Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Teleurgesteld na het (verdiende) verlies tegen de Portugezen togen we naar Paradiso om onze kater weg te spoelen. Hoewel we ook dankbaar waren dat we nu van de incompetente Advocaat waren verlost en het zelfingenomen toontje van NOS-reporter Bert Maalderink ons niet meer zou teisteren. Deze dubbele gevoelens sloten precies aan op de melancholische muziek die Black Rebel Motorcycle Club deze avond liet horen. De basiskwaliteiten van deze groep zijn inmiddels zo sterk dat er altijd iets goeds wordt neergezet, maar van enige euforie zoals in de Melkweg een klein jaar geleden was geen sprake.
Robert Turner en Peter Hayes serveerden ons bij aanvang op semi-akoestisch gitaren twee nieuwe nummers voor die diep in de bluestraditie zijn geworteld. Hoewel het een nieuwe dimensie aan hun werk gaf, hadden ze maar een fuzzpedaaltje in hoeven te trappen en drummer Nick Jago aan het werk te zetten en het had zo op de eerste twee albums kunnen staan. Albums die uitgebracht zijn op Virgin, waar ze begin dit jaar bij zijn opgestapt. Dat label zag er weinig in om hun muziek in Amerika te promoten of zelfs maar op een acceptabele manier te distribueren. Een vreemde situatie gezien de grote populariteit in Europa die de band voor de derde keer in een jaar naar Nederland bracht. Het land waar de riffs van 'Stop', 'Spread Your Love' en 'Love Bruns' voor eeuwig op een enthousiast onthaal mogen rekenen.
Door ondermeer technische mankementen konden de drie echter niet de zaal betoveren met het langzamere werk als 'Going Under' en 'Shade of Blue'. Gelukkig hadden ze dan nog altijd 'Punk Song' achter de hand en bewezen zij andermaal de kracht van een der beste singles van de jaren '00. Bij de toegift konden we ons dan toch eindelijk onderdompelen in de duistere klanken van 'Salvation'. Bij vaste afsluiter 'Heart + Soul' bewees Turner dat ze letterlijk meer zijn dan shoegazers door zelfs het publiek in te stappen en daar zijn krachtige basspel voort te zetten. De trouwe schare fans vooraan hadden het niet meer en lieten de bijna uitverkochte zaal horen hoe uitzinnigheid klinkt. Of de band daar recht op had is een tweede. Natuurlijk blijft het een genot om de donkere baslijnen over de strakke ritmes te voelen en de dromerige vocalen met de onheilspellende gitaarklanken te horen samenkomen. Maar de eentonigheid na alweer een concert is sneller toegeslagen dan verwacht. Laat die meer rootsy plaat dus maar snel komen op een label dat de band wel op waarde weet te schatten.
http://www.kindamuzik.net/live/black-rebel-motorcycle-club/black-rebel-motorcycle-club-6567/6567/
Meer Black Rebel Motorcycle Club op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/black-rebel-motorcycle-club
Deel dit artikel: