Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De telefoon gaat, het is Bettye Lavette. Ze heeft het plan een song van je te coveren. Dan weet je, als artiest, dat je die song voor altijd kwijt bent. Lavette schrijft zelf geen liedjes, maar ze keert die van anderen binnenstebuiten, ze sluipt er als een slang omheen en dringt er dan diep in door om er helemaal haar eigen, goddelijke soulding van te maken.
Vanavond zingt Lavette weer een serie songs van andere songschrijvers met de overtuiging dat ze allemaal voor haar zijn geschreven. Sommige liedjes zingt ze omdat ze hip wil zijn voor haar kleinkinderen, zegt ze, zoals 'I'm Not the One' van The Black Keys. Met een paar grapjes en een verfijnde setopbouw, tilt de 66-jarige soulzangeres, die 50 jaar geleden haar eerste plaatje opnam, haar zoveelste optreden naar een fantastisch niveau.
Deze vertoning gaat natuurlijk voorbij aan wat hip is en aan wat artistiek vernieuwend zou zijn. Deze mevrouw is de real deal en zelfs met een wat flets ogende band, die uit weliswaar prima muzikanten bestaat, bereikt zij grote hoogten. Die muzikanten worden alleen geacht heel goed te zijn en het podium aan Lavette te laten.
In elk nummer, tijdens elk concert, en elk jaar weer smijt Lavette zich in het repertoire en sterft ze duizend doden. Terwijl ze er met de jaren toch steeds kwieker uit gaat zien. En opnieuw sluit ze haar avond af met een verbluffende, alleen en zonder band gezongen versie van 'I Do Not Want What I Haven't Got'. Tranen bij Lavette en tranen in de zaal. Soms is een concert iets anders dan een concert.
http://www.kindamuzik.net/live/bettye-lavette/bettye-lavette-766/23523/
Meer Bettye LaVette op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bettye-lavette
Deel dit artikel: