• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Black Rebel Motorcycle Club

Dit mag nog wel even doorgaan.
28 augustus 2003, Melkweg, Amsterdam (NL)

Tekst: Alexis Vos

Publicatiedatum: 30 augustus 2003

Eén van de weinige hoogtepunten van Lowlands 2002 was aan de vooravond van een nieuwe campingflight in Amsterdam beland. Black Rebel Motorcycle Club was hier om hun nieuwe cd ten gehore te brengen. Dat Take Them On, On Your Own borduurt, zoals het een tweede album beaamt, voort op het succesvolle debuut uit 2001. De drie heren diepen daarop hun shoegazer geluid verder uit en klinken nu nog zuigender en donkerder. Zij willen hun luisteraar langzaam langs nieuwe wegen leiden en houden niet van gemarkeerde veranderingen. Dat het publiek de plaat, die nog maar drie dagen uit was, nog niet helemaal kende maakte daarom weinig uit. Wijselijk werd er ook met twee knallers van het debuut geopend: 'Red Eyes And Tears' en 'Spread Your Love'. Vanaf de eerste tonen deed de verslaving weer zijn intrede. Het simpele ritme, quasi verveelde voordracht, hypnotiserende baspartijen en het sonische gitaargeluid zuigden je mee in de duistere setting waar alleen het donkerrode licht je nog enige kijk op de werkelijkheid gaf.

De werkelijkheid van het trio is ook al niet te optimitisch met teksten over eenzaamheid, corruptie, vervreemding en worstelingen met het geloof. Deze wroegingen buiten ze volledig uit op de eerste drie nieuwe nummers die voorbij kwamen. 'Six Barrel Shotgun', 'US Government' en 'Stop' vormen de hoogtepunten van Take Them On, On Your Own en de uitverkochte Melkweg was na dit kwintet echt helemaal om. De muziek mag het dan op plaat goed doen, op het podium komt BRMC echt tot zijn recht. Het repetieve karakter van de liedjes treffen dan allemaal hun doel wanneer het ingaat op het gevoel van het publiek. En dat BRMC de collectieve polsslag aanvoelde stond zondermeer vast. Zonder enige interruptie brachten ze de mensen (en hunzelf waarschijnlijk ook) langzamerhand in een waas. Soms schoot je in de lach als je drummer Nick Jago weer dezelfde beat neer zal leggen, maar het werkte wel! En dat dit beproefde recept al eens door Jesus & The Mary Chain werd voortgeschoteld, daar had niemand een boodschap aan. Wat goed is, is goed. Zelfs een b-kantje als 'Screaming Gun' waar zanger/gitarist Peter Hayes de mondharmonica voor nodig had viel in goede aarde. De hoofdjes in de zaal knikten met alles mee totdat met 'Whatever Happened To My Rock 'N Roll' het laatste nummer werd ingezet. Nogsteeds het hoogtepunt in hun oeuvre, zorgde dit opzwepende anthem ervoor dat iedereen zijn joint even liet voor het was om volledig uit hun dak te gaan. En ook de aan hun plekgebonden voormannen kronkelden zich hun weg over podium of, zoals zanger/bassist Robert Turner, over de monitors om tot een geluidseruptie te komen die menige oren nog lang zullen heugen. En natuurlijk werden ze teruggeroepen. Hoewel de toegift drie nummers besloeg werd het als één geheel ervaren. 'High/Low', 'Salvation' en 'Heart And Soul' vervolmaakten de waas en met de feedback waarmee ze begonnen, verlieten ze ook weer het podium.

In november hopen ze weer de oversteek van thuisbasis San Fransisco naar Europa te maken, waar ze hun grootse populariteit genieten. Een goede zaak dus, want zoals bij elke verslaving wil je alleen maar meer.

http://www.kindamuzik.net/live/black-rebel-motorcycle-club/black-rebel-motorcycle-club-3877/3877/
Meer Black Rebel Motorcycle Club op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/black-rebel-motorcycle-club