• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Hallo Venray

The More I Laugh... is een Nederrockmonument.
23 december 2012, Rotown, Rotterdam

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 26 december 2012

Hallo Venray is vanavond zijn eigen voorprogramma. Eerst speelt de huidige triobezetting een aantal nummers, daarna staat Henk Jonkers zijn plek af aan Dim Veldhuisen en plugt Toon Moerland in als tweede gitarist zodat de hoofdmoot van de show kan plaatsvinden: een integrale uitvoering van het klassieke derde album The More I Laugh, the Hornier Due Gets uit 1992. Dit ter viering van het 25-jarig jubileum van de Haagse band. Ook The Gathering treedt tegenwoordig wel eens met een 'nostalgische' originele line-up op om het debuut te spelen, maar dat is nooit samen in één optreden met de huidige bezetting, dus in dat opzicht zijn de Hagenaars uniek.

Van The More I Laugh... zijn meer dan 10.000 exemplaren verkocht en de band stond op het hoofdpodium van Pinkpop en dat is te merken: Rotown is totaal afgetopt met oudere jongeren. Die zien dat hun favoriete band van toen anno 2012 nog steeds één van de betere gitaarrockbands van Nederland is. Ook de aankondigingen van de geen spat veranderde Henk Koorn hebben nog steeds die Arjan Ederveeniaans lullige charme.

Live kunnen Jonkers, Koorn en bassist Peter Konings een geweldige psychedelische groove neerzetten in de lijn van grote voorbeelden The Velvet Underground en Neil Young & Crazy Horse. Dat doen ze al meteen in de opening. Maar ook subtieler werk van de laatste platen Leather on My Soul en Vegetables and Fruit overtuigt.

De vraag rijst dan of de veel minder ingespeelde oude bezetting geen modderfiguur gaat slaan. Zeker Veldhuisen zal een kluif hebben aan het vervangen van de geweldige Jonkers.

Al tijdens opener 'Summer Is Gone' - The More I Laugh... wordt op volgorde van de plaat gespeeld - blijkt die zorg ongegrond; de 'oude' Hallo Venray klinkt alsof ze al die jaren zijn blijven doorspelen. Dim Velhuisen is inderdaad geen Henk Jonkers, maar wel gewoon een prima drummer, wiens stijl prima bij het materiaal van de plaat past. Wat opvalt is namelijk dat het The More I Laugh... minder op psychedelische krachtpatserij en meer op liedjes is gericht dan het huidige materiaal.

Die liedjes staan nog allemaal als een huis: 'Slow Change', 'Eugene', 'Be Some Man' en vooral uitsmijter 'Tuck, the Man', het blijken Nederrockklassiekers pur sang. Dat vindt het publiek ook. Bijna iedereen heeft maandag vrij, wat Rotown terugziet in de baromzet en Hallo Venray merkt aan de ongeremde reacties: mannen van in de veertig die keihard "Henkie! Henkie!" schreeuwen of heel lomp gaan dansen. De kennis van de teksten lijdt echter niet onder de alcoholiname: Koorn kan het publiek een deel van 'Tuck, the Man' laten zingen.

Dat is waar je het als band allemaal voor doet en dus volgt er een toegift, met onder meer 'Hot Pants'. Daarna geeft een glunderende Koorn aan dat de band later platen komt signeren. Als je weer even rockster kan zijn, moet je die kans uiteraard wel met beide handen aangrijpen.

Foto uit het KindaMuzik archief door Renate Beense

http://www.kindamuzik.net/live/hallo-venray/hallo-venray-8733/23544/
Meer Hallo Venray op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hallo-venray