• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Cult of Luna / God Seed

Ook opperdemonen blijken menselijk.
08 mei 2014, Tivoli de Helling, Utrecht

Tekst: Niels Waarlo

Beeld: Andre Schröder

Publicatiedatum: 09 mei 2014

"Muziek als een sloopkogel van kristal", dat is wat ze bij Tivoli beloven vanavond. Ze doelen hiermee op het zowel vernietigende als doordachte karakter van de metal die het Zweedse Cult of Luna maakt. Die band heeft zich door de jaren heen gevestigd als grote naam in de postmetal door de constant hoge kwaliteit van zijn platen. Geen wonder dus dat er heel wat mensen uitgelopen zijn om het zevenkoppige gezelschap live te aanschouwen.

Voor het zover is mag het Noorse God Seed [foto hierboven en onderste foto] aan de bak. Die maakt er meteen een flinke show van, met de beschilderde frontman Gaahl, die als een onaantastbare hogepriester des duivels traag en dramatisch tussen zijn losgaande gitaristen doorbeweegt. Daar waar hij beveelt gaan de twee vingers de lucht in (en dan niet het 'peaceteken'), terwijl hij een stel indrukwekkende grunts en screams de zaal in slingert. De logge groove is onweerstaanbaar en de sfeer wordt uitstekend neergezet. Des te jammerder is het dat Gaahl na een aantal nummers bekent nogal last te hebben van zijn stem, waardoor hij niet de hele set zal kunnen voltooien. Dit, samen met de beteuterde verontschuldigingen en het gepijnigd grijpen naar zijn keel tijdens de rest van het optreden, doen hem eerder meelijwekkend dan onaantastbaar lijken. Tja, ook opperdemonen blijken menselijk.

Het contrast met de frontman van Cult of Luna [bovenste foto en foto rechts], die zo op de reclameposter van een modezaak zou passen, kan in elk geval niet veel groter. Het is niet het enige verschil: daar waar God Seed een indrukwekkende act neerzet, laten de zeven Zweden hun muziek meer spreken. Goed, er wordt eens flink met de haren gewapperd en hoofdschreeuwer Johannes Persson gaat een keer op de basdrum van één van de twee drummers staan, maar over het algemeen is het vrij statisch. De enige keer dat er sprake is van interactie, is het chagrijnige "shut the fuck up" dat volgt wanneer iemand keihard "Slayer!" door de zaal schreeuwt tijdens een lange pauze tussen twee nummers.

Op zich is dit gebrek aan interactie geen ramp, want de muziek met haar vermorzelende riffs en sfeervolle electronica is op zichzelf erg sterk. Met name het negentien minuten durende hoogtepunt 'Vicarious Redemption' van de laatste plaat Vertikal (2013) is fantastisch om mee te maken. Toch is het een van de factoren waardoor de meer dan anderhalf uur durende set wat te lang aanvoelt. Een minpunt in een verder strak gespeelde show met een misschien wel even goed voorprogramma.

http://www.kindamuzik.net/live/cult-of-luna/cult-of-luna-god-seed/24980/
Meer Cult of Luna op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cult-of-luna