• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Gotan Project

Tangogezelschap spoelt de zure smaak van het WK weg in een bomvol Paradiso.
30 juni 2006, Paradiso

Tekst: René Passet

Beeld: René Passet

Publicatiedatum: 04 juli 2006

"Zullen ze vanavond in mineur spelen?" grapt een vriendin in de trein naar Amsterdam. Zojuist heeft Argentinië de WK-wedstrijd verloren van Duitsland. Iets wat de muzikanten van het Argentijnse/Franse gezelschap Gotan Project vast en zeker niet vrolijk zal stemmen.

Tango is echter per definitie droevige muziek, dus eigenlijk komen de dramatische ontwikkelingen op het WK voetbal best goed uit. De opkomst van Philippe Cohen, Eduardo Marakoff en Christophe Müller is in ieder geval dramatisch mooi. Het complete podium, inclusief muzikanten, is in wit gehuld, waardoor het perfect opgaat in het immense filmdoek dat tot het plafond van Paradiso rijkt.

Film, steevast verzorgd door de regisseuse Prisca Lobjoy, speelde vanaf het begin een grote rol bij de liveoptredens van Gotan Project. Stonden ze tijdens hun vorige toernee nog achter het doek, dit keer staan ze er voor. Samen met drie strijkers, een pianist, een zangeres (Christina Villalonga) en jongensachtige bandeonspeler. Die dwingt diep respect af door het volledige concert met één been omhoog op een verhoging te staan. Het is het been waar het belangrijkste instrument van Gotan Project op leunt. De bandeon. Je oma zou het waarschijnlijk een trekharmonica noemen, maar een tangoliefhebber gruwt bij die omschrijving.

Wat een emoties brengt dat instrument teweeg zeg! Al bij de eerste melancholieke klanken van 'Diferente' klinkt gejuich. Als de bandeonist zijn zwierige bewegingen maakt, volgt het kippenvel bijna als vanzelf. Vanzelfsprekend speelt de groep veel materiaal van het nieuwe album Lunático, waaronder het titelnummer dat handelt over het roemruchte renpaard van tangolegende Carlos Gardel.

Schokkerige zwartwitbeelden van paardenraces begeleiden de soepele shuffle, waarbij de enorme kansel waarachter Cohen en Müller zich verschuilen dienst doet als tweede filmdoek. Lobjoy heeft een aantal van dat soort inventieve vondsten. Ze gebruikt splitscreen, aparte kleurcombinaties en laat een aantal gastmuzikanten opdraven die niet mee konden op tournee. Zoals de jongens van Calexico en de Argentijnse rappers Koxmoz, die vanaf het filmdoek meezingen op het uptempo-nummer 'Mi Confesión'. Jammer dat de elektronica daarbij de synchronisatie even uit het oog verliest.

Prachtig is het beeld bij La Vigüela, waarop de symbiose van elektronische muziek en akoestische tango die Gotan zo goed beheerst, perfect tot zijn recht komt. Wapperende rode vlaggen, verlaten dorpen, eenzaamheid. Even tonen beelden de luchtvervuiling boven Buenos Aires en de nachtelijke verlaten straten wanneer de tangocafés gesloten zijn.

Lobjoy maakt nauwelijks gebruik van animaties maar reisde mee met de band tijdens de opnames in Argentinië, waar ze haar camera overuren liet draaien. Als je toch iets aan te merken wil hebben op de show van Gotan Project is het de strakke regie die maar weinig ruimte laat voor improvisatie. Dat komt pas goed tijdens de toegiften, als er ineens een Nederlandstalig tangoliedje klinkt en de violen even later worden overstemd door een inventieve Billy Jeanachtige housebeat.

Het publiek, waaronder opvallend veel Spaanstaligen en zelfs een paar meiden in Argentijns voetbalshirt, beloont het negental met een minutenlang applaus. Het zuur van de nederlaag in Duitsland lijkt al weer vergeten.

http://www.kindamuzik.net/live/gotan-project/gotan-project-4873/13308/
Meer Gotan Project op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gotan-project