Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een paar van die mannen op een rijtje (The Resentments) is wat veel van het goede, maar als één van hen drie kwartier ongestoord zijn eigen songs speelt, afgewisseld met aardige verhaaltjes, valt er wel wat te genieten. Jon Dee Graham rookt meer sigaretten op een dag dan het niet geringe aantal waarover hij zingt. Zijn stem is van asfalt en zijn liedjes moet hij aan de kant van de weg hebben gevonden. Ze zijn doorleefd en goudeerlijk. De bonkige performer met de angstaanjagende stem zal de ideale tegenpool blijken van hoofdact Grey DeLisle.
Als uit een sprookjesboek schrijdt DeLisle, gestoken in een zwarte, vintage jurk, het podium op en start ze met een acapella gezongen liedje, waarbij ze zichzelf begeleidt met het gestamp van haar blote voeten. DeLisle heeft alles wat een arme man (type Jon Dee Graham) nodig heeft, zoals een tekstregel luidt van haar cover van Reverend Charlie Jacksons ‘God’s Got It': de looks van een jonge Loretta Lynn en een stem als een engel. Toch staat de schoonheid met haar blote voeten stevig in het hedendaagse heden en giet ze een flinke scheut show in haar liedjes en optredens.
DeLisle wordt wederom vergezeld door haar vaste bandleden, onder wie haar bassende echtgenoot Murry Hammond met het Monkees-uiterlijk en de showpik Marvin Etzioni. Etzioni’s gitaargeluid is een bepalende factor op DeLisles recente plaat Iron Flowers, maar vanavond raakt Etzioni verstrikt in geklooi met versterkte mandolines waar hij maar geen lekker geluid uit krijgt. De piano kan hij zijn grillige spel beter opleggen, al moet de zwarte vleugel boeten voor Etzioni’s frustraties als hij in ‘Inside Texas’ wild in het instrument graait naar zijn snaren.
Een reeks adembenemend gezongen covers brengt het optreden van DeLisle en haar band tot een goed einde. Natuurlijk speelt ze Queens ‘Bohemian Rhapsody’ als een countryliedje, precies zoals haar nieuwe plaat begint. DeLisles eerste toegift is het door haar solo met een autoharp gespeelde ‘I’m On Fire’ van Springsteen en na aandringen van een dolenthousiaste zaal keert de groep nog één keer terug voor ‘I Can’t Help It’ van Hank Williams dat DeLisle met Hammond als duet zingt. Na haar eigen ‘Showgirl’ wederom een inkijkje in het huwelijk van die vrolijke Monkee en zijn sprookjesprinses.
http://www.kindamuzik.net/live/grey-delisle/grey-delisle-jon-dee-graham/11193/
Meer Grey DeLisle op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/grey-delisle
Deel dit artikel: