• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De Kift

De Kift trekt triomferend door het feestgedruis.
01 maart 2013, Patronaat, Haarlem

Tekst: Martÿn ter Haar

Beeld: Peter

Publicatiedatum: 03 maart 2013

De Kift bestaat vijfentwintig jaar. Gezien de voorliefde voor oud-Hollandse tradities van de Zaankanters tijd voor een feestje. Dat doen ze met een serie speciale concerten, waarbij de hele discografie wordt nagelopen. Eerder speelde de band in Haarlem al de eerste drie platen, nu is het de beurt aan de nummers vier en vijf, Vlaskoorts en Koper. Het argument valt te maken dat deze albums het artistieke hoogtepunt (tot nog toe) van De Kift representeren. Zeker is dat de band toen op zijn populairst was: de fanfarepunkers konden de Paradiso goed vol krijgen. Nu moeten ze het doen met de kleine zaal van Patronaat. Die is wel helemaal vol, zij het wel met wat ouder publiek.

Dat publiek ziet voor op het podium aan de linkerkant een vertrouwd gezicht. Achter een geavanceerd keyboard - dat onder een zo mottig mogelijk kleedje verstopt is - zijn de wilde haardos en onweerstaanbare grijns van Frank van den Bos zichtbaar. Alsof hij nooit is weggeweest. Juist op Vlaskoorts en Koper fungeerde hij als tweede frontman naast Ferry Heijne, een rol die hij moeiteloos weer oppakt: hij is het die met zijn onvervalst Rotterdamse tongval openingsnummer 'Almanak' praatzingt. Van den Bos' rol is zo groot en zijn chemie met Heijne zo goed, dat het eigenlijk niet te begrijpen valt dat hij de band ooit verliet voor een maatschappelijke carrière.

Verder is De Kift 'gewoon' De Kift, dat wil zeggen: van een angstwekkend hoog niveau. Waar de heren ook spelen, het geluid is altijd glashelder. Ze wisselen continu van instrument, soms bij wijze van theaterstukje tussendoor. De nummers staan in de meest vreemde maatsoorten, maar ze klinken nooit gekunsteld. Ook vocaal staan alle leden hun mannetje, getuige bijvoorbeeld een indrukwekkende samenzang in 'Kreupele Nachtegaal'. Ferry Heijne is muzikant en acteur tegelijk en weet couleur locale aan het concert te geven door een sketch rond het thema 'haarlemmerolie' in 'B3' in te passen. En dan die muziek. Is er een passage in de Nederlandse popgeschiedenis die zo hartverscheurend wanhopig is als "Oh heldere maan, ga onder! Ga onder!" uit 'Vorstin'? Misschien het "We vliegen weg zodra jij glimlacht" uit 'Oe'. 'Vleermuis' is het beste Exnummer dat The Ex nooit schreef. 'Nauwe Mijter' en 'Tabee' zijn dan weer perfecte meezingers, wat zeker bij het laatstgenoemde nummer ook gedaan wordt. Gewoon zo opvoeren als op de plaat is er bij De Kift ook niet bij. De arrangementen zijn vaak net iets anders, met als opvallendste wijziging dat drummer Wim ter Weele twee van de meest melancholieke nummers van Vlaskoorts voor zijn rekening neemt: 'Orenmens' en 'Bierflessengroen'. Hij is een mindere zanger dan Heijne, maar dat maakt de songs juist nog breekbaarder.

Het jubileumoptreden van De Kift valt daarmee het best te omschrijven met een tekstregel uit 'Nauwe Mijter': "Trekt triomferend door het feestgedruis." Dat het nog vele jaren op deze manier mag doorgaan, als het even kan met Frank van den Bos zo vaak mogelijk als gast.

http://www.kindamuzik.net/live/de-kift/de-kift-4227/23766/
Meer De Kift op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/de-kift