• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Death Cab For Cutie / John Vanderslice

De fans worden op hun wenken bediend.
08 maart 2006, Melkweg, Amsterdam

Tekst: Thijs Zilverberg

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 12 maart 2006

Het moet lastig zijn om je als succesvolle Amerikaanse band op te laden voor een tour langs relatief kleine zaaltjes in Europa. Zeker als daar nog eens een hoop narigheid als persverplichtingen bij komt kijken. De middag voor het enige optreden in Nederland heeft zanger Ben Gibbard dan ook weinig zin in interviews. Een beteuterde stagiair van een niet nader te noemen tv-magazine werd na drie minuten alweer zijn kleedkamer uitgestuurd. De frontman van Death Cab For Cutie zou zich niet helemaal lekker voelen. Gelukkig is daar ’s avonds in de uitverkochte Melkweg niets van terug te horen.

Het optreden begint met de sterke opener van het laatste Death Cab-album Plans, ‘Marching Bands of Manhattan’. Dit nummer is het zoveelste bewijs van Gibbards gave om pakkende en meeslepende indieliedjes te schrijven. Net als bij zijn sideproject The Postal Service komt hij zo goed weg met zijn stem. Die is verre van spectaculair, maar kan wel een mooie melodie dragen. Ook ‘Soul Meets Body’, afkomstig van de nieuwe plaat, komt goed uit de verf. Het “ba-da-pa-da-pa-pa”-refreintje is misschien wat aan de makkelijke kant, maar op een leuke avond uit mag dat de pret niet drukken.

Eén van de mindere punten aan Plans is het tekort aan pakkende gitaarhooks. Net als het bevriende Nada Surf heeft Death Cab For Cutie door de jaren heen een ontwikkeling doorgemaakt, waarbij de gitaren steeds meer op de achtergrond zijn komen te staan. Soms levert dat een prachtige melodie op, andere keren kabbelen nummers maar een beetje voort. Gelukkig ontsnapt het viertal in de Melkweg aan het monotone door ook een aantal keer op ouder materiaal terug te grijpen.

De eerste tonen van ‘The New Year’ worden door het publiek enthousiast begroet. Terecht, als er ooit een Best of... van Death Cab For Cutie verschijnt, zal dit ongetwijfeld het eerste nummer zijn. Gitarist Chris Walla kan zich helemaal uitleven tijdens ‘A Movie Script Ending’. Door zijn effectenpedaal doet zijn gitaarspel bij vlagen nog het meest denken aan walvisgeluiden. Dit zorgt voor een mooi sfeertje rondom de slaggitaar, dan wel de toetsen van Gibbard.

Na een klein uur spelen verlaat de band het podium. Gibbard mompelt nog iets over John Vanderslice, die het voorprogramma verzorgde. Hij zou volgens de zanger binnen enkele minuten in een vliegende eenhoorn veranderen. Die lift kan de band natuurlijk niet laten schieten. John Vanderslice vervulde zijn taak als opwarmer slechts gedeeltelijk. Zijn muziek is zeker niet slecht en zijn laatste cd Pixel Revolt is zelfs een aanrader. Alleen in de volstromende zaal verdwenen zijn mooie klanken te veel naar de achtergrond. Daar kon ook zijn meegereisde backup-band niets aan veranderen. Als hij de aandacht van het publiek er iets beter bij weet te houden, kan hij misschien over een paar jaar op eigen kracht door Europa touren.

Natuurlijk kwam Death Cab For Cutie nog terug voor een toegift. Eerst verschijnt Gibbard solo op het podium. Met het wonderschone semi-akoestische ‘I Will Follow You into the Dark’ hangt de hele zaal aan zijn lippen. Muisstil is het niet: veel fans zingen de toch niet al te simpele tekst vol overtuiging mee. Na dit muzikale hoogtepunt komen de andere drie leden ook nog even meespelen. John Vanderslice zal ondertussen wel gevlogen zijn, maar daar maalt het publiek niet om. Zij werden vanavond getrakteerd op een overtuigend optreden van een uiterst professionele band. Op het podium tenminste.

http://www.kindamuzik.net/live/death-cab-for-cutie/death-cab-for-cutie-john-vanderslice/12210/
Meer Death Cab For Cutie op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/death-cab-for-cutie