http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Caesar

Groots afscheid met speciale gasten.
03 april 2008, Melkweg, Amsterdam

Publicatiedatum: 06 april 2008

Je zou het anno 2008 niet zeggen, maar de uitspraak 'een typisch Excelsiorbandje' was ooit geen compliment. Vanaf eind jaren negentig tot nog niet zo lang geleden heerste er een minderwaardigheidscomplex ten opzichte van de hausse aan Belgische bands. Tegenwoordig lijken de rollen omgedraaid en staat de Nederlandse gitaarrock weer op de kaart, maar de oer-Excelsiorband houdt het voor gezien.

Nog één keer knallen dus, in thuisstad Amsterdam, na uitgebreid terugblikken bij KindaMuziks collega's. In de kleine zaal van de Melkweg hangen twee projectieschermen waarop foto's langskomen. De backstage taferelen en on the road-beelden zetten alvast een nostalgisch sfeertje neer. De nadruk van dit afscheidsfeest ligt vooral op de laatste lettergreep; in plaats van een regulier voorprogramma is er een stoet aan gastoptredens van bevriende bands die elk een nummer van Caesar coveren.

Silvershed trapt af met 'Before My Head Explodes'. De stadsgenoten van de keizer kwamen in deze vorm niet verder dan een demo, maar afzonderlijk zijn onder andere Odilo Girod (Coparck) en Sonja van Hamel (Bauer) te herkennen. Daarna verschijnen achtereenvolgens Moss (met ex-Caesar gitarist Marien Dorleijn), Paulusma ("zonder wie de carrière van Caesar er heel anders had uitgezien", aldus Roald van Oosten), Scram C Baby (met zelfgemaakte 'sjerp'), Voicst (de troonopvolgers?) en het door Roald als "lokaal nieuw talent" aangekondigde Bettie Serveert. Alamo Race Track sluit het geslaagde eerbetoon af.

Het blijkt de perfecte opmaat voor Caesar. Waar de band twee jaar geleden rond de release van de - achteraf gezien profetisch getitelde - verzamelaar Before My Band Explodes toch een beetje tam op de planken stond, staat er deze laatste keer een intens bevlogen groep op het podium. Het zijn ook de oudste nummers - ze spelen veel van debuut Clean - die er het felst uitkomen, met 'Firefly' en 'Rocket' als uitschieters in dit eigenlijk constant opwindende optreden.

Dat de band er met één toegift niet vanaf komt, moge duidelijk zijn; bij de derde toegift is het definitief. Iets toepasselijker dan 'Hardest Time' had Caesar niet kunnen kiezen: "This is the hardest time, I can't define it's never easy / When you're said goodbye / We're all inclined to act like nothing's wrong." Caesar bewijst in de Melkweg dat ze er nog steeds toe doen. Volgens de afscheidsbrief op de bandsite komt de band echter niet meer terug, en dat is jammer. Veni, Vidi, Arrivederci.