Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ook dag twee van De Nachten biedt een ruime waaier van muziek, film, spoken word en andere culturele attracties. Het succesvolle dancecollectief Arsenal [foto beneden] vult de hele avond in de Blauwe zaal met eigen projecten en muzikale vrienden. De gasten leveren een bijdrage aan hun eigen optreden, maar laten ook proeven van eigen werk. Diegenen die de begeleidende documentaire van het nieuwe album Lotuk nog niet gezien hebben, krijgen bij het begin van de avond een mooie introductie van de hand van Henrik Willemyns, de helft van het producersduo achter Arsenal. De man kiest ook een aantal verrassende kortfilms die een leuke afwisseling zijn tussen de muzikale acts en de spoken word-stukken.
De teleurstelling dat een van de gasten Shawn Smith (Brad, Satchel, Twilight singers) op het laatste moment niet komt opdagen is groot. Grant Hart is bereid om een tandje bij te steken, en brengt naast het geplande spoken word-luik ook een soloset met oud en nieuw materiaal. De man heeft met Hüsker Dü en Nova Mob twee erg invloedrijke bands op zijn cv staan maar toch is dit voor velen in de zaal een eerste kennismaking.
De set met visuals van Quayola is niets minder dan indrukwekkend. Een computer genereert in real time prachtige projecties bij een elektronische soundtrack. Ook Arsenal zelf slaat bij het afsluitende optreden de handen in elkaar met enkele visuele kunstenaars. De groep verlaat het bekende terrein en verrast door te kiezen voor rustiger werk en instrumentale tracks die ze schreven voor diverse soundtracks. Als hommage aan de recent overleden elektronicapionier Marc Moulin brengt zangeres Leonie Gysel een soulvolle cover van Marvin Gaye. Pas op het eind van de avond trekt Arsenal een voorspelbare kaart door af te sluiten met 'Lotuk' - zonder Shawn Smith dus - en 'Estupendo'.
Maar ook in de andere zalen vallen vanavond erg leuke ontdekkingen te doen. De Engelse singer-songwriter Pete Molinari blijkt gezegend met een sterke stem. Zijn songs en look refereren duidelijk aan de rock-'n-roll uit de jaren zestig, maar hij slaagt er niet in om de aandacht van de mensen aan de bar naar zich toe te trekken. Ook zijn coverkeuze is een gemiste kans. 'A Satisfied Mind' van Dylan laat je het best voor wat het is als je er niets wezenlijks aan weet toe te voegen.
Andy Yorke, die het gebeuren op gang mag trekken in de zaal met de oranje zeteltjes heeft wél een eigen geluid. Samen met zijn groep brengt hij een aantal nummers van zijn solodebuut Simple en die klinken een stuk pittiger dan op plaat. Wanneer hij ook 'Solved' van zijn vorige groep Unbelievable Truth bovenhaalt blijkt nog maar eens dat hij met het nieuwe werk trouw gebleven is aan zichzelf. De zangstijl van Andy Yorke is zeurderig en dramatisch maar hij slaagt er wel in om een eigen universum te creëren. De keuze of je er in meegaat laat hij aan de luisteraar, en hij is dan ook oprecht dankbaar voor het respect dat hij vanavond uit de zaal terugkrijgt.
Op het trappenpodium stuit men op het sterkste wat deze avond te bieden heeft. The Germans [foto boven] verschijnen samen met dansbelofte Pieter Ampe ten tonele en komen zo tot de essentie van wat De Nachten zou moeten zijn. De clash tussen de energieke lichaamstaal van het dansersduo en de compromisloze noiserock van The Germans is een vruchtbare wisselwerking. Het schouwspel is experimenteel maar de interactie blijft pretentieloos en oprecht.
Foto van Arsenal door Tim Broddin, met dank aan wannabes.be.
http://www.kindamuzik.net/live/de-nachten/de-nachten-2008-dag-2/17704/
Meer De Nachten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/de-nachten
Deel dit artikel: