• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Moonpie + Elysian Fields

Intiem en breekbaar.
04 juni 2004, Botanique (Rotonde), Brussel (B)

Tekst: Hans van der Linden

Publicatiedatum: 09 juni 2004

Wat het Belgische Moonpie precies in zijn mars heeft, is moeilijk te zeggen. De vijf leden hadden zich blijkbaar voor de gelegenheid gekleed en ook de haartooi van ondermeer de zangeres zou er in het dagelijks leven wel eens anders uit kunnen zien. ‘Opgemaakt’ en ‘afgeborsteld’ zijn ongetwijfeld termen die de lading wel eens zouden kunnen dekken maar helaas is de negatieve connotatie hierbij zeker niet onbelangrijk.

Het Franssprekende gezelschap onderhield het publiek met nummers die van opbouw erg homogeen waren. Alles draaide blijkbaar rond de zangeres wiens stem helaas alles behalve adembenemend was. En evenmin accentloos. Daarrond sponnen akoestische en elektrische gitaar, viool, keyboards en percussie een pallet van klanken dat in wezen niet veel bijbracht. Moonpie grossierde in monotone nummers die nergens naartoe gingen en ook het langere stuk waarin voor een meer avontuurlijke opbouw werd gekozen in de stijl van zacht, hard (met lichte distortie) en dan weer zacht, kon de verveling niet tegengaan. En toen de violiste haar instrument even aan de kant zette om de tweede stem te verzorgen, was het hek helemaal van de dam. Gelukkig hielden ze het na een half uurtje voor bekeken.

Elysian Fields (foto) streek voor de zesde maal in hun bestaan in de Botanique neer als afsluiting van een korte tocht die hen buiten Brussel ook naar Grenoble en Straatsburg bracht. Ditmaal was enkel de kern van de band te aanschouwen. Oren Bloedows gitaar- en pianospel begeleidde de sensuele diepten die Jennifer Charles’ stem aftastte. Deze eenvoudige bezetting zorgde ervoor dat de nummers tot de essentie herleid werden en zo ontstond er een bijzonder breekbare en persoonlijke sfeer. Ook de vaak erg subtiele belichting die voornamelijk uit diffuse warme kleuren bestond en het publiek dat in totale stilte het gebeuren aanschouwde droegen hier tot bij.

Nieuw materiaal werd voornamelijk afgewisseld met nummers uit het vorig jaar verschenen Dreams That Breathe Your Name. Het doordringende stemgeluid van Jennifer Charles stond centraal en eiste alle aandacht op. Op bepaalde momenten was het dan ook een beetje jammer dat de gitaar net iets harder klonk en het geheel wat overstemde. Ook Orens gezang weerklonk een enkele keer. Naast een nieuw nummer dat hij volledig voor zijn rekening nam terwijl Jennifer op een primitief ogend keyboard enkele toetsen indrukte verzorgden ze samen twee duetten. Zo weerklonk ondermeer een bloedstollende versie van ‘Passing On The Stairs’ dat hij op piano begeleidde. Stemmen vloeiden in elkaar over en de gaandeweg werd je meer en meer opgenomen in de sensuele wereld van Elysian Fields. Tot op het moment dat ze, anderhalf uur en twee bisrondes later, het podium verlieten.

http://www.kindamuzik.net/live/elysian-fields/moonpie-elysian-fields/6263/
Meer Elysian Fields op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/elysian-fields