• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Beth Hart / Stefan Schill

Chocolade, de Heer en weer nuchter.
01 maart 2011, Effenaar, Eindhoven

Tekst: Jeroen Gelissen

Beeld: Bart van den Hoogenhoff

Publicatiedatum: 04 maart 2011

Twee keer eerder stond Beth Hart op het hoofdpodium van de Effenaar en vanavond doet ze Nederland als eerste aan tijdens haar Europese tournee. Dat Hart een speciale band met Nederland heeft, blijkt wel uit het feit dat ze haar beste album opnam in 'ons eigen' Amsterdam en vernoemde naar de desbetreffende zaal: Live at Paradiso. "So good to be back in Holland, this feels like a second home", verklaart de reïncarnatie van Janis Joplin later nog tijdens haar optreden.

Voor Hart echter haar stem kan laten gelden is de jonge Nederlander Stefan Schill aan zet. Speelde hij eerder dit jaar nog in een zweterige bovenzaal tijdens Eurosonic, vanavond mag hij zijn vorig jaar zomer verschenen debuut Don't Say A Word aan het grote publiek presenteren. De vergelijking met Prince is niet onterecht en beperkt zich niet alleen tot de sound, maar komt tevens tot uiting in zijn timide look, zijn moves en zijn gitaarspel. Ingetogen rocknummers worden aangevuld met een soulvolle Hammond en zo nu en dan funky drums en baslijnen, maar ze blijven veilig binnen de kaders en missen daardoor net dat ruwe randje om het live echt interessant te houden.

Een kwartier later dan gepland komt vanaf het podium het verlossende sein. Een zaklamp knippert, de lichten worden gedoofd en bandleden wandelen rustig het podium op. Even later sprint ook een kleine, zwaar getatoeëerde juffrouw in een strakke legging met tijgerprint en een zwart tanktopje het podium op. De grote lach verraadt dat ze er zin in heeft en na een kort "How y'all feeling?" begint Beth Hart (foto's) aan haar optreden met rockende nummers als 'I'm Believing' en het poppy 'Happiness any Day Now'.

In 'Chocolate and Jesus' prijst ze haar liefde voor de Heer en chocolade, "I'm a big fan of God and I do like Jesus too. I don't like to go to church on Sunday though, because I think these people are all freaks, hahahaha. And I'm also a big fan of chocolate. So what better than chocolate and Jesus?"

Ook worstelt ze blijkbaar nog steeds met haar verslaving - "I've been sober again for two months now, and I keep coming back. Man! Feels like work in progress" - maar ze vindt steun bij haar echtgenoot wiens liefde onvoorwaardelijk klinkt in 'My California'.

Haar krachtige, soms rauwe stem en speelse pianospel dragen het optreden en maken haar begeleidingsband soms overbodig. Wat vooral duidelijk wordt als ze halverwege de set, gezeten achter haar piano en slechts begeleid door haar gitarist - "You guys mind if I play a few love songs before we start the rock 'n' roll again? Hey John, you mind joining me?" - achtereenvolgens 'Life Time', 'L.A. Song' en 'Mama' ten gehore brengt. Haar stemgeluid rolt over je rug en doet het haar op je arm rijzen.

Blijkbaar niet bij iedereen, want zelfs tijdens deze nummers kan ze de argeloos kletsende bezoekers niet de mond snoeren. De vonk wil vanavond dan ook niet echt overslaan. Zo lijkt het althans, want als ze na anderhalf uur spelen van het podium verdwijnt, wordt er enthousiast gescandeerd. Hierop kruipt ze snel weer achter haar piano voor een toegift en beëindigt ze haar show definitief met onder meer 'Leave the Lights On' en 'Weight of the World'.

http://www.kindamuzik.net/live/beth-hart/beth-hart-stefan-schill/21285/
Meer Beth Hart op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/beth-hart