• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Enforcer / Skull Fist / Vanderbuyst

Enforcer is de koning van de retrometal.
30 januari 2014, Melkweg, Amsterdam

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 31 januari 2014

Het begint zo langzamerhand een traditie te worden: aan het begin van het jaar doet het groot retrometalcircus de Nederlandse poppodia aan. Deze keer staan Enforcer, Skull Fist en Vanderbuyst op de affiche. Net zo gemakkelijk wissel je één van deze bands in voor Bullit, Steelwing of Grand Magus. Wat de samenstelling ook is, één ding is zeker: met een minimum aan originaliteit en een maximum aan metaltainment gaan deze bands er alles aan doen om de bezoekers de winterblues weg te laten headbangen. Die belofte zorgt ervoor dat zelfs in hipsterhoofdstad Amsterdam de Oude Zaal van de Melkweg goed gevuld is voor deze toch niet bepaald trendy line-up.

Vanderbuyst [foto rechts] zet meteen een hoge standaard neer. Steeds meer ontwikkelt het trio zich van een vehikel om het talent van gitarist Willem Verbuyst te tonen tot een echte klassevolle hardrockband in de stijl van de late jaren zeventig en vroege jaren tachtig. Vanderbuyst toert zich niet alleen suf; de band werkt ook keihard om het niveau steeds verder omhoog te krijgen. De groove wordt nog steeds soepeler en de koortjes zuiverder. Zo komen idolen als Thin Lizzy en Y&T steeds meer in het vizier. Verbuyst blijft ondertussen een echte gitaargod. De aankondigingen van Jochem Jonkman zouden wel iets stoerder kunnen, want hoewel populisme bij metal hoort, moeten referenties aan Tros Muziekfeest nooit boven komen.

De onvervalste heshers van Skull Fist zijn daar beter in. Ze halen de mosterd een paar jaar later op dan Vanderbuyst, in de periode dat metal overging van zijn NWOBHM-periode naar zijn speelmetalfase. Wat Skull Fist daarbij mist aan talent voor het schrijven van memorabele liedjes, compenseert het met flitsende gitaarsolo's en hoge tempo's. Dat leidt tot een duidelijke verandering in het gedrag van het publiek. Waar het bij Vanderbuyst nog in de luisterstand stond, wordt er bij Skull Fist flink gestagedived en gecrowdsurft. Leuk zolang het duurt - zeker als de twin leads worden gespeeld met de ene gitarist op de schouders van de andere - maar vraag na afloop niet wat ervan is blijven hangen.

Uiteindelijk draait het toch allemaal om Enforcer [bovenste foto], de Zweedse koningen van de retrometal. Dit is de band die het energieniveau van Skull Fist weet te combineren met liedjes die zelfs nog weer een klasse beter zijn dan die van Vanderbuyst. Sterker nog, Enforcertoppers als 'Katana' en 'Take Me Out of This Nightmare' kunnen gemakkelijk de concurrentie aan met het betere materiaal van bijvoorbeeld een Judas Priest en zouden, als de bandleden van Enforcer twintig jaar eerder geboren waren, gespeeld zijn voor tachtigduizend man op Donnington Monsters of Rock of Dynamo Open Air in plaats van in de Oude Zaal van de Melkweg. De songs worden ook uitgevoerd alsof ze voor een vol stadion worden gespeeld, met een bassist en de gitaristen die druk op het podium rondrennen en daarbij (uiteraard) regelmatig hun gitaarposes synchroon uitvoeren. Zelfs de drumsolo ontbreekt niet. Enforcer snapt gelukkig dat het niet te gek moet worden en houdt die genadig kort.

Sowieso snapt Enforcer hoe heavy metal werkt. Gitaarsolo's, opzwepende tempo's en hoge uithalen zijn belangrijk, maar het gaat vooral toch om het liedje met die riff die je meteen meeneuriet en dat refrein dat erom vraagt door een heel stadion te worden meegeschreeuwd. Waar Vanderbuyst en Skull Fist dit op een aantal onderdelen machtig zijn, beheerst Enforcer alle facetten van de kunst der heavy metal.

Foto's uit het KindaMuzik archief door Niels Vinck (Enforcer), en Michel Meeuwissen (Vanderbuyst)

http://www.kindamuzik.net/live/enforcer/enforcer-skull-fist-vanderbuyst/24673/
Meer Enforcer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/enforcer