Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Amerikaanse Dum Dum Girls zette zichzelf begin 2010 op de kaart met het mooie lofipopalbum I Will Be, en is daarna langzaam maar zeker opgeschoven naar een geliktere sound. De band heeft het gruizige een beetje van zich af geschud en gaat nu wat meer voor dromerige popnummers. Het etiket rammelrock kun je echter nog steeds op de groep plakken, zo leert het optreden dat de vrouwen vanavond in het Amsterdamse Bitterzoet geven.
Toepasselijke naam voor een poppodium dat het decor is voor de Dum Dum Girls. De vier vrouwen en één man, die zich de hele show mysterieus achter een box blijft verschansen, maken in de kern bitterzoete pop met een vernisje van gitaargerammel. Een beetje zoals Angel Olsen op haar laatste album ten gehore bracht, maar dan nét een tandje energieker.
Toch kakt de set na de twee mooie nummers 'Bedroom Eyes' en 'I Got Nothing' een beetje in, wat vooral komt door het gebrek aan variatie dat de dames tentoonspreiden. Natuurlijk hoeft een band zich niet ieder nummer opnieuw uit te vinden, maar de band blijft vanavond net iets te veel uit hetzelfde vaatje tappen. Met drie gitaren, een bas en het stempel shoegaze dat wel eens op de band is gedrukt mag men een indrukwekkende geluidsmuur verwachten, maar het klinkt vanavond opvallend luchtig. Het voorprogramma Crocodiles scheurde eerder nog de zaal doormidden met stofzuigerachtige gitaarerupties, Dum Dum Girls houdt het allemaal wat beschaafder. Wat enigszins jammer is, want daardoor komt de show niet goed op gang.
Wat ook niet helpt is het feit dat de stem van frontzangeres Dee Dee af en toe net iets te schel en onzuiver is. Het is dan ook typisch dat de momenten dat haar bandleden meezingen het meest behagen. Sympathiek komen de dames niet echt over, zo kan er de hele show geen woord richting het publiek vanaf en lijkt de band er ook niet echt veel plezier in te hebben. Het geeft het ongeïnspireerde optreden allemaal een beetje het karakter van een verplicht nummer, waar er eigenlijk op basis van het liedmateriaal iets beters in had gezeten.
Tegen het einde van de show komt het echter alsnog een beetje goed, wanneer 'Lost Boys and Girls Club' van het dit jaar verschenen Too True herinneringen oproept aan The Raveonettes. Niet verwonderlijk overigens, gezien Sune Rose Wagner van die band de nieuwe plaat produceerde. Slotnummer 'Coming Down' laat de zaal uiteindelijk toch nog verzadigd achter. Het komt misschien wat laat, maar Dum Dum Girls laat alsnog zien dat het meer in huis heeft dan het grote delen van de avond heeft vertoond.
Foto uit het KindaMuzik archief, door Peter Hageman
http://www.kindamuzik.net/live/dum-dum-girls/dum-dum-girls-7390/25006/
Meer Dum Dum Girls op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dum-dum-girls
Deel dit artikel: