• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Groezrock 2006

Prima jubileumfeestje.
29 april 2006, Meerhout

Tekst: Eric Looge

Beeld: Martijn Booij

Publicatiedatum: 03 mei 2006

Zet een flink aantal van de beste punkrock- en hardcorebands ter wereld in twee tenten op een weiland naast een Belgisch boerengehucht en je hebt een van de leukste festivals met harde muziek van Europa. Deze formule werkt, want Groezrock bestaat al vijftien jaar en ook deze editie is uitverkocht. Dat zal te maken hebben met het sterke programma, maar ook met de sfeer en de mentaliteit van het festival.

Op Groezrock is bijvoorbeeld geen crowdsurfverbod. Sterker nog: de security helpt bezoekers het podium op, in plaats van ze eraf te schoppen. Er staan twee grote tenten waar je kunt speuren naar allerlei merchandise, cd’s en andere koopjes. De pintjes zijn betaalbaar en het is één gezellige bende. Daar moet je als bezoeker wel tegen kunnen. De Nederlanders die op Koninginnedag dachten te vluchten van stank, dronken en kotsende mensen, herrie en wildplassers komen bedrogen uit: op Groezrock zijn al deze elementen volop aanwezig. Het grote verschil is echter dat de sfeer gezellig blijft en de muziek een stuk beter is.

Om de vijftiende verjaardag extra feestelijk te maken, bestaat Groezrock dit jaar voor het eerst uit twee dagen. Op vrijdagavond spelen er al een aantal bands om de kampeerders lekker op te warmen. Met onder andere Thrice, Underoath en Taking Back Sunday is de kop eraf en kan het de dag erna echt los gaan.

Op zaterdag begint de herrie alweer vroeg met onder meer A Wilhelm Scream en Peter Pan Speedrock. Op het hoofdpodium speelt The Lawrence Arms een aardig optreden, met als positieve uitschieters de nummers van hun recente plaat Oh! Calcutta!. Het gaat nog een beetje stroef, maar de muziek klinkt lekker afwisselend, mede doordat de bassist en gitarist elkaar afwisselen als zanger. Die afwisseling is later ver te zoeken bij het ronduit saaie No Use For A Name. Eendimensionale punkrock zonder overtuiging.

Anti-Flag doet het heel wat beter, afgaand op de uitzinnige reactie van het publiek. De tent staat bomvol en alle teksten worden luidkeels meegezongen. En toch: hoezeer de band zijn best doet om flink maatschappijkritisch (lees: anti-Amerika) uit de hoek te komen, hun show is plat en bestaat uit flauwe poppy punkrock, oppervlakkige praatjes en clichématige poses. Heel wat minder pretentieus gaat het er aan toe bij de skapunkers van Less Than Jake. Vrolijke toeters en snipperkanonnen zorgen voor een hossende tent.

The Maple Room [laatste foto] speelt een thuiswedstrijd. Hun emocore à la From Autumn To Ashes mist originaliteit, maar het enthousiasme van hun fans zorgt ervoor dat de band er flink tegenaan gaat. Me First And The Gimme Gimmes doet waarvoor de band gehaald is: flink melig doen en klassieke popnummers verpunken. De leden van Swingin’ Utters, NOFX en Lagwagon spelen vreselijk slecht - ze vergeten teksten en maken veel te veel fouten - maar in hun glitterende cowboyoutfits zorgen ze voor een melig meezingfeestje.

Dropkick Murphys verrast niet, maar overtuigt wel. Door hun altijd sterke live-act staan de Amerikanen garant voor een prima show. Bad Religion [foto hierboven] is speciaal voor het Groezrock-jubileum overgevlogen. We hebben de band wel eens fanatieker gezien - zanger Greg Graffin wordt een dagje ouder - maar het sterke songmateriaal zorgt voor een prima afsluiter. Fat Mike (NOFX, Me First And The Gimme Gimmes) grijpt nog even de microfoon, maar met klassiekers als ‘American Jesus’ en ‘Generator’ is Bad Religion prima in staat om op eigen kracht het festival af te sluiten.

Een van de hardste bands van Groezrock is zonder twijfel Raised Fist [foto hierboven]. Hun verwoestende en tegen metal aanschurkende hardcore blaast alles en iedereen compleet omver. Dergelijke agressieve en compromisloze grafherrie zien we de rest van de dag niet meer terug.
Niet dat de rest van de hardcorebands mietjes zijn: Death By Stereo en All Out War doen bijvoorbeeld ook erg hun best. Alleen jammer voor hen dat er betere, fanatiekere en originelere bands op het festival staan.

Path Of Resistance komt voort uit de legendarische straight-edge hardcoreband Earth Crisis en heeft maar liefst drie brullende zangers. Ze zien er gevaarlijk uit met hoodies, vele vierkante meters tattoos en zakdoeken om het hoofd, maar uiteindelijk valt de logge muziek toch wat tegen.
Een andere legendarische band is Sick Of It All [foto links], die al twintig jaar zijn ding doet. Ook vandaag blijkt dat de band nog steeds bestaansrecht heeft. Ze spelen strak, snel en weten inmiddels wel hoe je een tent van dit formaat inpakt.

Himsa ontpopt zich tot een van de beste bands van het festival. De superstrakke metalband met hardcoretrekjes is misschien een wat vreemde eend in de bijt, maar hij zet een flink energieke show neer. De frontman schreeuwt en brult zich de longen uit het lijf en gaat onvermoeibaar voorop in de strijd. Het publiek gaat uit zijn dak tijdens de onweerstaanbare moshpassages. Gooi alleen die vreselijk ouderwetse janksolo’s eruit…

Het absolute hoogtepunt van de dag is het optreden van Comeback Kid [eerste foto]. Ondanks, of misschien wel dankzij, de nieuwe zanger werkt de band toe naar een fantastische climax. Met goede melodieuze hardcorenummers vol meeschreeuwslogans bouwt de band de spanning met het nummer op, waarna de boel uiteindelijk compleet ontploft. Het podium staat vol mensen, de pit kookt en de band raakt in extase. Weergaloos.

En zo was de vijftiende verjaardag van Groezrock een prima feestje. Ondanks verontrustende weersvoorspellingen bleef het nagenoeg droog, al was het behoorlijk koud buiten de tenten. Maar ach, je kunt altijd even opwarmen in de pit; iets wat vele mensen deden. Dat er vele verjaardagen mogen volgen!

http://www.kindamuzik.net/live/groezrock/groezrock-2006/12717/
Meer Groezrock op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/groezrock