• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Elbow

Minder overweldigend dan hun twee fantastische platen doen vermoeden.
24 maart 2004, AB, Brussel (B)

Tekst: Dieter Craeye

Beeld: Marjolein den Hartog

Publicatiedatum: 27 maart 2004

Met Elbow stond afgelopen woensdag een van de meest beloftevolle Britse acts van het moment in de AB. Na hun overweldigend debuut, inclusief enkele akelig mooie singles, verbaasde het vijftal uit Manchester vorig jaar vriend en vijand door zowaar nóg straffer uit de hoek te komen. Cast of Thousands werd in de Benelux onder de lauwerkransen bedolven en eindigde op één in heel wat spraakmakende eindejaarslijstjes, om dan nog maar te zwijgen van het succes die de groep in Engeland te beurt viel. Het was dan ook enigszins een verrassing toen bleek dat de capaciteit van de AB (tweeduizend toeschouwers) een maatje te groot was uitgevallen - dit in tegenstelling tot Lambchop drie dagen eerder - voor de groep van de charismatische frontman Guy Garvey. Je zou dus kunnen denken dat Elbow, althans op dit vlak, nog een eindje achterop hinkt bij generatiegenoten als Coldplay en zelfs Starsailor, maar cijfers zeggen lang niet alles natuurlijk en aan hen dus meteen de uitdaging om het Belgische publiek van het tegendeel te overtuigen.

Elbow had voor de gelegenheid twee achtergrondzangeressen meegezeuld, die door Garvey omschreven werden als "the angels from Islington". Dat ze ook aardig met de strijkers overweg kunnen, zou later op de avond blijken. 'Ribcage' was een opener van formaat die mede door een sobere, maar bijzonder effectieve lichtshow, meteen het beste deed hopen voor het verdere verloop van het tweede (in september nl. ook al op Les Nuits Botanique) Brusselse Elbow-concert op zes maanden tijd. 'Fallen Angel' kon als gewezen single natuurlijk op heel wat publieke steun rekenen en met het snedige 'Snooks (Progress Report)' werd duidelijk dat het kwintet niet verlegen zit om live een tandje bij te steken. Het onweerstaanbare 'Red' kreeg er vorig jaar dan wel enkele te duchten concurrenten bij, maar blijft ook vier jaar na datum afgezonderd lijsttrekker in de categorie 'persoonlijke favorieten'. Nog voor de song goed en wel de kans kreeg om onze inner soul te beroeren, werd een gloedvol rood gordijn rond het podium gedrapeerd en dreven Garvey's poëtische woorden rond in een inktzwarte zee vol beklemmende strijkersgolven. Mooi! Eenzelfde tafereel herhaalde zich bij 'Powder Blue', ook al een van die onbetwistbare hoogtepunten uit de eerste langspeler.

Hoe zwaar de teksten van Garvey dan ook mogen doorwegen, tussen de nummers door zien we een artiest die grapt en grolt met het publiek en zichzelf gelukkig een al te belastende sérieux bespaart. Jammer genoeg haalde deze sympathieke geste al te vaak de vaart uit het concert en slaagde de band er op de een of andere manier niet meer in om de gevoelige snaar te raken. 'I've Got Your Number' (de nieuwe single) ging dan ook merkwaardig genoeg aan ons voorbij en ook 'Fugitive Motel' (daar waren de strijkers weer) bleef onder het niveau van de beresterke plaatversie. Bovendien slenterden de songs niet zelden naar een tijdslimiet die allesbehalve bevorderlijk was voor de diversiteit van het concert en leken de minuten (hoewel nog geen uur ver) zich gaandeweg tegen de groep te keren. In de staart zat echter nog een aangename verrassing verscholen met een geheel begeesterend 'Newborn', waarin de gitaren op het scherp van de snee een nek-aan-nek race uitvochten en een verzengende climax een orgelpunt op een avondje Elbow plaatste.

Hoewel het concert dus een handvol superieure flitsen kende, was Elbow in de AB lang niet zo overweldigend als hun twee fantastische platen doen vermoeden. Desondanks zijn we ervan overtuigd dat de band ons nog talloze gedenkwaardige momenten zal schenken!

http://www.kindamuzik.net/live/elbow/elbow-5517/5517/
Meer Elbow op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/elbow