• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De Nachten: Mauro Pawlowski

De kleren van keizer Mauro.
07 november 2008, De Singel, Antwerpen

Tekst: Kristiaan Art

Beeld: Kenn Verstraeten

Publicatiedatum: 11 november 2008

Het publiek van het twee dagen durende literaire muziekfestival De Nachten is niet het doorsnee festivalpubliek. Het lijkt wel of iedereen hier vanavond op de kunstacademie zit, zelf iets met kunsten doet of zich als dusdanig vermomd heeft. Verspreid over maar liefst vijf podia in het kunstencentrum De Singel staan binnenlandse en buitenlandse schrijvers en muzikale acts van de meest uiteenlopende genres vrolijk naast elkaar.

Mauro Pawlowski, de ongekroonde koning van De Nachten, palmt een van de zijpodia dit jaar volledig in. Hij staat ieder jaar wel in een of andere gedaante op de affiche van De Nachten, en dit jaar kan men kennismaken met enkele van zijn obscuurdere projecten. Mauro houdt naar eigen zeggen niet van repeteren, maar geniet des te meer van het verzinnen van telkens nieuwe namen voor zijn exploten.

Bijgestaan door de ritmesectie van dEUS opent hij als The Chair at the Core of the Planet met een vijftien minuten durende, donkere, quasi-intrumentale track. De mensen die nog op zoek waren naar het trappenpodium waar Mauro vanavond optreedt, komen af op het herkenbare zompige gitaargeluid en kunnen nog net de finale van het eerste en enige nummer meepikken.

De trap zit goed vol, en het tijdschema is strak dus de rest van het programma van De Nachten moet wijken vandaag. De volgende naam op de affiche, het dyslectische alter ego Muaro Powlawski klinkt interessanter dan het uiteindelijke resultaat. Mauro - of is het Muaro? - is in de weer met een oude platenspeler en draait aan wat knopjes. Het eindigt na tien minuutjes even doelloos en saai als het begon en de gastheer begint de boel klaar te zetten voor een groep met echte liedjes.

Voor de bezetting van The Hitsville Drunks trommelt hij enkele vrienden op die later op de avond nog een paar keer op zullen duiken. De nummers zijn best vergelijkbaar met de ouderwetse, oertraditionele powerrock van Songs for a Bad Hat. Pascal Deweze (Metal Molly, Sukilove) en Herman Houbrechts (onder meer Dead Man Ray) zorgen voor leuke samenzang in de refreinen, maar de vele fouten en de slordige afwerking verraden een gebrekkige voorbereiding.

Als ook de droneact van Possessed Factory blijkt tegen te vallen groeit de twijfel over de keuze voor het Mauro-totaalpakket. Is dit de hommage aan horrorregiseur John Carpenter waar Mauro in interviews naar verwees? Het lawaai klinkt nogal willekeurig, en de opvoering is alweer veel te kort om een degelijke spanningsopbouw te realiseren die voor dit soort muziek cruciaal is.

Mauro Antonio Pawlowski, de volgende naam op de affiche is niet toevallig ook de naam waarmee de man ingeschreven is in het geboorteregister. Hij zit op een stoel midden op het podium met enkel een akoestische gitaar in de aanslag. Mauro klinkt naakter en persoonlijker dan ooit. De drie songs refereren qua stijl aan groten als Joni Mitchell en Neil Young en zijn het voorlopige hoogtepunt van de avond.

Mauro and the Grooms is de bekendste naam op het programma en de grootste publiekstrekker van het aanbod. Het werk past perfect in het stonerrock-hokje en de groep klinkt stevig en hecht. Terwijl de groepsleden een aantal keer van instrument wisselen legt Mauro plaatjes op. Het zijn storende pauzes die de set telkens opnieuw lamleggen op een avond die bol staat van de podiumwissels en zwangere stiltes.

Yes Yes No Yes, het vijftienkoppige monster dat zonder aankondiging het podium bezet, is een echt dieptepunt. Mauro zingt in een onherkenbare taal en prutst wat op een banjo, en geen van de genodigden op het podium schijnt een benul te hebben van wat er precies van hen verwacht wordt. De nieuwe kleren van de keizer in Mauroland.

Pawlowski, de improvisatiebende waarin ook Elko Blijweert opduikt, maakt veel goed van deze verwarrende programmatie. Men krijgt een glimp te zien van de chaotische gekte van Evil Superstars, en Mauro kan zich ongehinderd door enig instrument in allerlei vocale en lichamelijke bochten wringen. Alle opgebouwde spanning van de avond komt vrij. Voor het eerst vraagt het publiek om meer. Maar het is gedaan. Hij mag volgend jaar terug komen, maar een volledige avond hoeft niet meer.

http://www.kindamuzik.net/live/de-nachten/mauro-pawlowski/17697/
Meer De Nachten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/de-nachten