• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Caliban / As We Fight / Demia

Emo sucks, maar Caliban wint.
09 december 2006, Bibelot, Dordrecht

Tekst: Inge Janse

Publicatiedatum: 13 december 2006

Het leven van sterren in de dop gaat niet altijd over rozen. Zo zien bezoekers van Bibelot vroeg op de avond een sippe frontman Andreas Doerner van Caliban achter zijn eigen merchandisekraam zitten. Geen klandizie, geen herkenning.

Gelukkig mag hij later op de avond nog als headliner aan de bak. Demia betreedt eerst het podium en weet het publiek eenvoudig naar zijn hand te zetten door tussen zo ongeveer elk nummer "emo sucks!" te roepen. Dat zal de zwartomrande ogen van de Calibanzanger weinig goed hebben gedaan, maar het levert Demia wel honderden furieus gestrekte wijsvingers en pinken op. Het optreden zelf laat het publiek een half uur proeven van strak gespeelde en krachtige, maar repeterende powermetal op Amerikaanse leest. Ook de schone zang van frontman Yoav is live niet de sterkste kant van de band.

De straight-edgers van As We Fight [foto links] weten wat dat betreft meer te boeien. Inclusief een klein leger violent dancers in het publiek zorgen de dubbele grunts, metalcore en energieke podiumpresentatie voor een kolkend Bibelot. De combinatie van gelijkende nummers, te hard zaalgeluid en de typerende galm in deze voormalige kerk zorgt er alleen voor dat hoorbare variatie een missende factor is. Het jongehondenenthousiasme van de Denen compenseert dat echter goed.

Hoofdact Caliban [foto rechts] begrijpt dat er direct bewezen moet worden wie er eigenlijk deze avond de baas is, en start na de opener ‘I Rape Myself’ de set met een onvervalste 'wall of death'. Inderdaad: het minder mensvriendelijke fenomeen waarin het publiek in twee kampen wordt gescheiden en netjes gevraagd wordt elkaar aan gort te rammen. Ook daarna blijft het een waar gevecht op de vloer. Caliban speelt tijdens deze strijd vooral nummers van de twee meest recente albums.

Emo of niet: de vijf heren spelen hun melodieuze en toegankelijke metal foutloos en vol passie, hetgeen het eerste halfuur tot een overtuigende set leidt. Ook Caliban lijdt onder een overstuurd zaalgeluid. De cleane vocals verdrinken daarin eenvoudig. De band moet het tijdens het tweede deel van het optreden dan ook vooral van de energie in de muziek hebben.

Leuk voor de notoire moshers, maar minder interessant voor de muziekfans. Wanneer leren al die technici eens dat wat het zaalgeluid betreft het motto ‘less is more’ de kardinale waarheid is?

Fotos van de Bibelot website.

http://www.kindamuzik.net/live/caliban/caliban-as-we-fight-demia/14587/
Meer Caliban op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/caliban