Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met veel succes toerde Daryll-Ann, in het kader van de heruitgave van het complete oeuvre, het afgelopen jaar langs de vaderlandse podia en festivals. De gitaarband die tussen 1992 en 2004 een aantal van de beste Nederpopplaten ooit afleverde, gaat nu echt stoppen. Maar niet voordat het vijftal een aantal, zoals frontman Jelle Paulusma het noemt, uitzwaaioptredens in kleinere zalen heeft gedaan. Hedon in Zwolle is als voorlaatste aan de beurt.
De zaal is aardig gevuld met voornamelijk veertigplussers, die maar niet genoeg van de band kunnen krijgen en dat af en toe duidelijk laten merken met anekdotes uit vervlogen tijden. Toen Hedon nog een blowershol was bijvoorbeeld. Die tijd maakte Paulusma ook nog mee, want hij groeide op in de buurt van Zwolle. Mijmerend over die dagen in de jaren tachtig beseft hij dat de tijd vliegt en dat hij al bijna een vijftiger is.
Een melancholiek gevoel is tevens in de muziek van Daryll-Ann terug te horen, al duurt het wel even voordat het optreden echt van de grond komt. Natuurlijk is de band te prijzen om het nooit plichtmatig afwerken van dezelfde setlist. Maar de combinatie van een minder massief geluid in een minder grote zaal en niet de beste nummers, bijvoorbeeld van zwanenzang Don't Stop, stelt het geduld op de proef.
Dat geduld wordt beloond wanneer topplaten Weeps en Happy Traum de revue komen passeren. Het dunne maar loepzuivere zaalgeluid blijkt dan juist een voordeel, wanneer de kwaliteit van de songs omhoog gaat en het subtiele daarvan ruim baan kan krijgen. Daarbij is een glansrol weggelegd voor Anne Soldaat, die meer dan eens aantoont een vingervlugge gitaartovenaar te zijn. Drummer Jeroen Kleijn verdient eveneens een eervolle vermelding, met een souplesse die doodgewoon lijkt en het toch niet is. Maar daarin schuilt juist zijn klasse.
Hoewel er weinig contact is tussen Paulusma en Soldaat, is Daryll-Ann het afgelopen jaar dusdanig goed op elkaar ingespeeld geraakt, dat er zelfs ruimte ontstaat voor improvisatie en het spelen van nummers in een ander, dikwijls ontspannen jasje. Met als hoogtepunt een magistrale uitvoering van 'Always Share', waarin Paulusma en Soldaat vinnige duels uitvechten met funk, postrock, stroperige rock of zelfs tropische invloeden als hoofdrolspelers.
Wanneer de Paulusma-tweeling en Anne Soldaat in bij momenten sublieme samenzang de westcoastpop van weleer oproepen, is er eveneens sprake van muzikale magie. Na bijna twee uur is het toch echt voorbij. Maar niet getreurd, want zoals Paulusma aangeeft heeft hij net een, overigens uitstekende, nieuwe soloplaat uit. Daarnaast komt Anne Soldaat begin 2015 met een nieuwe op de proppen, zodat we kunnen stellen: we zijn nog lang niet af van de erfenis van Daryll-Ann.
http://www.kindamuzik.net/live/daryll-ann/daryll-ann-6318/25596/
Meer Daryll-Ann op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/daryll-ann
Deel dit artikel: