Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ondanks de IJslandse aswolk die een aantal bands verhinderde om naar Europa te vliegen, blijken de bezoekers van het Belgische punkrock- en hardcorefestival Groezrock uitstekend in staat om er een feestje van te maken op de stoffige festivalweide in het dorpje Meerhout.
Ondanks de afzeggingen van bands als Snapcase en Sunny Day Real Estate maakt een groot aantal bekende namen, verdeeld over drie podia, zijn opwachting op het ieder jaar een stukje groter groeiende festival. Op het laatste moment is er zelfs nog een heel klein vierde podiumpje bijgekomen, waar een aantal Nederlandse en Belgische bands elk een korte set kunnen spelen.
Het Zwitserse Nutcutters zet op dit minuscule podium een leuke set neer die jammer genoeg wordt weggeblazen door de soundcheck van This Is Hell. Deze Amerikaanse hardcoreband zet een aangename show neer op het Etniespodium, ondanks dat de zanger toch wel erg veel zangstukken aan de gitarist overlaat.
De op het laatste moment ingevlogen Zweedse skaters van Millencolin [foto rechts] weten de verwachtingen op het hoofdpodium niet waar te maken. Het geluid is een deplorabele galmbak waarin amper liedjes te herkennen zijn en vooral de zang komt enorm slecht uit de verf. Het stukken minder bekende Banner Pilot laat vervolgens zien hoe het wel moet en zet een solide set punkrock neer. Niet echt wat nieuws onder de brandende zon maar wel erg goed gedaan.
Na diens wervelende performance van twee jaar geleden keert het Amerikaanse punkrockensemble Face to Face terug op Groezrock, ditmaal uitgebreid met een extra gitarist. Het viertal weet vriend en vijand te overtuigen met kwaliteitsnummers en wederom een uitermate sterk optreden. De liedjes worden massaal door vele kelen meegebruld en ondanks dat de strakke skacore van The Mighty Mighty Bosstones een meer dan waardige afsluiter is van de eerste festivaldag, blijft Face to Face toch duidelijk de band van de dag.
Het uit Nijmegen afkomstige Antillectual zet ondanks het vroege tijdstip op zaterdag voor een behoorlijk aantal aanwezigen een goede show neer op het kleinste Groezrockpodium. Nieuwbakken bassist Tom blijkt een echte aanwinst en hangt al tijdens het tweede nummer voor het podium ergens in het publiek.
Defeater zet in de Etniestent een harde show neer. De zanger is jammer genoeg slecht bij stem maar de emotionele hardcore valt zo goed bij het publiek dat hij zijn zangpartijen rustig door de menigte kan laten overnemen. De band laat zich zelfs niet tegenhouden door spontane (?) stroomuitval tijdens de toegift. Het Haagse Drunktank krijgt op het kleine podium het publiek vervolgens goed mee gezien het aantal mensen dat de teksten luidkeels staat mee te brullen.
Op het hoofdpodium zet Strike Anywhere [bovenste foto] een solide pot hardcorepunk neer. De muziek wordt met veel passie gespeeld en de band heeft ook nog eens iets nuttigs te vertellen, zo blijkt uit de politiek geladen speeches tussen de nummers door.
Na jarenlange afwezigheid keert het uit Chicago afkomstige 88 Fingers Louie [foto hierboven] weer terug op de podia. Alhoewel de band zo hier en daar een steekje laat vallen wat betreft strakheid, zetten de mannen toch een solide show neer. Vooral de zanger is goed bij stem en in een matig gevulde tent slaat men de band met een verkoelend biertje in de hand gade. Het eveneens Amerikaanse viertal The Bouncing Souls is nooit weggeweest en heeft alleen maar aan relevantie gewonnen door de jaren heen. Ondanks de immer statische performance van zanger Greg gaat de meezingbare rammelpunk er bij het publiek in als koek.
Nadat de ska van The Aggrolites [foto links] de vermoeide festivalganger even een momentje rust gunt, barst een tent verder het geweld van Rise and Fall alweer los. De Gentenaren zetten een loeiharde show neer en een waar leger aan stagedivers neemt het podium over.
Vanaf openingsnummer 'Death and the City' maakt Born from Pain duidelijk waarom ze een van de grootste hardcorebands van Europa zijn. Het vijftal zet een geroutineerde maar toch intense performance neer en het publiek in Meerhout kan geen genoeg krijgen van de metalen hardcore.
De Amerikaanse positive hardcoreband Good Clean Fun doet een reünietoer die ze lang voordat de band uit elkaar ging al aankondigden. Het optreden wordt geopend door een toespraak over dierenrechten waarna zanger Issa met een grote grijns op zijn gezicht naar voren rent en het begin maakt van een rommelige set die desondanks van begin tot eind weet te vermaken.
Bij het hoofdpodium zingen de spreekkoren al lang voordat de Amerikaanse punkrockband Pennywise het podium op loopt rond door de tent. Dit is de eerste Eurpopese show met Ignitevoorman Zoli Teglas als zanger van de band, en de show is een redelijke deceptie. Alles lijkt op de automatische piloot gespeeld te worden en omdat de zanger vele malen lager moet zingen dan hij normaal bij Ignite doet, klinkt alles vrij zielloos. Na een sprintje door de stofwolk die het festivalterrein in duister hult blijkt H2O in de Etniestent een weergaloze show neer te zetten. De New Yorkers weten de tot de nok gevulde tent goed gek te maken.
Als hoofdact heeft de organisatie de oude mannen van Bad Religion weten te strikken. De veteranen geven geroutineerd een strakke show weg terwijl het publiek zijn kelen nog een laatste keer schor schreeuwt op klassiekers als 'Generator' en 'I Want To Conquer the World' om zich daarna over te geven aan een tot in de nachtelijke uren durend feest op de camping.
http://www.kindamuzik.net/live/groezrock/groezrock-2010/20097/
Meer Groezrock op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/groezrock
Deel dit artikel: