Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zou de terugkeer van Bettie Serveert werkelijk te danken zijn aan het gebrek aan echt goede gitaarbands van eigen bodem? Zo'n heerlijk rammelend, maar verder totaal onervaren, onzeker en onbeduidend gitaarbandje als voorprogramma The Bohemes is toch niet veel meer dan aardig.
Die jonge generatie weet niet eens half hoe groot het gezelschap rondom zangeres en gitariste Carol van Dyk in de jaren negentig was. Dat krijg je ervan als je er een tijdje tussenuit bent. In het Paard liggen de trofeeën op de merchandisetafel uitgestald: cut-outs van het geflopte album Dust Bunnies uit 1997, die teruggekomen zijn uit de Verenigde Staten. Met de drummer van Voicst, een veel steviger rockgeluid en de nieuwe cd Pharmacy of Love beginnen de gitaarrockveteranen aan weer een nieuw avontuur. Amerika lijkt opnieuw ver weg.
Voor een zaal met dertigplussers, waar de blijdschap van de bezwete gezichten is af te lezen, speelt Bettie Serveert een tamelijk makkelijke wedstrijd. Carol en co. zouden ervoor kunnen kiezen om simpelweg achterover te leunen, maar kiezen er juist voor om nog een flinke portie energie boven op de verse uptemponummers van de laatste cd te gooien. Ook enkele oudere succesnummers, die heel tactisch voor de laatste ronde worden bewaard, krijgen hetzelfde rauwe jasje aangemeten.
Dat Bettie Serveert nu louter op oorlogssterkte speelt en zichzelf zo opnieuw heeft uitgevonden, gaat wel ten koste van de subtiliteit en het melancholische karakter waar de band ook bekend om staat. Je kunt er echter niet omheen dat de band zich hiermee weer intekent voor het komende festivalseizoen.
Foto uit het KindaMuzik archief, door Frederik Noordhuis, genomen tijdens Eurosonic eerder deze maand.
http://www.kindamuzik.net/live/bettie-serveert/bettie-serveert-the-bohemes/19730/
Meer Bettie Serveert op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bettie-serveert
Deel dit artikel: