• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Grinderman

Overdonderend.
28 oktober 2010, De Oosterpoort, Groningen

Tekst: Bart Breman

Publicatiedatum: 30 oktober 2010

Met een slordige dertig jaar aan podiumervaring heeft Nick Cave exact twee seconden nodig om de Groningse Oosterpoort om zijn vinger te winden. Even zwaaien naar de volle zaal zorgt voor een stormachtig gejuich dat pas een kleine twee uur later weer verstomt. De adrenalineboost die hij met Grinderman in de tussentijd teweegbrengt bewijst dat dit 'hobbyproject' een uitstekende stap is geweest. Cave en consorten klinken zeldzaam gedreven en enthousiast.

Met Grinderman benaderen Cave en zijn drie Bad Seeds-makkers hun muziek op een intuïtieve en elementaire manier. Geen toetsen en achtergrondkoortjes, zoals je die van The Bad Seeds kent, maar weinig subtiele en snoeiharde rock op een oorverdovend volume. Cave, die zijn druipsnor weer heeft afgeschoren, wentelt zich nog meer dan gewoonlijk in zijn favoriete rol als maniakale priester, terwijl gitarist-violist Warren Ellis als een bezetene over het podium kronkelt.

Het viertal schiet in de hoogste versnelling door de twee Grindermanplaten heen, met roffelende drums en gitaren die meer als schuurmachines klinken. Het prettig vunzige 'No Pussy Blues' wordt juichend ontvangen en het felle 'Get It On' wordt luidkeels meegezongen. De spaarzame rustpunten – het aan The Bad Seeds refererende 'Palaces of Montezuma' en een cover van Hank Williams – halen eigenlijk alleen maar de vaart uit de furieuze set.

Het lijkt allemaal heel chaotisch en maniakaal, maar dat is het natuurlijk niet. Je hoeft maar even te luisteren om te horen dat het kwartet loeistrak staat te spelen en perfect op elkaar is ingespeeld. Vooral Warren Ellis beschikt over een perfecte timing en voorziet Cave van prachtige voorzetjes die hij alleen maar in hoeft te koppen. Daar heeft podiumdier Cave vanzelfsprekend geen enkele moeite mee.

Met handgebaren en kniebuigingen wordt het publiek bespeeld, microfoonstandaards gaan tegen de vlakte en meisjes worden het podium op getrokken. Als de psychoot die hij in de vroege jaren tachtig echt was kruipt Cave over het podium terwijl hij uitschreeuwt dat hij "is just trying to relax!"

In het tergend langzame en dreigende slotnummer komt alles bij elkaar. Drummer Jim Scavlunos mept met een stel sambaballen zijn drumstel een gort en Ellis zorgt op zijn knieën voor nog wat extra feedback. "I'm the Grinderman, just because I can." oreert een grijnzende Cave voor de laatste maal. Hij kan het inderdaad nog steeds, met speels gemak.

Foto door Quique Lopez (cc) @Summercase, Barcelona 2008

http://www.kindamuzik.net/live/grinderman/grinderman-6014/20822/
Meer Grinderman op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/grinderman