• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Bill Callahan / Sophia Knapp / Julianna Barwick

Het wachten beloond.
18 mei 2011, De Duif, Amsterdam

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Peter

Publicatiedatum: 21 mei 2011

Dat iedereen alleen voor Bill Callahan naar De Duif komt, is natuurlijk duidelijk. Als iets na 19.00 uur de kerkdeuren opengaan, zijn alle stoeltjes in een mum van tijd vergeven. Niemand staat ook meer op. De twee acts die eerst nog komen, blijken voor velen een slopende zit. Hoewel de meesten uit beleefdheid nog wel hun mond houden, is bij de werkelijk oersaaie optredens van Julianna Barwick en Sophia Knapp de verveling duidelijk merkbaar. Sommigen grijpen na een half nummer al naar hun smartphone, anderen kijken ongeduldig op hun horloge en weer anderen vallen gewoon in slaap.

Bij Julianna Barwick, die de hele tijd naar de zijkant van het podium tuurt, is een enorm gebrek aan variatie. Een cd met walvisgeluiden uit de Antarctische Oceaan is spannender dan het repertoire van dit schuchtere meisje, dat wat doelloos aan knopjes frummelt en continue zangstemoefeningen doet. Next!.

Wat dat betreft zijn de keurige liedjes van het liefje van Bill Callahan misschien net een tikkeltje toegankelijker voor de meesten. Met spierwit haar en een felroze zomerjurk lijkt Sophia Knapp op een sprookjesfiguur. De vrouwensmaak van Callahan, die eerder aanpapte met Joanna Newsom, begint men zo al heel aardig te kennen. Jammer dat Knapp een zangeres is die alles lijkt te hebben afgekeken en nauwelijks iets toevoegt aan het overlopende genre van zoete damesstemmen.

Pas na 21.00 uur wordt het lange wachten beloond. Bill Callahan verschijnt in een wit pak. Hij start op akoestische gitaar met het meeslepende 'Riding for the Feeling' van de nieuwe cd, Apocalypse. Voor iemand die ooit rammelende folksongs maakte, klinkt hij, begeleid door drummer Neil Morgan en gitarist Matt Kinsey, ontiegelijk zelfverzekerd en strak. Aan de andere kant is de minimalistische sound onheilspellend en hypnotiserend, precies zoals op het laatste album. De voortreffelijke Morgan drumt soms met zijn handen, terwijl de snaren van Kinsey zachtjes huilen en de donkere stem van de meester Gods huis vult.

Ongeveer twee uur lang is de spanning tussen het trio en het publiek voelbaar. Behalve nieuw werk is er voldoende ruimte voor oud werk uit de tijd dat hij als Smog door het leven ging. Verzoeknummers vliegen hem tijdens de toegift om de oren. Als Callahan werkelijk zou spelen waar iedereen om vroeg, dan had hij wel tot morgenvroeg kunnen doorwerken.

http://www.kindamuzik.net/live/bill-callahan/bill-callahan-sophia-knapp-julianna-barwick/21617/
Meer Bill Callahan op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bill-callahan