• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

El Pino and the Volunteers / Dead Elvis & His One Man Grave

Albumrelease en dode Elvis zorgen voor geslaagd avondje country.
01 september 2006, Rotown, Rotterdam (NL)

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Daniël Baggerman

Publicatiedatum: 03 september 2006

“Alwéééééééééééér,” blert een dame die een Breezer aan de bar bestelt, als de barman vertelt dat er vanavond een countrygroep in Rotown speelt. Gelukkig is de ingehuurde dj geen countryhater. Voor aanvang van het concert worden we getrakteerd op geweldige muziek, van Dolly Parton en Hank Williams tot en met Wilco en Sufjan Stevens. Zo horen we het graag.
Als de muziek waarmee Elvis destijds zijn gelikte Las Vegas-shows opende uit de boxen dreunt en Bob Dylans ‘I Want You’ verdrijft, verschijnt een man in een zwart worstelmasker op het podium die The King aankondigt. Elvis loopt de bühne op, maakt een nederige buiging naar de uitverkochte zaal en neemt - na een vreugdedans - trots plaats achter een opmerkelijk laag drumstel.

Verse modder van de begraafplaats op Graceland kleeft nog aan zijn versleten sneakers, die eigenlijk helemaal niet passen bij het witte pak. Dead Elvis brabbelt nog iets onverstaanbaars in de microfoon, waarna het onweer boven de havenstad losbarst. Het rubberen masker dat Elvis in de dichtstbijzijnde feestwinkel van Memphis heeft gekocht lijkt niet erg comfortabel te zitten. Ook heeft hij wat moeite om drumstel en gitaar tegelijkertijd te bedienen.
Ik heb wel eens betere (Scott H. Biram) en strakkere (Bob Log III) eenmansbands gehoord. Toch is Dead Elvis and His One Man Grave in al zijn klungeligheid best vermakelijk. Het monotone garagegerammel en de macabere songteksten over omgevallen grafzerken en verlaten begraafplaatsen zouden dan ook nog lang doorklinken in Rotterdam.

Na deze opmerkelijke aftrap van een dode rock-‘n-rollkoning is de Rotterdamse alt. countrytrots El Pino & the Volunteers aan zet. De thuiswedstrijd begint pas rond de ouderwetse Rotown-tijd van 22.30 uur, maar dat lijkt niemand te deren. Vrienden, vriendinnen, kennissen en familie van de heren verdringen zich in willekeurige volgorde voor het podium. Het is dan ook een bijzondere happening: vandaag is de albumrelease van El Pino’s eerste langspeler Molten City op het label Excelsior Recordings.

Meteen wordt duidelijk waarom El Pino and the Volunteers vooral live zo’n geweldige band is. De vele muzikanten in blokjeshemden vullen elkaar naadloos aan en er wordt heel oprecht en vanuit het diepst van de ziel gespeeld. Die enorme intensiteit ontbreekt helaas in sommige nummers van het wat stilistisch geproduceerde debuut.
Live is de Calexico-achtige countrymuziek van de jonge groep veel gevarieerder.
Dat neemt niet weg dat de albumrelease meer weg had van een besloten familiefeestje, waardoor de mensen die een kaartje aan de deur gekocht hadden het slappe geouwehoer en het drinkgelag van de opa’s en oma’s op een verder geslaagd countrydonderdagavondje in een molten Rotown voor lief moesten nemen.

http://www.kindamuzik.net/live/el-pino-the-volunteers/el-pino-and-the-volunteers-dead-elvis-his-one-man-grave/13762/
Meer El Pino and the Volunteers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/el-pino-the-volunteers