http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bettie Serveert: "Ik heb geen idee waar het vandaan komt"
Met Oh, Mayhem! levert Bettie Serveert de tiende plaat af in zijn 21-jarige bestaan. Daarmee blijkt de Nederlandse indierockgroep beter tegen de tand des tijds bestand dan menigeen voor mogelijk had gehouden. Het is iets wat ook zangeres-gitarist Carol van Dijk en gitarist-zanger Peter Visser zelf verwondert. "Er zijn er niet veel meer over van de oude garde."
Tekst: Emil Peeters
Beeld: Renate Beense
Publicatiedatum: 13 januari 2013
Ook Bettie Serveert heeft zijn moeilijke momenten gehad, maar inmiddels lijkt alles op rolletjes te lopen. Na een druk jaar, waarin onder meer debuut Palomine in zijn geheel live werd vertolkt, is er drie jaar na Pharmacy of Love weer een nieuwe plaat.
Carol van Dijk: "Eigenlijk is hij er al na twee jaar, want in 2011 hebben Peter en ik in Australië als Me & Stupid ook nog een plaat gemaakt. Daar hebben we ook nog mee getoerd, met Joppe (Molenaar, EP) op drums, dus dan heb je driekwart van Bettie. Maar het gaat lekker door, ja."
Oh, Mayhem! is, de titel zegt het al, zelfs meer nog dan voorganger Pharmacy of Love, een plaat waarop de band behoorlijk tekeer gaat. Peter Visser: "Met Joppe op drums een zachte plaat maken is onmogelijk."
"Zo ken ik jullie niet"
Voelt het voor de bandleden als teruggrijpen op hun oude stiel, het Bettie Serveert van Palomine? Zowel Carol van Dijk als Peter Visser ontkent dat.
Visser: "Het is juist iets waar we proberen van af te komen. Dat lukt natuurlijk niet, het blijft toch je handschrift."
Carol van Dijk: "Elke plaat is weer een nieuw avontuur. Ik hoor heel andere invloeden op deze plaat dan voorheen. Op het eerste gehoor valt het misschien niet meteen op, maar er zit hier en daar een onderstroom van heel oude soul in. Zeker 'Tuf Skin', daar zit een heel oude gospel-/soulfeel in. Als je alle moderne gitaren eraf zou strippen, dan hou je iets over waarvan ik zeker weet dat we dat nog nooit eerder hebben gedaan. Ik hoor hier en daar Jimi Hendrixinvloeden bij meneer Visser, terwijl ze Peters gitaarspel meestal vergelijken met dat van Neil Young. Nou, Neil Young komt op deze plaat echt niet voor. Voor hem zou het te snel gaan."
Er staat één moeilijk nummer op de nieuwe plaat, het klankexperiment 'Monogamous'. Carol van Dijk: "Dat is ook zoiets wat we nog nooit gedaan hebben. Er staan geen instrumenten op, alleen maar distortion van gitaar en van basgitaar. Daarvoor moet je de bas trouwens echt heel hard zetten."
Vanwaar de behoefte om dit nummer toch op de plaat te zetten? Peter Visser: "Het idee voor dat nummer bestond al een lange tijd. We hebben er heel veel versies van gedaan, maar het werkte tot nu toe niet. Tijdens de opnames voor de nieuwe plaat hadden we wat feedback opgenomen die eigenlijk op 'Receiver' gebruikt zou gaan worden. Maar dat nummer is al zo'n bak herrie. Met die feedback eroverheen zou het een beetje te veel worden, dus toen hebben we de zang van dat oude nummer gebruikt, met die distortion om te kijken of we dat aan elkaar konden knutselen."
Carol van Dijk: "Het gaat bij dat nummer ook vooral om de tekst. Engelssprekende luisteraars, vooral Amerikanen, gaan daar een probleem mee krijgen. Het gaat over de wetenschappelijke vaststelling dat de mens van nature niet monogaam is, maar dat sommige mensen in staat zijn met elkaar af te spreken: laten we monogaam zijn. Maar als ik zo vrij mag zijn en ik kijk om me heen, dan lijken niet veel mensen zich daaraan te houden. Ik wel! Als ik in een relatie zit, ben ik zeker monogaam."
En omdat veel mensen daar anders over denken, vonden jullie het wel passend om daar zo'n bijna akelig geluid onder te zetten?
Peter Visser: "Ik vind het dus heel mooi. De persoon die de plaat voor ons gemastered heeft was ook onder de indruk. Hij zei: 'Wow! Zo ken ik jullie nog niet.' Het is zoals altijd een kwestie van smaak."
Aan de andere kant van het spectrum is er de radiovriendelijke single 'Had2Byou'. Peter Visser: "Voor mij is dat hetzelfde. Het is een kwestie van wat werkt voor een nummer. Een nummer dwingt voor zichzelf af welke kant het heen moet en wij hebben maar te volgen."
In de studio
Voor de nieuwe plaat zijn veel nummers pas in de studio geschreven, ook 'Had2Byou'.
Carol van Dijk: "Dat is in drie kwartier geschreven. Het staat nog in mijn telefoon. Ik was met iets anders bezig, mijn telefoon was het enige wat ik bij me had. Ik zette dat ding aan en bijna de hele tekst, op één zin na, kwam er, pats!, in één keer uit. Ik heb geen idee waar het vandaan komt. Ik vind het nog steeds raar om mijn naam eronder te zetten. Ik was degene die het uit de lucht heeft geplukt. 'Shake Her' precies hetzelfde. Een uur, inclusief de tekst."
Peter Visser: "'Had2Byou' ging ook voor de rest van de band heel snel. Ik zei tegen Joppe: 'Neem nou fifties soul, klap op de één, klaar! Ik moest ineens denken aan 'September Gurls' van Big Star. Dat heeft ook die slag. Dat werkte, dus toen was het nummer snel af."
Carol van Dijk: "'Receiver' hebben we in eerste instantie opgenomen in een studio in Sydney met twee muzikanten die we nog nooit eerder hadden ontmoet. Ook dat hebben we in een paar uur opgenomen. Pas later in Nederland, tijdens de Pharmacytour, werd het een favoriet van Herman en Joppe. Die hebben er toen hun eigen dingen aan toegevoegd."
Peter Visser: "Het is een te gek nummer om te spelen. Het kan niet misgaan. Het is hard, hakken, en in die solo doe ik maar wat." Carol van Dijk: "Er zit één break in, die is expres verkeerd. Dat kunnen we ook alleen maar spelen als we Joppe kunnen zien." Visser: "Ik heb er ook wel een soort telepathisch gevoel bij." Van Dijk: "Je kunt toch beter omkijken."
Palomine
Het afgelopen jaar heeft Bettie Serveert ook Palomine in zijn geheel uitgevoerd, van A tot Z. Hoe was dat om te doen?
Carol van Dijk: "Heel erg leuk!" Peter Visser: "Het was ook wel gek, want we waren net begonnen met liedjes voor deze plaat en ondertussen gingen we met Berend (Dubbe, oorspronkelijk drummer van Bettie Serveert, EP) terug de repetitieruimte in. Hij had voor het laatst een paar liedjes meegedaan toen we vijftien jaar bestonden. Het was ten eerste fantastisch om weer met Berend samen te zijn. Die vriendschap was altijd extreem hecht. In de oefenruimte was het er ook meteen, terwijl Berend een heel ander soort drummer is dan de andere drummers die we gehad hebben."
Veel nummers van Palomine zitten toch nog altijd in jullie set?
Carol van Dijk: "Nee! Alleen 'Palomine', 'Tomboy' en 'Kid's Alright'. En heel soms ‘Balentine’, dat we nu ook weer wat vaker spelen."
Bijzondere herinneringen bewaart de band aan het optreden in Paradiso, toen de Palomine-show inderdaad begon met 'Leg', het eerste nummer van de plaat. Peter Visser: "Het is een heel moeilijk nummer, heel lang, echt een epos. Dus de eerste keer speelden we dat als afsluiter. Een kritiek dat we daarop kregen! In Paradiso deden we dat toch maar als eerste. Ik was zenuwachtig! Paradiso is toch al zo'n zaal: of je hebt hem in je tuk, of je gaat op je bek. Toen het nummer afgelopen was, kregen we een ovationeel applaus. Mensen van Paradiso hadden dat ook nog niet vaak meegemaakt. Ik was echt ontroerd! We merkten toen dat die plaat voor veel mensen bijzonder is. Het is hecht verbonden aan hun adolescentie, net op kamers, de eerste keer whatever gedaan… Die plaat heeft een stempel op hun leven gedrukt. Dat merkten we duidelijk aan de reacties in Paradiso. Wat daar loskwam! Het optreden was om kwart voor tien klaar, maar om half drie zaten we nog in de kleedkamer. Ik wilde niet naar huis. Ik wilde dat gevoel vasthouden. Dat was een hele speciale dag. En een bijzondere plaat, ja. Zonder die plaat zaten wij hier nu niet."
Amerika
Palomine heeft ook de populariteit van Bettie Serveert in Amerika bepaald, waar de band feitelijk ontdekt werd. Pas toen daar in het collegecircuit een flinke buzz rondom de band ontstond, bleek ook het vaderland geïnteresseerd. Dat wekt de indruk dat Bettie Serveert misschien wel meer geld verdient in het buitenland dan in eigen land.
Carol van Dijk: "Dat zal ongeveer fifty-fifty zijn, al zit er nu flink de klad in. Amerika is echt in crisis. We kwamen wel eens in zalen waar de helft van de PA het niet deed. Dan was er gewoon geen geld om de apparatuur te laten repareren. Of dan waren er van het mengpaneel maar acht sporen beschikbaar. De rest was kapot. En dan zijn de meeste mensen ook nog arm. Neem Detroit. Dat is gewoon een spookstad geworden, gangland. De laatste keer dat we er speelden, mochten we niet de club uit naar de overkant van de straat om een hamburger te halen. Dat was te gevaarlijk vanwege de gangs die met elkaar in oorlog waren."
Peter Visser: "Het is ook heel duur geworden. Werkvergunningen zijn supergecompliceerd geworden na 9/11. Het werken word je bijna onmogelijk gemaakt. Je krijgt pas een visum als je een tour geboekt hebt, maar zo’n zaal wil pas een contract tekenen als ze zeker weten dat je een visum krijgt." Carol van Dijk: "Je kunt ook niet op de bonnefooi gaan, want de clubs daar hebben de IRS in hun nek hijgen. Alles moet officieel. Als ze zwart betalen, gooien ze zo de tent dicht."
Dat het land van de onbegrensde mogelijkheden niet meer bestaat, zou kunnen betekenen dat de opbrengsten van de nieuwe plaat en de bijbehorende tournee wel eens tegen zouden kunnen vallen. Het is tekenend hoe gelaten de band erop reageert. Peter Visser: "We zien het wel. En zeg nooit nooit. Als we de geest krijgen, of we vinden iemand die de papierwinkel voor ons wil regelen, dan gaan we weer."
Onafhankelijk
Dat Bettie Serveert nog bestaat, en de band zelfs levendiger klinkt dan ooit, lijkt vooral een gevolg van haar onafhankelijkheid, de beslissing om alleen volgens de eigen regels te spelen. Het is deze houding waar het laatste nummer van Oh, Mayhem!, 'D.I.Y.', nadrukkelijk naar verwijst.
Carol van Dijk: "Het is niet iets waar we de hele tijd bij stilstaan, maar het is gewoon een feit: zo leven en werken wij al ons hele leven. Zo zijn wij ook in deze business gerold, met het vooruitzicht: dit gaat geen hond kopen. Van die eerste plaat hadden we totaal geen verwachtingen. Zo is al heel lang onze insteek: als het slaagt, gaan we nog een poosje door. Zo niet, dan gaan we ander werk zoeken. We gaan altijd wel door met spelen, muziek maken. Dat deden we ook lang voordat we met Bettie begonnen. Dus dat houdt niet op. Het is meer dat het publiek uiteindelijk bepaalt in welke vorm de band kan blijven bestaan. Dat houdt de boel ook scherp."
Peter Visser: "Er zijn wel een paar verklaringen voor waarom wij het zo lang met elkaar uithouden. Ten eerste is gitaarspelen in Bettie Serveert het leukste wat ik kan bedenken. Ten tweede kunnen we niks anders, het is onze baan. En je kunt de vraag ook omdraaien: waarom zijn we nog niet uit elkaar? Dat is omdat we in de loop der jaren beter hebben geleerd met elkaar om te gaan. Bettie Serveert is een band die drijft op vriendschap. Er zijn wel voorbeelden van bands waarvan de leden absoluut niet met elkaar overweg kunnen, maar ik zou me daar zeer onprettig bij voelen."
Luister naar 'Had2Byou' van het nieuwe album Oh, Mayhem!:
http://www.kindamuzik.net/interview/bettie-serveert/bettie-serveert-ik-heb-geen-idee-waar-het-vandaan-komt/23580/
Meer Bettie Serveert op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bettie-serveert
Bettie Serveert audio en video:
» Audio: Rudder (3voor12)» Audio: Bettie Serveert speelt Wild Horses van The Rolling Stones (3voor12)
» Audio: River- Bettie Serveert (3voor12)
Meer Bettie Serveert op KindaMuzik:
» Live-recensie: Bettie Serveert / Kodiaks» Interview: Bettie Stripped Naked
» Bezoek de Bettie Serveert artiestpagina
Vind je Bettie Serveert goed? Lees dan ook bij KindaMuzik over:
» Jeff & Tim Buckley» Calexico
» Chromeo
Deel dit artikel: