke nieuwe cd, bouwt de show langzaam op. De drone-factor lijkt prominenter dan het Crazy Horse-gevoel, dat de band eens koesterde. Totdat het oude prijsnummer ‘Tuck, the Man’ wordt gespeeld. Woord voor woord zingt de aanhang mee. Daarna lanceert Hallo Venray een harde, psychedelische spacerock sound, waarin zelfs nummers van King langs vliegen, zoals het aan het Dinosaur Jr. verwante ‘Gasoline’. Voordat het optreden in een totale freakshow uitmondt, schakelt Hallo Venray terug op het adembenemende ‘Big Catch’, dat muisstil aangehoord wordt door de zaal. Het echte freaky werk, de wiskundige variaties en fills van Jonkers, zit in dit nummer verstopt. Als er ten slotte nog tijd is voor twee liedjes, vraagt de aimabele Koorn of we iets hards of zachts willen horen. “Allebei,” schreeuwt de zaal. En precies dát is de kern van Hallo Venray anno 2005, die in hard en zacht elke andere band aan kan.

http://www.kindamuzik.net/live/hallo-venray/hallo-venray-polgate/9197/
Meer Hallo Venray op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hallo-venray