• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Centro-Matic / Orange Black

Emotionele gitaarrock met een zuidelijk countryrandje.
08 november 2003, 013, Tilburg (NL)

Tekst: Joop van Vlerken

Publicatiedatum: 13 november 2003

Centro-Matic & Orange black Orange Black komt uit België en verzorgt het voorprogramma voor Centro-Matic in 013, dat is zo ongeveer wat ik van Orange Black weet. De band verrast me aangenaam. Natuurlijk komen meer goede dingen uit België, maar openen voor Centro-Matic lijkt me geen dankbare taak. Na een wat wee begin komt de band goed op gang en blijkt het een aanstekelijk soort popmuziek te spelen. Catchy tunes, grappige teksten, funky gitaarwerk en de broodnodige elektronica zorgen voor een afwisselend en meeslepend optreden. Dat ze het zelf naar hun zin hebben, helpt ook mee. Orange Black maakt gitaarpop en speelt ook in een dusdanige bezetting. Alleen werkt hier een toetsenist mee die wat extra’s aan de muziek toevoegt. Hierdoor wordt de muziek bij vlagen ook funky en dansbaar. Vergelijkingen met Calexico of Neil Young, zoals ze op de website worden vermeldt, vind ik een beetje vergezocht, maar de vergelijking met The Notwist is treffend. Dat betekent dat er tijd is om flink te rocken, maar ook de melancholische kant van het verhaal wordt niet geschuwd. Volgens de website van Orange Black, is de groep lang op zoek geweest naar een manier om de experimenten met computers en elektronica in de muziek te passen. Dit is aardig gelukt, maar misschien dat het live nog iets verder uitgewerkt mag worden. Dat een toetsenist voor een band als deze niet mag ontbreken, moge duidelijk zijn.

Na een kleine break mag Centro-Matic aantreden. Dat een tour in een busje niet altijd gezond is, kun je aan de uitstraling van deze gasten zien. Uitgeteerde gezichten, holle ogen, de groep blijkt dan ook met een virus besmet te zijn. Maar met hoestsiroop en whisky als medicijn komen deze mannen nog een eind. Toch is het schrikken als ik terugdenk aan een optreden van Centro-Matic in Ekko (Utrecht) een paar jaar terug. Destijds stonden er een stel frisse Texaanse gozers voor mijn neus, maar nu is dat helemaal anders. Raar genoeg past de huidige uitstraling veel beter bij de muziek, die behoorlijk doorleeft klinkt. Dit heeft alles te maken met de stem van Will Johnson, die rasperig en gevoelig is. Johnson heeft inmiddels tweehonderd songs uitgebracht, deels met Centro-Matic, maar ook solo en in nevenprojecten. Zo blijkt dat als je een band even vergeet, je een hele hoop kunt missen. Centro-Matic is dan ook gegroeid in de jaren dat ik ze gemist heb. Niet dat er veel aan de sound veranderd is, het is nog steeds emotionele gitaarrock met dat onvermijdelijke zuidelijke countryrandje. Maar de band is gegroeid, volwassen geworden.

De band kan plukken uit een behoorlijk oeuvre en doet dat dan ook. Er komen oude en nieuwe nummers voorbij. En ook al lijkt de energie ze af en toe te ontbreken er wordt hard gewerkt om het publiek naar de zin te maken. Dit heeft misschien ook te maken met hun working-class-mentaliteit. Menig band had dit optreden afgezegd in verband met ziekte. Het spreekt dan ook voor deze heren dat ze hun ziektebed verlaten hebben om ons even te vermaken. Luisterend naar Centro-Matic met je ogen dicht, zie je beelden van hillbillies in pick-up trucks, voel je de zinderende hitte van de woestijn en hoor je bierflessen kapotslaan tegen het ijzeren hek, waarachter ze spelen. Terwijl de muziek op de cd nogal ingetogen klinkt, is het live toch allemaal iets heftiger. Maar ook live zijn er momenten waarop Johnson het publiek van voor tot achter stil weet te krijgen. Zelfs wanneer hij een paar nummers zielsalleen op de gitaar doet, terwijl de andere bandleden even rusten. Behalve de raspende stem van Johnson en zijn gitaar hoor je helemaal niets in 013. Het publiek is dan ook razend enthousiast en dit geeft de band die extra boost die ze nodig hebben om er ondanks hun ziekte een meer dan volwaardig concert van te maken.

Centro-Matic is natuurlijk niet alleen Will Johnson, de muziek leunt ook duidelijk op het piano- en vioolspel van Scott Danborn. Deze multi-instrumentalist heeft ook een hele mooie stem, dit levert een hele mooie samenzang op die de nummers naar een nog mooiere hoogte brengen. Verder is er natuurlijk nog de ritme-sectie die uitstekend werk verricht. Na ongeveer anderhalf uur komt er een einde aan dit bloedstollend mooie optreden en keren wij weemoedig maar ook euforisch terug naar huis.

http://www.kindamuzik.net/live/centro-matic/centro-matic-orange-black/4528/
Meer Centro-Matic op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/centro-matic