• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Centro-matic / The Long Winters / Willard Grant Conspiracy

Singer-songwriters op Indie_Roots_Now.
16 mei 2006, AB, Brussel

Tekst: Geertje Cools

Beeld: Kenn Verstraeten

Publicatiedatum: 21 mei 2006

De opkomst is niet zo hoog vanavond, nochtans biedt de AB een mooie affiche. In het kader van de Now_Series die het publiek laat kennismaken met allerlei stromingen en subgenres is het de beurt aan Indie_Roots_Now. Indie of roots, het maakt niet uit. Er staan enkele straffe gitaargroepen op het programma, waaronder de Amerikaanse bands The Long Winters, Centro-Matic en Willard Grant Conspiracy.

Deze laatste groep is het project van zanger-gitarist Robert Fisher dat in de loop der jaren al meerdere gedaantes heeft aangenomen. Voor deze gelegenheid heeft hij enkel een gitarist en een bassist meegebracht. Willard Grant Conspiracy speelt wat Fisher zelf “folksinging shit” noemt.

De nummers klinken melodieus en vertellen waargebeurde verhalen over typisch Amerikaanse figuren zoals in ‘The Ghost of the Girl in the Well’, ‘The Trials of Harrison Hayes’ en ‘Drunkards Prayer’. Allemaal figuren aan de rand van de maatschappij zoals die wel eens meer opduiken in folkmuziek. Let It Roll, zijn nieuwe plaat die een stuk ruiger is, komt ook aan bod.

Het klinkt allemaal lang niet slecht, maar het concert is niet steeds even onderhoudend en het gitaarspel van de heren is soms erg routineus. Steve Wynn vervoegt hen voor het slotakkoord maar helaas gaat diens bijdrage op zang het eerste deel van het nummer verloren in de mix.

The Long Winters is de band van singer-songwriter John Roderick die het vandaag zonder de andere leden moet doen. Roderick ontpopt zich niet alleen als een begenadigd zanger-gitarist, maar hij is ook echt grappig in zijn bindteksten, wat niet veel artiesten gegeven is.

Zijn nummers klinken al een stuk doorleefder en hij weet emotie en diepte in zijn stem te leggen, waardoor hij het publiek kan boeien. Hij put voornamelijk uit de ep Ultimatum en de later dit jaar te verschijnen nieuwe plaat. Voor de laatste twee nummers ruilt Roderick zijn elektrische gitaar in voor de vleugelpiano die op het podium staat en breidt hij een knap einde aan een mooi concert.

Will Johnson is naast zichzelf ook nog South San Gabriel en Centro-matic, zijn uitlaatklep voor ‘bombastic fizz laden rocksongs’. Centro-matic is inderdaad meer rock dan alt.country. Het geluid klinkt vol en de nummers meer poppy. Ze zijn klassiek opgebouwd en een stuk minder subtiel, dan die van South San Gabriel, maar daarom niet minder goed.

Zoals ‘Mighty Midshipman’, een erg positief nummer waarin Johnson ook eens de rol van echte rocker kan aannemen, wat hem overigens wel ligt. Zijn stem blijft als vanouds fantastisch en Scott Danbom, Mark Hedman en Matt Pence bewijzen dat ze hun vak onder de knie hebben.

Centro-matic heeft pas een nieuwe plaat uit, Fort Recovery. Hieruit brengen ze indrukwekkende, tegelijk rockend en breekbare versies van onder andere ‘Calling Thermatico’, ‘I See through You’ en ‘Patience for the Ride’, maar ze duiken evenzeer in het verleden, zoals met ‘Good as Gold’, een nummer van hun eerste album uit 1997 dat nog perfect overeind blijft. Of met bisnummer ‘Love Has Found Me’, dat Johnson in datzelfde jaar schreef aan zijn moeders piano en waarvoor het publiek hem nog steeds dankbaar is.

http://www.kindamuzik.net/live/centro-matic/centro-matic-the-long-winters-willard-grant-conspiracy/12935/
Meer Centro-Matic op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/centro-matic